Is Fantasy wel zo populair in Nederland? Heeft iemand cijfers?

Heb overigens JK Rowling nog nooit in een talkshow zien opdraven ...

Even een snelle search op YouTube: Rowling by Oprah, Jonathan Ross, Richard and Judy... ;)

Ah, oké, dan heb ik dat gewoon gemist :lol: Maar waarschijnlijk toch niet met de frequentie dat iemand als Herman Brusselmans op TV komt?

Brusselmans slaagt er ook niet meer in om nog echt te verkopen. Als de topverkopende boeken kookboeken zijn, dat wil ook wel iets zeggen.

Zijn verkoopcijfers ken ik niet, maar hij komt wel in de media om zijn nieuw boek voor te stellen. Ik kijk amper televisie en toch heb ik hem onlangs in twee verschillende programma's gezien. Een fantasy auteur zie ik nog niet in Reyers Laat zitten...

Brusselmans heeft altijd veel televisiewerk gedaan, voetbalprogramma's, eigen werk voorlezen bij het programma van Mark Uyterhoeven en Wouter Vandenhoute (Het huis van wantrouwen, zo is hij heel bekend geworden. 'Bedankt voor uw wàààààndacht' is nog wel bekend), hij heeft via de televisie zijn verhalen verkocht. Maar op dit moment verkoopt hij een pak minder in Vlaanderen dan in Nederland. De laatste cijfers die ik gevonden heb waren een 7000 in Vlaanderen en 10000 in Nederland. Ik teken er zo voor natuurlijk :D Ik heb het ook nog gelezen over Hugo Claus, zijn poezie bundels dan, die heel weinig verkopen. Zelfs niet met zo een naam op de kaft. Maar dat kan ik niet onmiddellijk terugvinden vrees ik. Kampt fantasy niet met een kinderimago? Alhoewel kinderauteurs toch ook regelmatig wel eens besproken worden in magazines en op televisie.

Is Fantasy wel zo populair in Nederland? Heeft iemand cijfers?

De oplage van een Books of Fantasy roman is 300. Het komt zelden tot een tweede druk. Adrian Stone (Luitingh) gaf aan dat er 9000 boeken waren verkocht. Het was me niet duidelijk of dat van één deel in zijn trilogie was, of voor de hele trilogie. Ik vrees het laatste (wat nog best een prestatie genoemd mag worden). Pure Fantasy is ten onder gegaan aan een gebrek aan abonnees. Fanclubs als het NCSF hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en mensen samen te roepen. Ik meen dat er 5 man waren op de algemene ledenvergadering. Andersom: hier is de helft van alle nieuwe leden bezig met het schrijven van fantasy. De (gratis) Fantasy Strijd Brugge had vorig jaar ca. 275 deelnemers. De Paul Harland Prijs 2012 had er ca. 90 (111 verhalen maar niet iedereen zond twee verhalen in). In andere wedstrijden zitten enkele goede schrijvers in de jury, waardoor het deelnemers veld iets is uitgedund (bijvoorbeeld Unleash Award). En: talloze mensen komen naar evenementen als Elf Fantasy Fair, Fantastyval en Castlefest. Maar die kopen lang niet allemaal boeken. Op het forum van Elf Fantasy bijvoorbeeld wordt nauwelijks nog over verhalen/boeken/schrijven gediscussieerd, maar vooral over kleren maken.

Kampt fantasy niet met een kinderimago? Alhoewel kinderauteurs toch ook regelmatig wel eens besproken worden in magazines en op televisie.

Naar mijn mening wel. Veel te veel Young Adult wordt als fantasy voor volwassenen aangeprezen.

Mijn persoonlijke theorie dat veel beginnende/amateur schrijvers Fantasy schrijven, omdat het makkelijker lijkt dan om te schrijven over echte mensen op echte locaties met echte conflicten. Het is denk ik een kwestie van: een fantasie wereld met magie en 'special effects' verbloemt magere personages en verhalen. Overigens denk ik dat de beste Fantasy juist zo goed is vanwege sterke en geloofwaardige personages die iets over de mens zeggen. Maar dat is denk ik juist extra moeilijk: om geloofwaardig en boeiend te schrijven over een objectief gezien ongeloofwaardige wereld.

