Toeval of niet? Dit staat vandaag op Boekblad.nl Lebowski start sub-imprint Lebowski Young Achievers: 15 juli 2010, 11:29 - Oscar van Gelderen, uitgever van Lebowski start een imprint voor jongeren, tussen zestien en dertig jaar: Lebowski Young Achievers. Schrijvers moeten zelf ook tot die leeftijdscategorie behoren. Je kunt het in ieder geval bij deze uitgeverij proberen!

Ik begrijp de opmerkingen over het terugkijken naar oude verhalen en dan ineens de minpunten zien. Tussen het schrijven van een boek dat, laten we zeggen, nog niet helemaal uitgegroeid is, en het uitgeven ervan, zit echter nog wel één belangrijke stap: de redacteur. Ik denk dat iedereen erop kan vertrouwen dat een redacteur die boeken waar de auteur over 10 jaar zelf niet eens meer aan herinnerd wil worden, er moeiteloos uit vist. Dus in die zin is dat een goede zelfbescherming; zo snel kun je je nu ook weer geen buil vallen. ;) Los daarvan is er volgens mij geen enkele schrijver die geen woord zou veranderen aan zijn debuut. Sommigen staan na 10, 20 of 30 jaar misschien zelfs helemaal niet meer achter wat ze toen geschreven hebben, of hoe ze dat hebben gedaan. Had dat hele boek, dat ook kwaliteit moet hebben gehad (anders was het nooit uitgegeven), dan maar niet geschreven moeten worden? Ik denk dat het normaal is voor een schrijver om zijn stem te ontwikkelen, een nieuwe stijl aan te nemen, als persoon te veranderen etc, en ik geloof niet dat er een punt is waarop die ontwikkeling "klaar" is en dat dit dan het moment is waarop iemand mag gaan publiceren. Nog minder denk ik dat leeftijd iets zegt over schrijfkwaliteiten. Daarmee kun je nooit per definitie kunt zeggen vanaf welke leeftijd iemand eraan toe is om een boek te publiceren. Het is dus niet of koppig, of goed om op jonge leeftijd te willen schrijven/publiceren. Het is per persoon verschillend.

Hey, hier ook een twijfelaar. Zestien jaar, man, West-Vlaanderen om het effe kort te zeggen. Zelf heb ik al het idee voor mijn boek van mijn 9e levensjaar. Ik schrij nu met de bedoeling het boek daadwerkelijk ui te geven. Tip: zoek wat proeflezers die je kunnen helpen fouten op te sporen en zonodig wat advies te geven. Ik heb door mijn proeflezers al wat verwezenlijkt qua stijl. Aan vrienden laten lezen gaat op onze leeftijd inderdaad niet, hé. Dan krijg je reactie van; saai, tijdverspilling, ... Misschien kunnen we contatc houden via mail en elkaar wat helpen en misschien zelfs een babbel slaan. Ben alvast blij datek nie de enige ben.

Leeftijd is niet bepalend voor wel of niet uitgeven. Kwaliteit is dat wel. Zog dus dat je heel goed wordt. Blijf werken aan het schrijven. Laat anderen je werk lezen, en ga pas naar een uitgever als alles klopt. Je manuscript en begeleidende brief moeten goed zijn. Als dat zo is zal je leeftijd alleen verbazing wekken en er niet voor zorgen dat ze je niet serieus nemen. Het enige dat ik kan bedenken dat een nadeel is van jonge schrijvers is dat ze minder levenservaring hebben om uit te putten. Hoe langer je leeft hoe meer kanten van het leven je tegen komt, en al die ervaring kun je gebruiken om je boek levensechter te maken. Aan de andere kant zijn er oudere mensen die minder levenservaring hebben dan jonge mensen.

