Die indruk heb ik ook. Eigenlijk begrijp ik dat niet zo. Als je bezig bent met schrijven, ben je ook bezig met je te ontwikkelen als schrijver. Daar heb je bijna altijd anderen voor nodig. Mijn ervaring is dat ik veel beter ben gaan schrijven nadat ik veel contact had gehad met een schrijfcoach. Ik hoef niet zo nodig snel te publiceren. Mij gaat het om het schrijven zelf, het proces en de ontwikkeling om steeds beter te worden. Goed, dat is mijn persoonlijke manier van werken uiteraard. Tenpages is op dit moment in de huidige vorm naar mijn mening niet de oplossing om op een makkelijker manier te kunnen publiceren dan nu via de gebruikelijke kanalen het geval is. Het zal een soort vergaarbak worden van teksten die momenteel ook in grote getale bij de uitgevers op de mat vallen. Niemand heeft zin om al die teksten te gaan lezen en daar ook nog geld in te steken. Misschien is het idee van Tenpages wel goed, maar de uitwerking op dit moment echt niet. Ik ben zeker geinteresseerd in dit soort initiatieven en zal ze ook op de voet blijven volgen. Ik wacht dus voorlopig nog even af.

Aangezien er een vraag opkwam hierover, schop ik deze even weer omhoog. Want ik ben eigenlijk ook wel benieuwd of er ondertussen SOL'ers zijn die hier ervaring mee hebben opgedaan.

Eh... het ligt er natuurlijk helemaal aan welke ervaring je bedoelt. Of er mensen dankzij hun aandeelhouders uitgegeven zijn of is de ervaring van mensen die hun ms heel stilletjes hebben teruggekregen genoeg? Ik hoor bij de laatsten, heb een van de ms'sen intussen al helemaal herschreven en zelf naar een uitgever gestuurd. Heb goede hoop, meer dan op succes bij TP. Maar het moet gezegd: alle lof voor het vriendelijke afscheid. Ik kreeg zelfs nog een aanbieding mee om het via eigenbeheer uit te geven. ;)

Preciezer: ik ben benieuwd wie van ons op Ten Pages te vinden is en wat het resultaat daarvan is. Jammer Ka Sha Gan dat het niet is gelukt bij TP voor jou. Ik duim voor succes bij een reguliere uitgever.

In de Santé van augustus staat een interview met schrijfster Suzanne Buis. Haar boek 'Ik date maar wat' werd ontdekt via Tenpages.com. Het boek verschijnt binnenkort.

Ik wil even melden aan Zjaan, Tja en Anoukboek dat ik dit topic dus heb gevonden, dank je Zjaan. Morgen zal ik het eens goed doorlezen. Niet dat ik interesse heb in TP, maar ik zou graag het concept willen snappen, that's all. xas

Ik heb de website van TP eens goed bekeken, en wat mij opvalt is dat er nauwelijks 2000+ aandelen voor 1 boek worden verkocht. Heel veel boeken die in de 'top 25' staan van best beoordeelde/bekeken/gewaardeerde boeken hebben nog amper een maand de tijd om minstens 1700 aandelen te verkopen (gemiddeld zitten ze in de top 25 rond de 300 aandelen). Ook het aandelen kopen staat mij niet aan. Je bent eigenlijk aan het gokken. Je legt 5 euro in, en dan maar afwachten of er 1999 mensen dat ook doen. Zo niet, ben je een euro per aandeel kwijt. Stel nou dat er 1600 aandelen verkocht worden. Dan is TP 1600 euro rijker, zij betalen immers 80% terug. Wat doen ze als iemand na exact 4 maanden 1980 aandelen heeft verkocht... Je manuscript word na 4 maanden (mits er geen 2000+ aandelen verkocht worden) van de website verwijderd. Dan is het net als het manuscript een smet heeft, ik kan het mis hebben, want ik heb het niet meegemaakt. TP is een leuk idee, maar zet voor mijn gevoel niet de schrijver op de eerste plaats. Ze denken eerst om hun eigen 'hachje' dan van de aandeelhouder en dan pas de schrijver. TP is altijd verzekerd van inkomsten, ongeacht of het uitgegeven word of niet. Aandeelhouder(s) zijn/is ook altijd verzekerd van een minimum verlies van 20%, meer niet. Schrijver komt in het slechtste geval van een koude kermis thuis, geen inkomen, geen uitgaven, en geen herplaatsing. Dit is wat mijn indruk is, en hoe het systeem in elkaar zit aan de hand van hun regels.