Mijn persoonlijke theorie dat veel beginnende/amateur schrijvers Fantasy schrijven, omdat het makkelijker lijkt dan om te schrijven over echte mensen op echte locaties met echte conflicten.

Dat lijkt me niets persoonlijks: ik heb die theorie veel vaker gehoord. En over het algemeen levert het vrij beroerde teksten op. Zie daar ook het grote verschil tussen het aantal fantasy-schrijvers en het aantal succesvolle boeken, in Nederland. En we durven niet in te zien dat wat uit de Angelsaksische landen komt pulp is.

Ja, dat lijkt mij zeker een valabele theorie. Ik herinner me dat iemand hier op het forum ooit opperde dat je voor het schrijven van fantasy geen levenservaring nodig had, in tegenstelling tot andere genres ... Overigens vind ik een solide fantasy-wereld uitbouwen een pak moeilijker dan een verhaal schrijven dat zich afspeelt in de echte wereld. Ik denk dat het gros van degenen die fantasy schrijven omdat ze denken dat dat makkelijker is, overigens ook weinig fantasie in hun fantasy-werelden steken, maar gewoon die van anderen recycleren.

Een eigen wereld verzinnen & co lijkt mij een leuke uitdaging

Een eigen wereld verzinnen & co lijkt mij een leuke uitdaging

Het is zwaar werk als je het goed wilt doen. Omdat het ook veel tijd kost, hebben veel schrijvers de neiging veel te veel wereld in hun verhaal te schrijven.

Een eigen wereld verzinnen & co lijkt mij een leuke uitdaging

Het is zwaar werk als je het goed wilt doen. Omdat het ook veel tijd kost, hebben veel schrijvers de neiging veel te veel wereld in hun verhaal te schrijven.

Ik ben er zelf mee bezig en het is al iets leuks geworden. Natuurlijk komen er waarschijnlijk nog veranderingen.

Een eigen wereld verzinnen & co lijkt mij een leuke uitdaging

Het is zeker een leuke uitdaging en ik ben er jaren geleden ooit een keertje mee begonnen, maar ik had het er maar zwaar mee. Er komt zoveel bij kijken en het is gewoon echt een uitdaging om een goede, geloofwaardige wereld neer te zetten. Daarom neig ik ook meer naar de urban kant van fantasy. Dat is fantasy dat zich afspeelt in onze eigen wereld. Dit is ook niet makkelijk, schrijven is sowieso niet makkelijk, maar ik kon er wel meer mee dan met high of epic fantasy. Daarnaast vind ik fantasy zo aantrekkelijk omdat het deze wereld wat kan opleuken. Onze wereld is al zo saai (mijn mening), en met fantasy kan ik deze wereld wat opleuken door mijn personages met een vliegende auto naar school te sturen en te laten tanken met sterrenstof. Voor mij is fantasy dus echt een persoonlijke keuze, al vind ik thrillers net zo geweldig, maar als ik zelf een thriller schrijf, dan moet het wel een bovennatuurlijk tintje hebben.

Mijn persoonlijke theorie dat veel beginnende/amateur schrijvers Fantasy schrijven, omdat het makkelijker lijkt dan om te schrijven over echte mensen op echte locaties met echte conflicten.

Grappige theorie. Ik ben zelf ook een beginnend/amateur Fantasy schrijver, maar ik vind Fantasy juist vele malen moeilijker dan bijvoorbeeld een thrillerverhaal. Toch bevat een fantasyverhaal dezelfde 'verhaalelementen' als een verhaal in ieder ander genre, alleen komt het 'bovennatuurlijke' erbij kijken - dingen die niet echt zouden kunnen in deze wereld. Mede door deze bovennatuurlijke elementen is een fantasyverhaal, voor mij dan, lastiger om te schrijven dan verhalen zonder deze elementen. De personages moeten nog steeds geloofwaardig zijn, er moet nog steeds conflict in zitten, vooral de verzonnen locaties moeten geloofwaardig zijn en het moeilijkste is zelfs, om die hele verzonnen wereld, magie en vreemde wezens geloofwaardig te krijgen.