Ik zou zeggen door gaan met schrijven, ik ben zelf 16 en 12 oktober wordt ik dus 17. ik zit nu in 4TL dus examenjaar. en als je klaar bent zou ik zeggen stuur maar op naar een uitgeverij. Pff en tja mijn vrienden ze weten ook dat ik schrijf maar het interreseert hun ook niet,hmm ze treiteren juist mij , maar goed ik zeg dan ja ga jij maar zo verder je ziet zelf wel wat er gaat gebeuren, als je door blijft schrijven komt het wel goed beetje bij beetje of veel. wat ik doe is combineren met mijn tijd damnt daarnaast heb ik ook een bijbaantje maar in jou situatie snap ik best wel dat je zo beetje moeite heb maar goed. ik zou zeggen doorgaan, en als jou boek uitgegeven wordt ben ik de eerste die dat boek koopt. En geloof mij maar ik zelf bak er volgensmij niets van met schrijven. en als jij wilt zou je best willen helpen.

Heb je al een manuscript af? Zo ja, ben je er zelf helemaal tevreden mee? Als dat zo is dan kan je het natuurlijk opsturen, waarom zou je niet een poging wagen. Of het wordt uitgegeven ligt aan de kwaliteit van je manuscript, niet aan je leeftijd. Ik schrijf ook al sinds mijn achtste en heb wel vaker dan eens gehoord dat ik talent heb (buiten familie/vrienden) maar als ik nu teruglees wat ik op mijn 15e schreef (ben nu bijna 18) ben ik blij dat ik toen geen manu af had om op te sturen. Ik herken je probleem dat vrienden niet geïnteresseerd zijn, zoek naar mensen die zelf ook schrijven die kunnen vaak kritischer naar je verhalen kijken. Hoewel, ik heb een paar vrienden die zelf ook schrijven en veel daarvan bakken er niets van. Dat maakt het voor mij ook een stuk minder om hun verhalen te lezen. (Zeker degene die geen kritiek willen horen) En als reactie op de titel: ik vind het pas koppig wanneer je uit ongeduld besluit het POD uit te geven.

Heb je al een manuscript af? Zo ja, ben je er zelf helemaal tevreden mee? Als dat zo is dan kan je het natuurlijk opsturen, waarom zou je niet een poging wagen. Of het wordt uitgegeven ligt aan de kwaliteit van je manuscript, niet aan je leeftijd. Ik schrijf ook al sinds mijn achtste en heb wel vaker dan eens gehoord dat ik talent heb (buiten familie/vrienden) maar als ik nu teruglees wat ik op mijn 15e schreef (ben nu bijna 18) ben ik blij dat ik toen geen manu af had om op te sturen. Ik herken je probleem dat vrienden niet geïnteresseerd zijn, zoek naar mensen die zelf ook schrijven die kunnen vaak kritischer naar je verhalen kijken. Hoewel, ik heb een paar vrienden die zelf ook schrijven en veel daarvan bakken er niets van. Dat maakt het voor mij ook een stuk minder om hun verhalen te lezen. (Zeker degene die geen kritiek willen horen) En als reactie op de titel: ik vind het pas koppig wanneer je uit ongeduld besluit het POD uit te geven.

Wow, neviril, ik ben je nu al op drie topics tegengekomen ;D

Wow, neviril, ik ben je nu al op drie topics tegengekomen ;D

Ik was op dreef :P Voor iemand die 25 (nu 26) berichten in 2 jaar produceert...

uitgeverij Pamac geeft ook werk van jonge schrijvers uit.

Ik weet niet hoe oud je bent, Misskay, maar een boek schrijven is naast heel leuk voornamelijk ook veel werk. Je moet allereerst iets te vertellen hebben dat voor een ander interessant is om te lezen en vervolgens het zo opschrijven dat je bedoeling ook duidelijk wordt. Dat is heel moeilijk en veel werk. Als ik jou was zou ik eerst aan mijn school denken en me wat schrijven betreft beperken tot een schoolkrantje of zoiets. Daar doe je dan ervaring mee op voor het grote werk, als je dat later nog steeds leuk vindt.

Helaas hebben wij geen schoolkrantje en steeds maar blijven schrijven zonder dat iemand het leest wordt op den duur heel saai. Aan vrienden laten lezen is ook niet altijd een optie, want die van mij zijn daar te lui voor of interesseren zich gewoon domweg niet voor dit soort dingen. Ik ben ooit een blog begonnen, maar aan de statistieken kon ik zien dat niemand die volgde.. Veel opties heb ik eigenlijk niet.. Of is het sturen van een manuscript een no-go voor iemand van bijna zestien?