In de Santé van augustus staat een interview met schrijfster Suzanne Buis. Haar boek 'Ik date maar wat' werd ontdekt via Tenpages.com. Het boek verschijnt binnenkort.

Ja, dat had ik ook gezien. Ze hebben er echt twee hele pagina's of zo aan besteed, met foto's erbij en alles. Ik vraag me af of dat bekostigd wordt van het geld dat TenPages met de aandelen heeft verdiend. Dat wordt toch gebruikt voor promotiedoeleinden? Of sprak het onderwerp de Santé redactie toevallig aan? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.

Omdat tenpages toch wel schijnt te lopen (al 14 manuscripten naar een uitgever) heb ik er onlangs wat teksten op geplaatst. De site is overzichtelijk en de medewerkers zijn erg vriendelijk. Wel heb ik het idee dat je flink onder familie en vrienden moet promoten om 2000 aandelen te verkopen. Als je de manuscripten bekijkt die het 'gehaald' hebben, dan zie je ook dat het op die manier werkt. Als een manuscript eenmaal een bepaald percentage heeft bereikt, gaat de verkoop sneller omdat investeerders er in gaan geloven. Tenpagers gaan elkaar in dat stadium ook een beetje helpen door wederzijds aandelen te kopen. Ergo: heb je een groot netwerk, dan is dat overduidelijk een pré. Of het ook een noodzakelijkheid is weet ik niet.

Ik heb de indruk dat het type boeken dat de 2000 aandelen haalt, ook wel op een andere manier uitgegeven was geworden. En van nog geen enkel boek is duidelijk of de uitgave ook verkoopt (ik twijfel er echter niet aan dat de chicklit en ladlit ook echt gaan verkopen). In verschillende genres is nog geen enkel boek aan de 2000 aandelen gekomen.

Ik denk dat TenPages nog moet groeien. Alhoewel ik zeer sceptisch ben, geef ik ze wel ruim de tijd om hun concept te laten ontplooien. Ik zie dat ze samen werken met Selexyz, Pearson, House of Books en ArbeidersPers.

Ik vind TenPages er wel heel interessant uitzien, maar ik denk dat de kans op genoeg aandeelhouders even groot is als de kans dat een reguliere uitgever je manuscript accepteert... Niet zo heel groot dus. Als de manuscripten nog een maand op de site mogen staan, zie je al dat mensen minder snel aandelen nemen, ook als dat manuscript de meeste aandelen in het genre heeft.

Ik heb mijn manuscript ook op TenPages.com staan. Ik ben benieuwd hoe het zich allemaal ontwikkelt, maar ben er wel van overtuigd dat veel afhangt van je eigen netwerk(en) en of je die in beweging weet te krijgen. Je moet dus zelf veel aan promotie doen via vrienden, familie en sociale media. Zeker voor wat betreft die eerste 1.000 aandelen. Als je eenmaal dat aantal hebt, kan het snel gaan doordat andere TenPagers dan grote aantallen aandelen gaan kopen. De kans dat je boek dan ook echt wordt uitgegeven is reëel. Er staan inderdaad ook genoeg manuscripten op die geen enkele aandeelhouder (of slechts een handvol) binnen weten te halen in die 4 maanden.

Ik zou toch niet durven om vrienden en familie te vragen in iets te investeren waarvan je niet eens zeker weet of dat iets oplevert. Dan kun je nog beter met een hoed rondgaan om een POD-uitgave te financieren, dat lijkt me eerlijker.