Anderzijds lijkt het me toch ook wel waar dat er voor fantasy wat minder research en wereldkennis noodzakelijk is. Onlangs plaatste ik stukjes uit mijn eerste kortverhaal hier op proeflezen. Het hoofdpersonage was een Amerikaanse priester. Een groot deel van de kritiek ging terecht over het feit dat mijn hoofdpersonage iets te nuchter was over bepaalde zaken. Ook kreeg ik commentaar over de indeling van mijn kerk die niet klopte en dergelijke. Zulke opmerkingen kunnen niet als je een wereld helemaal zelf bedenkt. Dan kunnen je personages nog wel inconsequent zijn met zichzelf (een bullebak gedraagt zich opeens veel te vriendelijk voor zijn karakter), maar niet met de echte wereld. Dat neemt natuurlijk niet weg dat research een fantasyverhaal ten goede kan komen. George Martin bv weet enorm veel over de middeleeuwse maatschappij, en die kennis wekt zijn wereld ook echt tot leven.

Anderzijds lijkt het me toch ook wel waar dat er voor fantasy wat minder research en wereldkennis noodzakelijk is.

Je kunt minder gerichte research doen. Je kunt dus niet kijken hoe dorp X eruit ziet. In plaats daarvan moet je a) research doen naar hoe dorpen ontstaan en waarom, en hoe ze er uit zien in een bepaald gebied en waarom. In zeker 95% van alle fantasy is dit hoogst ongeloofwaardig gedaan. b) je aantekeningen goed bijhouden, zodat je iedere keer hetzelfde dorp beschrijft. Je moet alles zelf documenteren. Een kaart tekenen is aan te bevelen. De meeste mensen hebben te weinig ruimtelijk inzicht om een heel dorp in hun hoofd goed in leven te houden. En dat geldt voor vrijwel alles wat er in die andere wereld is, immers: het is niet onze wereld, de lezer kan er niet vanuitgaan dat er iets hetzelfde is.

Anderzijds lijkt het me toch ook wel waar dat er voor fantasy wat minder research en wereldkennis noodzakelijk is. Onlangs plaatste ik stukjes uit mijn eerste kortverhaal hier op proeflezen. Het hoofdpersonage was een Amerikaanse priester. Een groot deel van de kritiek ging terecht over het feit dat mijn hoofdpersonage iets te nuchter was over bepaalde zaken. Ook kreeg ik commentaar over de indeling van mijn kerk die niet klopte en dergelijke. Zulke opmerkingen kunnen niet als je een wereld helemaal zelf bedenkt. Dan kunnen je personages nog wel inconsequent zijn met zichzelf (een bullebak gedraagt zich opeens veel te vriendelijk voor zijn karakter), maar niet met de echte wereld. Dat neemt natuurlijk niet weg dat research een fantasyverhaal ten goede kan komen. George Martin bv weet enorm veel over de middeleeuwse maatschappij, en die kennis wekt zijn wereld ook echt tot leven.