Zet een schrijfclub op met leeftijdsgenoten die ook geïnteresseerd zijn in schrijven en literatuur! Dat is super stimulerend. Of misschien een website/weblog maken waarop je jouw teksten plaatst en zorgen dat je website bekend wordt zodat je lezers aantrekt. Dan krijg je vast feedback en stimuleert dat om te blijven schrijven. Als het je ding is, dan blijft het bij je. Als het je talent is, je gave, dan maakt het niet uit hoe oud je bent. Dan heb je altijd iets te vertellen... Succes!

Hoi Misskay, Ik zie dat je al heel wat goede reacties hebt gekregen maar ik kan het niet laten om ook die van mij toe te voegen :-) Een uitgever kijkt in eerste instantie naar of een boek goed genoeg is om door veel mensen te worden gekocht. Als het boek goed genoeg is, dan kan het feit dat de schrijfster jong is alleen maar positief meewegen omdat het extra publiciteit oplevert. Een goed boek van iemand in de dertig daar kijkt niemand van op. Een goed boek van iemand van zestien, dat betekent langskomen bij de Wereld Draait Door. Maar het valt of staat bij of het boek goed is. En een goed boek schrijven leer je alleen door heel veel te schrijven. Dat vele schrijven, daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen. Wel is het zo (en hiermee wil ik je absoluut niet ontmoedigen) dat je naarmate je ouder wordt, je ook meer dingen hebt meegemaakt. En dat is de basis van ieder goed verhaal. Hoe veel fantasie je ook hebt, je beste schrijfwerk komt voort uit je eigen ervaringen. Als ik jou was zou ik vooral veel blijven schrijven en vooral blijven dromen van dat eerste uitgegeven boek. Maar probeer vooral niet te overhaasten. Het zou jammer zijn als je nu al door de afwijzing van een uitgever ontmoedigd wordt, terwijl je misschien over een jaar (of vijf of tien) de schitterendste boeken zou kunnen schrijven! Oh en een praktische tip: loop eens binnen bij een plaatselijke krant (huis aan huisblad) en vraag of je voor hen eens een stukje mag schrijven. Daar leer je heel veel van. Ook als je fictie schrijft.

Dat is heel moeilijk en veel werk. Als ik jou was zou ik eerst aan mijn school denken en me wat schrijven betreft beperken tot een schoolkrantje of zoiets. Daar doe je dan ervaring mee op voor het grote werk, als je dat later nog steeds leuk vindt.

Daar ben ik dus niet mee eens!!! Ik ben zelf veertien en als ik inspiratie heb en tijd ga ik gewoon lekker schijven. School is belangrijk, maar alleen aan school en cijfers denken echt niet! Verder Misskay, Zelf ben ik sinds kort begonnen kort verhalen te schijven. Het is anders dan een roman, want daarin kan je diepte, plot en dergelijke dingen is stoppen. Maar intressant overzichtelijk, en sneller fantastisch te maken dan een roman van 150 bladzijden (ik gaf bij het nachecken altijd heel snel de moet op en dan blijf mijn verhaal liggen, kwam nooit af...) Er zijn ook veel wedstrijden waaraan je met kortverhalen mee kan doen. Ik doe nu mee met de PHP 2010, een fantasie wedstrijd. (wachten op 1 november voor de uitslag :confused: ) En je kan ook stukjes op Proeflezen zetten (of heb je dat al gedaan?) Dus in het kort: schrijf door, ga in je verhalen op als het het goeie moment is, en niet opgeven: Nooit!!!! :thumbsup:

Ik ben van mening dat je gewoon door moet gaan met schrijven. Er is een goed voorbeeld van een jonge schrijver: Christopher Paolini. Hij begon met het schrijven van zijn debuut op zijn vijftiende, toen hij klaar was met school. (bron: wikipedia ;)) Volgens mij hadden zijn ouders een uitgeverij en die zullen anders naar zijn werk hebben gekeken dan een gewone uitgever naar jouw werk zou kijken, maar niets is onmogelijk! Als je het écht wilt, lukt het wel.