Ik heb vandaag ook mijn manuscript op TP gezet. Het is moeilijk om aandelen te slijten aan mijn netwerk, want vanuit België kan er niet betaald worden. Dat kan pas vanaf begin januari 2011 hebben ze me bij TP laten weten. Ik heb 'Levenslessen van kloosterzusters' ingezonden. Ik denk dat dit onderwerp in de markt ligt. Wat denken jullie?

Ik heb 'Levenslessen van kloosterzusters' ingezonden. Ik denk dat dit onderwerp in de markt ligt. Wat denken jullie?

Het lijkt mij interessant, maar omdat het niet aansluit in de hype van De Da Vinci Code denk ik dat het niet echt in de markt ligt. Je samenvatting duidt op een integer verhaal, wat in de markt ligt zijn schokkende onthullingen. Nou ja, veel succes ermee en anders hoop ik je boek elders te zien.

Copywriter Katleen, waarom zet je je manuscript dan nu al op TenPages? Als je kennissen pas vanaf januari kunnen betalen, heb je in januari een grotere kans om je aantal verkochte aandelen te halen, of zie ik dat verkeerd? Nu zijn je vier maanden begin januari al voorbij.

Ja, ik had dan ook even gewacht. Misschien had ik dat als Nederlander ook wel gedaan want ik weet in ieder geval van een paar Belgen dat zei wel wilden investeren maar dat dat niet mogelijk was.

Begrijp ik dit systeem met aandelen goed of verkeerd? Als je dus een omvangrijke familie en vriendenkring hebt en deze mobiliseert om aandelen te kopen, dan maak je meer kans. Kopen deze mensen aandelen omdat je populair en bemind bent of omdat je werk dat verdient? Iemand die dus geen uitgebreide 'relaties' (met geld om te spenderen) heeft en misschien wel iets fatsoenlijk heeft geschreven, maakt in dat systeem geen enkele kans. Spiegel je je zelf dan niet het één of het andere voor? Als schrijver is het toch belangrijk dat mensen je werk lezen omdat ze er geïnteresseerd in zijn, en niet omdat je deel uitmaakt van een sociaal netwerk (familiaal, beroepsmatig en/of vriendschappelijk). Of zeg ik nu iets heel dom?

@Chris: het gaat in stappen: - fase 1: mensen kopen aandelen omdat ze je kennen (en je populair en bemind bent). Het hebben van een blog of twitteraccount of iets dergelijks met veel vrienden/volgers is daarbij een goede start. - fase 2: als je voldoende aandelen aan bekenden hebt gekocht, valt je manuscript meer op. Mensen kunnen het gaan lezen en -die anderen zullen toch ook niet gek zijn?- eveneens investeren, ook al kennen ze je niet. Deze kijken wel naar de kwaliteit. - fase 3: het ziet er naar uit dat je boek gepubliceerd gaat worden. Nu komen de investeerders tevoorschijn. Die kopen aandelen omdat anderen dat ook hebben gedaan. Elders is al de naam van het principe genoemd, maar het komt neer op "kuddegeest". Deze kopers zien vooral de grote winstkansen.

Als schrijver is het toch belangrijk dat mensen je werk lezen omdat ze er geïnteresseerd in zijn, en niet omdat je deel uitmaakt van een sociaal netwerk (...). Of zeg ik nu iets heel dom?

Ja, heel dom :( (en dat spijt me zeer, ik zou ook liever zien dat de tekst op zich wordt beoordeeld) Zie hier. Citaat:

Volgens Lex Jansen, directeur van de Arbeiderspers, is het niet meer voldoende om alleen naar de kwaliteit van de tekst te kijken. "Een debutant moet een netwerk hebben, moet zich kunnen presenteren. Het gaat niet meer alleen om de tekst, maar ook om waar valt die tekst."