Research gebruik je meer om de maatschappij in je verhaal te bouwen. Iedere wereld heeft bijvoorbeeld een politiek systeem. Research naar de verschillende politieke systemen in onze wereld helpt je om een geloofwaardig systeem in je eigen wereld te creëren. Dit geldt ook voor religie. Je creëert jouw eigen religie voor in jouw fantasywereld, maar haalt inspiratie uit de al bestaande religies in onze wereld. Lezers, of je nou een verzonnen wereld als setting neemt of Amerika, gebruiken toch hun eigen referentiekaders naar de al bestaande religies in onze wereld. Als de Paus in onze christelijke religie bijvoorbeeld de hoogste macht is en een priester staat helemaal onderaan, en in je fantasyverhaal draai je dat bijvoorbeeld om (om even een extreem voorbeeld te nemen), dan gaan mensen toch twijfelen aan de geloofwaardigheid van je verhaal, verzonnen of niet. Daarom is research wel belangrijk. Je kunt alles verzinnen wat je wilt, maar om het geloofwaardig te maken moet je met sommige aspecten toch een beetje onze eigen systemen als referentiekader nemen. Zo denk ik er ook over met personages. Om een bullebak vriendelijk te maken, botst eigenlijk ook met ons referentiekader. Emoties zou ik daarom veelal hetzelfde laten, al reageert iedereen anders op bepaalde situaties, net zoals wij mensen. Al wil je een vriendelijke bullebak wilt hebben, dan zou ik het bijvoorbeeld gooien op iemand (persoon of wezen, maakt niet uit) die het moeilijk vindt zijn emoties te uiten. Je hebt in onze wereld genoeg mensen die iemand plagen die ze eigenlijk heel aardig vinden, maar niet weten hoe ze hun gevoelens moeten/kunnen tonen. Een Elf die bijvoorbeeld in zijn cultuur niet mag huilen als hij verdrietig is en daarom maar lacht bij verdrietige situaties. Ik noem maar wat. Maar die inconsequente personages moeten wel een reden hebben om inconsequent te zijn. Ze moeten bijvoorbeeld niet inconsequent zijn omdat 'alles kan' in een fantayverhaal :P

Nee, met de inconsequente personages bedoel ik iets anders. Ik bedoel dat inconsequenties niet voortkomen uit een conflict met onze werkelijkheid, maar uit een conflict met de werkelijkheid die je creëert. Bij fantasy kan je dus wel commentaar verwachten als: wat dat personage in hst 5 doet, lijkt me wel heel vreemd als je ziet wat hij in hst 2 doet. Maar wat je niet kan krijgen is iets als "die priester is te nuchter", want misschien zijn er in jouw wereld wel priesters die heel nuchter en kritisch zijn. Als je goed nadenkt over alles wat je in je wereld stopt, lijkt research me hoe dan ook minder noodzakelijk dan voor niet-fantasy. Wil je een dorp bovenop een actieve vulkaan? Dat kan, maar zorg dan dat het klopt in jouw wereld. Bv hun vloeren zijn gemaakt van een speciaal hittebestendig kristal dat de warmte van de lava omzet in energie. Kan perfect zonder research. Als ik in de échte wereld een dorp op een vulkaan wil zetten, moet ik al veel meer research gaan doen, want die hebben geen speciale kristallen.

Mijn persoonlijke theorie dat veel beginnende/amateur schrijvers Fantasy schrijven, omdat het makkelijker lijkt dan om te schrijven over echte mensen op echte locaties met echte conflicten.

Grappige theorie. Ik ben zelf ook een beginnend/amateur Fantasy schrijver, maar ik vind Fantasy juist vele malen moeilijker dan bijvoorbeeld een thrillerverhaal. Toch bevat een fantasyverhaal dezelfde 'verhaalelementen' als een verhaal in ieder ander genre, alleen komt het 'bovennatuurlijke' erbij kijken - dingen die niet echt zouden kunnen in deze wereld. Mede door deze bovennatuurlijke elementen is een fantasyverhaal, voor mij dan, lastiger om te schrijven dan verhalen zonder deze elementen. De personages moeten nog steeds geloofwaardig zijn, er moet nog steeds conflict in zitten, vooral de verzonnen locaties moeten geloofwaardig zijn en het moeilijkste is zelfs, om die hele verzonnen wereld, magie en vreemde wezens geloofwaardig te krijgen.