Paolini heeft zijn boeken in eigen beheer uitgegeven, nooit echt professioneel. Maar ook dat is een mooie stap. ---- Schrijf vooral door stuur het op als je er tevreden over bent, als het niet lukt jammer dan en schrijf je door. Lukt het wel dan bouw je een feestje en schrijf je door ;).

Eventjes nog een update: Zeker niet koppig ;P Ga ervoor zou ik zeggen. Als je er zelf maar in gelooft. Ik ben ook nog maar 17 en ik ben bezig met het schrijven van een scenario bestemd voor een film die een nederlands productiebedrijf in Nederland zal filmen.

ik denk dat veel uitgevers ook nee zeggen omdat je minderjarig bent, dan hebben ze te maken met ouders die toestemming moeten geven enz, daardoor kunnen ze terughoudend zijn.

ik denk dat veel uitgevers ook nee zeggen omdat je minderjarig bent, dan hebben ze te maken met ouders die toestemming moeten geven enz, daardoor kunnen ze terughoudend zijn.

Mijn ervaring is juist van niet. Ik heb er een tijd terug twee gemaild met bijna letterlijk deze tekst: "Ik ben zestien, minderjarig dus. Heeft het zin om een manuscript naar [naam uitgeverij] op te sturen?" Kreeg van allebei een heel positieve reactie terug en het waren geen kleine uitgeverijen. :)

Maar je hebt nog steeds geen uitgever... misschien waren ze gewoon beleefd?

Ja, zo van die grote uitgeverijen zijn altijd zeer beleefd.

Het op jonge leeftijd uitgeven van een boek heeft natuurlijk ook een enorm voordeel: je hebt (invergelijking die met een midlife crisis debuteert) véél meer jaren om je te schamen voor je debuut, dat je altijd nagedragen zal worden.

Maar je hebt nog steeds geen uitgever... misschien waren ze gewoon beleefd?

1) Wat heeft deze vraag met dit topic te maken? 2) Ik mag hopen dat ze beleefd waren. Ze kunnen ook heel beleefd zeggen dat leeftijd een probleem is.

Het op jonge leeftijd uitgeven van een boek heeft natuurlijk ook een enorm voordeel: je hebt (invergelijking die met een midlife crisis debuteert) véél meer jaren om je te schamen voor je debuut, dat je altijd nagedragen zal worden.

Wat een flauwe, ondoordachte opmerking. Elke schrijver leert. Of je zestig bent of zestien maakt niet uit. Als jij op je zestigste debuteert, zul je op tien jaar later ook dingen vinden in je debuut die je achteraf gezien anders zou hebben gedaan. Ik zal me nooit schamen voor mijn debuut, als het er ooit komt. Ik ben van mening dat je je niet hoeft te schamen als een reguliere uitgever jouw verhaal uit een stapel manuscripten vist. Natuurlijk zul je later terugkijken en bedenken dat je dingen beter had kunnen uitwerken e.d., maar jezelf schamen? Het is echt flauwekul dat leeftijd een probleem vormt. Ik heb heel lang gedacht - mede door sommige reacties hier op SOL - dat dat wel zo was, maar dat is echt niet zo. Als je kunt schrijven, als je potentie hebt, dan ziet een uitgever dat (op een uitzondering zoals J.K. Rowlings verhaal na). Ik denk dat problemen als leeftijdsdiscriminatie vooral voortkomen uit de onzekerheid die het maken van de grote stap (een uitgever benaderen) met zich meebrengt. Je gaat je dingen in je hoofd halen. Als je kunt schrijven, komt het allemaal wel goed. Leeftijd heeft niets met kwaliteit te maken.

Het op jonge leeftijd uitgeven van een boek heeft natuurlijk ook een enorm voordeel: je hebt (invergelijking die met een midlife crisis debuteert) véél meer jaren om je te schamen voor je debuut, dat je altijd nagedragen zal worden.