De kans dat je als schrijftalent de boot misloopt omdat je geen netwerk zou hebben is toch zuur. Ik weet niet in hoeverre de uitgeverijen winst maken op nieuwe boeken. Maar het heeft er alle schijn van dat ze elk risico willen ontlopen bij 'nieuwe' schrijvers. Gaat het dan zo slecht met de schrijfwereld? kennelijk wel. Als elk risico op mislukking of qiet-speling wordt vermeden. Je moet dus een groot netwerk hebben. Dus stel dat je een middelmatige schrijver bent, met een redelijk boek onder je armen, maar je hebt een dijk van een netwerk. Dan is het toch meer kwantiteit dan kwaliteit waar de uitgeverijen aan doen. Hoe moet je als newbie in de schrijverswereld dan staande houden? De voorzichtigheid (die ik aan één kant wel begrijp) van de uitgeverijen heeft wel consequenties. Kijk naar het mooiste voorbeeld. Rowling met haar Potter boek. Niemand durfde het aan. Maar tot op de dag van vandaag zijn haar boeken wel het meest verkocht (op de Bijbel na). Oeps! inschattings foutje van de 'grote' uitgeverijen. Ik weet bijna zeker dat er op dit forum ook schrijvers rond dwalen met zulke grote talenten, die hun kansen zien slinken omdat de grote uitgeverijen het niet aandurven. Misschien is TP dan toch niet zo heel slecht. Bewijs eerst meer eens op korte termijn dat je boek wel degelijk 'kan' verkopen. Misschien kan er een subsidie komen voor ons soort schrijvers. Dat uitgeverijen aanspraak kunnen maken op subsidie als ze 'jouw' boek uitgeven. Zo wordt onze literatuur cultuur ook nog eens goed gewaardborgd. En mocht het boek lekker verkopen, dan betaal je samen met die uitgeverij je subsidie terug. Het is maar een fladder idee.

Misschien is TP dan toch niet zo heel slecht. Bewijs eerst meer eens op korte termijn dat je boek wel degelijk 'kan' verkopen.

Om op TP je boek te verkopen (d.w.z. de aandelen ervoor), heb je juist een netwerk nodig en enig talent als reclamemaker/verkoper. Dat is een vak apart, waarbij je ook jezelf moet verkopen. Het is makkelijker om mensen te vragen in jou te investeren en met hun geld het boek als POD uit te geven. Dat geeft geen risico zoals met die aandelen, en je hebt een boek in handen. Als je dat in je netwerk(je) verspreid en op internet een beetje promoot kopen mensen het boek en zien direct wat je kunt. Bij aandelen kopen hebben ze helemaal niets en is er nog niet eens een boek waarvan ze de glorie kunnen bejubelen.

Misschien kan er een subsidie komen voor ons soort schrijvers.

Ik weet niet wat je bedoelt met "ons soort schrijvers".

Misschien kan er een subsidie komen voor ons soort schrijvers.

Ik weet niet wat je bedoelt met "ons soort schrijvers".

Schrijvers die druk aan de weg timmeren, die wel degelijk het vermogen hebben om geweldige boeken te schrijven.

Oh... die? Wij dus? :unibrow: Er is een uitkering, de WWIK, op deze wijze laat de overheid zien dat aan ons is gedacht... Maar als een van de eerste TP-schrijvers die is afgevallen vanwege het gebrek aan marketingtalent en netwerkvaardigheden moet mij van het hart dat ik niet vind dat deze manier van uitgeven de kwaliteit bevordert. Desondanks moet ik toegeven (maar of dat alleen te danken is aan TP waag ik te betwijfelen) dat ik sindsdien weer aan het sleutelen ben gegaan en ontzettend veel heb kunnen verbeteren. Het eerste ms ligt inmiddels bij een echte uitgever en met het andere ben ik nog heel even bezig. Het voelt lekker. Vanwege het genre waarin ik schrijf waren de ms'sen eigenlijk al ten dode opgeschreven en zouden nooit serieuze kansen hebben gekregen bij geen van de bij TP aangesloten bedrijven, uitgevers ed.