Laat ik wat ik bedoelde uitleggen met een analogie: Ik heb ooit een drama opleiding gedaan, en wat eerstejaars steevast dachten was dat een scene spannend werd door muziek, decor en mooi licht. Terwijl je feitelijk moet leren hoe je een scene in een kale ruimte spannend kan maken. Ik vermoed dat beginnende schrijvers op een soortgelijke manier Fantasy en SF benaderen. Het idee is dan dat het verhaal dat ze willen schrijven beter wordt door de 'special effects' van een fantastische setting. Ook denk ik dat het 'eng' is om over de echte wereld te schrijven. Het komt dichtbij en is daarom moeilijker om goed op papier te krijgen. Of men denkt dat de echte wereld 'saai' is, vooral de wereld die ze zelf kennen. Tenslotte is het natuurlijk altijd makkelijker om in het verhaal veel op het spel te zetten met een bovennatuurlijke dreiging. Het is vele malen lastiger om de (al dan niet metaforische) dreiging van een draak te vertalen naar een verhaal in Nederland, 2012. Ik vermoed dit alles vooral, omdat ik door soortgelijke fases ben gegaan :-) Geen idee of dit een universele waarheid is, vandaar dat ik ook begon met 'persoonlijke theorie'. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat niemand Fantasy zou moeten schrijven, of dat het een 'beginnersfout' is om Fantasy te willen schrijven. Ik merkte alleen zelf dat mijn schrijven beter werd naarmate ik de 'echte wereld' meer durfde omarmen. Wellicht dat ik er over een paar jaar aan toe ben om me ook weer aan Fantasy te wagen.

Nee, met de inconsequente personages bedoel ik iets anders. Ik bedoel dat inconsequenties niet voortkomen uit een conflict met onze werkelijkheid, maar uit een conflict met de werkelijkheid die je creëert. Bij fantasy kan je dus wel commentaar verwachten als: wat dat personage in hst 5 doet, lijkt me wel heel vreemd als je ziet wat hij in hst 2 doet. Maar wat je niet kan krijgen is iets als "die priester is te nuchter", want misschien zijn er in jouw wereld wel priesters die heel nuchter en kritisch zijn.

Ja, oké, helemaal mee eens. Dat kan inderdaad ook aan de cultuur van jouw wereld liggen, maar ook aan de persoonlijkheid van jouw priesterpersonage. Aan commentaar als 'die priester is te nuchter' heb je dan niet veel :P

Als ik in de échte wereld een dorp op een vulkaan wil zetten, moet ik al veel meer research gaan doen, want die hebben geen speciale kristallen.

Tenzij je die speciale kristallen uit een parallelle fantasywereld hebt weten te smokkelen :P

Mijn persoonlijke theorie dat veel beginnende/amateur schrijvers Fantasy schrijven, omdat het makkelijker lijkt dan om te schrijven over echte mensen op echte locaties met echte conflicten.

Grappige theorie. Ik ben zelf ook een beginnend/amateur Fantasy schrijver, maar ik vind Fantasy juist vele malen moeilijker dan bijvoorbeeld een thrillerverhaal. Toch bevat een fantasyverhaal dezelfde 'verhaalelementen' als een verhaal in ieder ander genre, alleen komt het 'bovennatuurlijke' erbij kijken - dingen die niet echt zouden kunnen in deze wereld. Mede door deze bovennatuurlijke elementen is een fantasyverhaal, voor mij dan, lastiger om te schrijven dan verhalen zonder deze elementen. De personages moeten nog steeds geloofwaardig zijn, er moet nog steeds conflict in zitten, vooral de verzonnen locaties moeten geloofwaardig zijn en het moeilijkste is zelfs, om die hele verzonnen wereld, magie en vreemde wezens geloofwaardig te krijgen.

Laat ik wat ik bedoelde uitleggen met een analogie: Ik heb ooit een drama opleiding gedaan, en wat eerstejaars steevast dachten was dat een scene spannend werd door muziek, decor en mooi licht. Terwijl je feitelijk moet leren hoe je een scene in een kale ruimte spannend kan maken. Ik vermoed dat beginnende schrijvers op een soortgelijke manier Fantasy en SF benaderen. Het idee is dan dat het verhaal dat ze willen schrijven beter wordt door de 'special effects' van een fantastische setting. Ook denk ik dat het 'eng' is om over de echte wereld te schrijven. Het komt dichtbij en is daarom moeilijker om goed op papier te krijgen. Of men denkt dat de echte wereld 'saai' is, vooral de wereld die ze zelf kennen. Tenslotte is het natuurlijk altijd makkelijker om in het verhaal veel op het spel te zetten met een bovennatuurlijke dreiging. Het is vele malen lastiger om de (al dan niet metaforische) dreiging van een draak te vertalen naar een verhaal in Nederland, 2012. Ik vermoed dit alles vooral, omdat ik door soortgelijke fases ben gegaan :-) Geen idee of dit een universele waarheid is, vandaar dat ik ook begon met 'persoonlijke theorie'. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat niemand Fantasy zou moeten schrijven, of dat het een 'beginnersfout' is om Fantasy te willen schrijven. Ik merkte alleen zelf dat mijn schrijven beter werd naarmate ik de 'echte wereld' meer durfde omarmen. Wellicht dat ik er over een paar jaar aan toe ben om me ook weer aan Fantasy te wagen.