Je moet je eigen frustratie niet zo projecteren op anderen. Het is jouw mening, die mag je hebben. We wéten nou wel hoe jij erover denkt, daar hoef je ons niet meer van te overtuigen. Als je zo blijft drammen, gaan er misschien wel meer mensen - net als ik - denken: 'Oh jee, daar heb je hèm ook weer. Soms heeft volwassenheid verdomd weinig met leeftijd van doen.'

Toch ben ik benieuwd naar de onderbouwing van deze stelling:

Leeftijd heeft niets met kwaliteit te maken.

Ja, dat vind ik ook nogal cru. Dus schrijf- en levenservaring is van geen tel?

Thérèse, ik zie slechts voorbeelden van het tegenovergestelde, vandaar mijn opmerking. Mensen herinneren zich schrijvers die op jonge leeftijd een boek uitgegeven hebben vanwege de leeftijd van de schrijver, niet vanwege de kwaliteit van het boek (als mensen het al hebben gelezen en niet als curiositeit hebben gekocht). Als je leest wat die schrijvers er zelf van denken, zijn ze ofwel volledig vergeten (hun latere werken zijn niet uitgebracht of nooit geschreven) of je hoort er toch enige spijt in omdat ze beseffen dat ze door hun levenservaring veel meer diepgang aan teksten kunnen geven - en dat ontbreekt dus in hun eersteling, wat toch vaak een puberale uitspatting is wat betreft thema en uitwerking. De kans dat het ontbreekt als je na je 30e debuteert is veel kleiner. Bovendien heb je er dan theoretisch gezien minder lang spijt van. Want je kunt maar één keer debuteren, en als dat een matig boek is dan blijft het je achtervolgen. Waarbij overigens ook grote schrijvers groeien en hun eerstelingen achteraf gezien niet zo heel geweldig vinden (en soms op latere leeftijd herschrijven: Terry Pratchett, Umberto Eco)

En dan kom ik maar weer met Françoise Sagan, die haar debuut nooit meer heeft geëvenaard. Want dat kan ook. Daarnaast ben ik van mening dat, indien een fondsuitgever iets ziet in het werk van een jeugdig schrijver, dat werk nooit zodanig zal zijn dat hij/zij zich daar later voor hoeft te schamen. Ook ik vraag me nu wel eens af, hoe dingen gelopen zouden zijn indien ik eerder iets met die schrijverij was gaan doen. (men vond op school dat de exacte vakken mijn sterkste kant waren, hoewel ik ook steeds hoge cijfers had voor NL ...) Dat is zinloos. As is verbrande turf. Tennyson komt almaar in mijn gedachten: 'Tis better to have loved and lost than never to have loved at all. Maar dan met debuteren...

Het is natuurlijk onmogelijk om daar met een 16-jarige over te discussieren. Toen ik 16 was, had ik ook de waarheid in pacht. En dat is dan weer net waarom je beter niet op die leeftijd al iets publiceert ;) Uitzonderingen daargelaten....

Het is natuurlijk onmogelijk om daar met een 16-jarige over te discussieren. Toen ik 16 was, had ik ook de waarheid in pacht. En dat is dan weer net waarom je beter niet op die leeftijd al iets publiceert ;) Uitzonderingen daargelaten....