Schlie, ik begrijp wat je bedoelt. Ik ben verschrikkelijk naïef en zelfverstikkend idealistisch. Dus als ik een blog open, of een facebook, tegelijkertijd bv een beer verkracht, dan heb ik aandacht en wat ik dan schrijf (er moet tenminste toch twee keer het woord 'beer' in komen, of zelfs meer....) heeft helemaal geen belang meer. Wat is dan de voldoening voor je zelf? Ik gruw van de gedachte dat mensen mijn boeken (hypothetisch natuurlijk) kopen maar ze niet lezen. Ze in cadeau papier wikkelen en doorgeven. Daar gaat het schrijven toch niet om? Dan draai je toch een rad voor je ogen? Hoe kunnen schrijvers er een tweede persoonlijkheid op na houden, toegespitst op marketing, het opbouwen EN onderhouden van 'relaties' wanneer ze met 'schrijven' bezig zijn en alleen nog maar met dat? Hun levenswijze betekent niet dat zij blind, asociaal of niet op de hoogte zijn wat er in de wereld gebeurt. Maar als dit de trend is, dan liggen ze al vooraf uit de boot. Het enige wat nog telt is een varkentje met een lange snuit, bij wijze van spreken. Van literatuur is er dan geen sprake meer. Alles resulteert dan in nivellering, oppervlakkigheid, uniformisme. Dat is de trend, ik weet het. Dat ook de schrijverswereld die weg opgaat... Ik begin het te vatten. Waar is het kaf, waar is het koren? Het koren uitsluitend dus tussen de relaties en een uitgebreid sociaal netwerk? En het kaf uitsluitend bij diegene dus die soms quasi dakloos schrijven? Dat moet het kaf wel zijn want ze hebben geen cocktailjurk, of geen schoenen in de goede kleur om zich te vertonen... Draait het daar niet om? Melvinkef : subsidies... dat is ook onderhevig aan 'relaties' met een gezond aandeel 'nepotisme' en 'naar bed gaan met'. Het is een klein wereldje waar 'buitenstaanders' een beleefde brief krijgen. Waar je een curriculum vitae moet voorleggen met tenminste enige opleiding in die of dat instituut zodat ze 'weten' dat er een 'link' is. Ik begin er zelfs niet aan. In feite kan je beter als marketing getalenteerde een boek beginnen te schrijven. Heb je dat marketing gevoel niet (hoeveel tijd zou daar niet in kruipen?), dan kan je beter je ms in de composthoop steken. Dan hebben de wormen er nog iets aan.

En toch? Van fast food en buitenshuis eten (weg met de eettafel, er was zelfs de vraag of die nog over tig jaren zou bestaan) kreeg men op een gegeven moment ook genoeg en ontwikkelden de masterchefs zich. Back to the kitchen. Zijn het niet allemaal trends? :confused:

Ik ging er eigenlijk vanuit, dat TP direct een uitgever zou hebben voor de manuscripten die "het hebben gehaald". Maar dat is toch blijkbaar niet het geval. Wanneer de 2000 aandelen á € 5,- per stuk zijn verkocht, gaat TP pas op zoek naar een uitgever voor het manuscript. Dat zal dan in vele gevallen ook wel een aardig tijdje duren, misschien wel net zolang als dat de auteurs zélf uitgevers gaan benaderen. Ik vraag mij af wat ze gaan doen als er geen uitgever te vinden is voor manuscripten waar al de aandelen van zijn verkocht. Gaan ze de auteurs in dat geval "begeleiden" richting eigen beheer?!

Ik heb daarnet op de site gevonden wat er wordt gedaan als TP -ondanks de 2000 verkochte aandelen- géén uitgever voor een manuscript heeft gevonden. Ook dan krijgen de aandeelhouders hun € 5,- minus € 1,- terug. Nou, in zo'n geval blijft de auteur toch wel achter met een behóórlijke kater. Vier maanden kwijt waarin je je hebt ingespannen om mensen te interesseren en uiteindelijk heeft ook je hele relatie-netwerk voor niets z'n best gedaan (met verlies van € 1,- per aandeel). De kans dat een manuscript ook daadwerkelijk wordt uitgegeven, wanneer er 2000 aandelen zijn verkocht, is dus allesbehalve zeker.