Ik snap je :) Ik ben het er ook mee eens dat je moet weten hoe je een scene in een kale ruimte spannend kan maken. Als je dat kan, en vervolgens de 'special effects' toevoegt, dan wordt het wel beter, dan voegen die effecten echt wat toe. Maar met de 'special effects' alleen zul je het niet redden.

Ik moet voor het scheppen van een realistische fantasywereld toch een pak meer research doen dan voor een verhaal dat zich afspeelt in het heden op een plek die ik ken. Bijvoorbeeld over geografie, je kunt toch niet zomaar eender welk landschap uit je mouw schudden en daar gelijk welke soort van plant in zetten en bevolken met gelijk welke diersoort. In de echte wereld hoef je alleen maar binnen de lijntjes van de werkelijkheid te kleuren, in een fantasywereld moet je die lijntjes zelf trekken. Waarbij ik persoonlijk een moderne stedelijke fantasy-omgeving nog een pak gemakkelijker vind om uit te werken dan een semi-middeleeuwse, want dan moet je je in een heel andere cultuur gaan verdiepen of die zelf scheppen, je moet weten wat voor gebruiksvoorwerpen en machines je personages wel en niet tot hun beschikking hebben, enzovoort. Oké, in een fantasywereld kun je dan vrijer zijn dan in historische fictie (dat is misschien inderdaad nog net iets moeilijker), maar als je elfenprinses even een kopje koffie zet terwijl haar jeansbroek in de was zit en haar man ondertussen met pijl en boog op mamoetenjacht gaat, dan zul je toch verdomd goed moeten schrijven om de lezer niet te laten afhaken.

Ik snap je :) Ik ben het er ook mee eens dat je moet weten hoe je een scene in een kale ruimte spannend kan maken. Als je dat kan, en vervolgens de 'special effects' toevoegt, dan wordt het wel beter, dan voegen die effecten echt wat toe. Maar met de 'special effects' alleen zul je het niet redden.

Yep. En als ik een fantasy verhaal zou willen schrijven, zou de belangrijkste vraag aan mezelf zijn: waarom fantasy? Wat voegt het aan het verhaal toe dat ik wil vertellen? Waarom zou het beter zijn in de Vallei van Kro-no 'Ar dan aan de oever van de IJssel?

Ik heb ooit een drama opleiding gedaan, en wat eerstejaars steevast dachten was dat een scene spannend werd door muziek, decor en mooi licht. Terwijl je feitelijk moet leren hoe je een scene in een kale ruimte spannend kan maken.

Je moet ze de kost geven die fantasy schrijven omdat ze elfen en magie aan het verhaal toevoegen. Dat maakt het nog geen fantasy. Bij Fantastels heb ik het altijd hard afgestraft: fantasy is fantasy als die fantastische elementen van wezenlijk belang zijn voor de plot.

Ik heb ooit een drama opleiding gedaan, en wat eerstejaars steevast dachten was dat een scene spannend werd door muziek, decor en mooi licht. Terwijl je feitelijk moet leren hoe je een scene in een kale ruimte spannend kan maken.

Je moet ze de kost geven die fantasy schrijven omdat ze elfen en magie aan het verhaal toevoegen. Dat maakt het nog geen fantasy. Bij Fantastels heb ik het altijd hard afgestraft: fantasy is fantasy als die fantastische elementen van wezenlijk belang zijn voor de plot.