Hebben we deze discussie niet al een keer gevoerd in een ander topic? De stelling "Kwaliteit heeft niets te maken met leeftijd"... Er zijn mensen die na hun vijftigste ontdekken dat ze schrijven leuk vinden, er zijn mensen die het weten zodra ze voor het eerst een pen of potlood vasthouden en er zijn nog talloze gevallen die daartussenin vallen. Ik denk dat het grootste struikelblok van jullie zit in het woord "levenservaring". Om een goede roman te kunnen schrijven, zou je levenservaring nodig hebben. Dat klopt ook, dat is bij de meeste mensen zo. Mensen van mijn leeftijd wagen zich echter niet zo snel aan een roman. Op SOL kun je zien dat er vooral fantasy geschreven wordt, soms thriller, soms horror en soms nog iets anders. Ik heb genoeg verhalen van jonge mensen gelezen die - in hun genre - ongelooflijk goed schrijven. Goed genoeg om gepubliceerd te worden. Zelfs als iemand van mijn leeftijd zich wel aan een roman waagt - de meeste schrijvers hebben een heel goed inlevingsvermogen. Ik ken genoeg "tienerschrijvers" die een geloofwaardige, goed opgebouwde roman zouden kunnen schrijven, niet op basis van leeftijd, maar op basis van dat inlevingsvermogen. Natuurlijk schrijven de meeste mensen van mijn leeftijd geen literatuur. Ze hebben hun eigen voorkeur op het gebied van genres, net zoals elke schrijver die heeft. Bij "Proeflezen" zie ik genoeg verhalen van minderjarigen die ik beter vind dan sommige bedenksels van meerderjarigen. Andersom ook, natuurlijk. Elke schrijver maakt een leerproces door. Bij niemand gaat dat in dezelfde volgorde. Ik denk niet dat je ooit bent uitgeleerd. Tieners hebben vaak een rappe, snelle stijl; volwassenen zijn vaak serieuzer en vertellen meer. Maar heeft dat iets te maken met kwaliteit? Voor mij niet. Ik vind dat je een verhaal moet zien als iets wat los van de leeftijd van de schrijver staat. Kwaliteit heeft veel meer te maken met schrijftechniek, het gekozen genre, spelling, grammatica en de inhoud van het verhaal dan met levenservaring en leeftijd, vind ik. Het gaat bij een uitgever om het verhaal, dát moet hij gaan verkopen. Niet om de schrijver. Verbeter me maar als dat niet goed is, want ik heb nauwelijks ervaring op dat gebied, maar dit is de conclusie die ik trek uit SOL.

Ja, het gaat natuurlijk om het verhaal. Net als Janheij kan ik enkele jonge debutanten noemen, zoals Irmgard Smits, die op elf- of twaalfjarige leeftijd een boek liet publiceren - met natuurlijk veel hulp van derden. Het bijzondere aan dat boek was het onderwerp (een ziek kind dat naar een sanatorium moest), en het gegeven dat een jong meisje, een kind nog, daarover schreef. Ik was natuurlijk niet bij het ontstaansproces van het boek, maar de kwaliteit lag waarschijnlijk meer in de redactionele hulp dan in de publicabele schrijfvaardigheden van de schrijfster (anders waren er wel boeken van haar verschenen toen ze wat ouder was; ik geloof dat er één boek van een volwassen Irmgard Smits is). Dan is er nog Anne Frank, een verhaal apart, en inderdaad Francoise Sagan (zeventien bij haar debuut). Ik geloof dat het daarmee wel ongeveer ophoudt. De uitzondering bevestigt de regel, zegt het spreekwoord. Met uitzonderingen kun je dus geen algemeenheden beargumenteren.

Ik heb genoeg verhalen van jonge mensen gelezen die - in hun genre - ongelooflijk goed schrijven. Goed genoeg om gepubliceerd te worden.

En zijn ze gepubliceerd? Niet om hen te ontmoedigen, ze moeten vooral doorgaan met schrijven, maar waar baseer jij je oordeel op?

Elke schrijver maakt een leerproces door. Bij niemand gaat dat in dezelfde volgorde. Ik denk niet dat je ooit bent uitgeleerd.

Dat geldt voor elk beroep. Over het algemeen moet alles rijpen voor het aangenaam te consumeren valt. Waarom zou dat bij jonge auteurs anders zijn? Dus ik beweer niet dat jongeren geen goede verhalen of gedichten kunnen schrijven. Ik zou juist propageren om dat vooral te (blijven) doen. Of ze geschikt zijn voor presentatie aan een groot publiek, zou ik overlaten aan de daarvoor aangewezen personen <- de redacteuren (zonder nu een discussie aan te willen zwengelen over redacteuren die ook wel eens een misser hebben, per uitzondering).

Fijn dat je om fantasy, thrillers en horror te schrijven geen levenservaring nodig hebt :confused:

Fijn dat je om fantasy, thrillers en horror te schrijven geen levenservaring nodig hebt :confused:

Ik vind inderdaad dat dat niet nodig is en ik snap niet dat je dat blijkbaar als een belediging opvat. Om dingen te verzinnen heb je volgens mij geen levenservaring nodig. Dat is meer een kwestie van fantasie en research.