Ik las laatst het Engelstalige schrijfboek 'Writing the Paranormal Novel' (gaat vooral over urban fantasy) van Steven Harper en hij zei over die fantastische elementen: "You need some element of magic or the supernatural that's so deeply integral to the story that the entire novel would collapse if you removed it. Try removing the supernatural element from Dracula and see how far you get."

Ik heb trouwens nog een handige checklist uit bovenstaand boek. Klik hier. De lijst is dan wel meer gericht op urban fantasy, maar het is wel een handige checklist voor diegene die bezig zijn met worldbuilding :)

Voor wereldbouwen zijn er veel betere checklisten te krijgen, en talloze voorbeelden van bedachte werelden. Maar veel van die werelden lijken weer als twee druppels water op elkaar, omdat ze van die checklists gebruik maken. Een werkelijk goed boek daarover is The Tough Guide to Fantasyland van de vorig jaar overleden Diana Wynn Jones. Dat legt ook bloot wat de liefhebbers van het genre het meest waarderen (herkenbaarheid, herhaling) en wat dus ook het probleem is (fantasy is zelden nog fantasievol).

Voor wereldbouwen zijn er veel betere checklisten te krijgen, en talloze voorbeelden van bedachte werelden. Maar veel van die werelden lijken weer als twee druppels water op elkaar, omdat ze van die checklists gebruik maken. Een werkelijk goed boek daarover is The Tough Guide to Fantasyland van de vorig jaar overleden Diana Wynn Jones. Dat legt ook bloot wat de liefhebbers van het genre het meest waarderen (herkenbaarheid, herhaling) en wat dus ook het probleem is (fantasy is zelden nog fantasievol).

Natuurlijk zijn er betere checklists te krijgen, maar deze kwam zojuist op mijn pad en ik wilde hem gewoon even delen. Misschien dat mensen er wat aan hebben, als aanvulling op aantekeningen of iets dergelijks. Ik kende 'The Tough Guide to Fantasyland' nog niet. Zal hem eens opzoeken van de week. Ik heb wel het boek 'The Guide to Writing Fantasy and Science Fiction' gelezen, die vond ik ook heel bruikbaar :)

De klassieke lijst is dese: http://www.sfwa.org/2009/08/fantasy-worldbuilding… Staat bij mijn weten al minstens 10 jaar op internet, op verschillende sites.

Yup, die is beter! Top!

Inderdaad nuttige link. Het kan je in ieder geval doen nadenken over dingen die je anders zou vergeten.

Ben even weggeweest en heb dus deze hele discussie gemist. Veel hebben jullie denk ik al be-/genoemd. Voor mij heeft fantasy lezen in het Engels een duidelijke voorkeur boven het Nederlands. Ondanks dat ik het Nederlands een geweldige taal vind, mis ik toch net dat stukje magie dat de Engelse taal voor mij wel heeft. Een voorbeeld daarvan is de boekenreeks The Sword of Truth van Terry Goodkind. Deze las ik eerst in het Engels en daarna in het Nederlands. Maar in het Nederlands vond ik het gewoon afschuwelijk om te lezen. Niet omdat het verhaal anders was, maar wel omdat bepaalde titels en namen zodanig slecht vertaald waren, dat het amper de lading dekte van wat Goodkind beoogde. Een voorbeeld: de 'Mother Confessor' had voor mij een magische klank. De vertaling 'biechtmoeder' vond ik dan ook ontzettend tenenkrommend en een draak van een woord. Daar waar Mother Confessor ronde, zachte klanken heeft, en tegelijkertijd ook iets sterks, klinkt het Nederlandse Biechtmoeder te hard en streng. Maar tja, hoe vertaal je dan wel Mother Confessor, zodat het de hele lading dekt van wie Kahlan Amnell is? Ik heb het geprobeerd, maar ik kom er gewoon niet op. Onze taal heeft daarvoor voor mij te weinig zachte klanken en te veel harde klanken (k, g, ch). Daarom lees ik dus liever fantasy in het Engels. Geef mij maar die Engelse magie, de nuchtere, magie-loze verhalen lees ik wel in het Nederlands!