Ja, het gaat natuurlijk om het verhaal. Net als Janheij kan ik enkele jonge debutanten noemen, zoals Irmgard Smits, die op elf- of twaalfjarige leeftijd een boek liet publiceren - met natuurlijk veel hulp van derden. Het bijzondere aan dat boek was het onderwerp (een ziek kind dat naar een sanatorium moest), en het gegeven dat een jong meisje, een kind nog, daarover schreef. Ik was natuurlijk niet bij het ontstaansproces van het boek, maar de kwaliteit lag waarschijnlijk meer in de redactionele hulp dan in de publicabele schrijfvaardigheden van de schrijfster (anders waren er wel boeken van haar verschenen toen ze wat ouder was; ik geloof dat er één boek van een volwassen Irmgard Smits is). Dan is er nog Anne Frank, een verhaal apart, en inderdaad Francoise Sagan (zeventien bij haar debuut). Ik geloof dat het daarmee wel ongeveer ophoudt. De uitzondering bevestigt de regel, zegt het spreekwoord. Met uitzonderingen kun je dus geen algemeenheden beargumenteren.

Christopher Paolini, Maren Stoffels (jeugdboeken)... Er zijn er meer dan je denkt. Mijn leraar Nederlands heeft een tijd terug ook een stel dichters genoemd, maar van dichten heb ik geen verstand, dus ik vrees dat ik hun namen alweer ben vergeten. Ik probeer geen algemeenheden te beargumenteren. Ik laat alleen maar zien dat ik het niet eens ben met sommige dingen die hier worden geschreven - en die heel ontmoedigend kunnen overkomen naar mensen van mijn leeftijd die al onzeker over hun schrijfkunsten zijn en hier meelezen. Ik schrik eerlijk gezegd een beetje van de negatieve houding (daarmee bedoel ik jou niet, Thérèse) in dit topic naar mensen van mijn leeftijd toe.

En zijn ze gepubliceerd? Niet om hen te ontmoedigen, ze moeten vooral doorgaan met schrijven, maar waar baseer jij je oordeel op?

Ik heb vrienden die schrijven en echt talent hebben, maar nooit een uitgever hebben benaderd. Ik lees mee op veel internetfora, waar ik ook jonge mensen met talent zie. Zij zien het nut van een uitgever niet in en plaatsen hun verhalen op internet, omdat ze alleen maar gelezen willen worden en meer niet. Ik zeg niet dat iedereen op die fora goed is; maar het percentage 'Wow!' is hoger dan je zou denken. Vind ik, again.

Dat geldt voor elk beroep. Over het algemeen moet alles rijpen voor het aangenaam te consumeren valt. Waarom zou dat bij jonge auteurs anders zijn?

Je snapt mijn punt volgens mij niet. Ik probeerde uit te leggen dat zowel oudere als jongere mensen altijd in een leerproces zitten. Het kan zijn dat de jongere verder is dan de oudere; andersom kan het natuurlijk ook. Wat iedereen in dit topic doet, is alle tieners over één kam scheren. Je kunt alle volwassenen toch ook niet over één kam scheren?

Dus ik beweer niet dat jongeren geen goede verhalen of gedichten kunnen schrijven. Ik zou juist propageren om dat vooral te (blijven) doen. Of ze geschikt zijn voor presentatie aan een groot publiek, zou ik overlaten aan de daarvoor aangewezen personen <- de redacteuren (zonder nu een discussie aan te willen zwengelen over redacteuren die ook wel eens een misser hebben, per uitzondering).

Hier ben ik het mee eens. Zou de negatieve toon van sommige reacties hier trouwens wat minder mogen? Zoals ik al zei, lezen hier mensen mee. En het zou toch wel heel jammer zijn als onzekere mensen dit lezen, denken dat ze nooit meer een kans bij een uitgever maken en hun misschien veelbelovende manuscript niet meer durven opsturen.