Ik heb eerlijk gezegd die neiging ook. (Mijn oma had overal een spreekwoord voor en hoe ouder ik word hoe meer ik op haar lijk). Maar ik haal ze er meestal uit in het herschrijven.

Ik vind het prima, leuk zelfs, maar ik geloof dat ik daar een uitzondering in ben hier :') Je moet als schrijver natuurlijk ZELF manieren bedenken om aan te geven dat het een ouwe rot is... Uh huh :')

Ik zou die twee dingen niet zo achter elkaar gebruiken inderdaad. Dan lijkt het wat 'lui' taalgebruik ;) Maar als je ze wat spreidt kun je gerust af en toe zo'n cliché gebruiken hoor, het komt herkenbaarheid ten goede.

Wanneer een personage veel clichés gebruikt in zijn/haar taalgebruik, is dat een manier van praten. Als schrijver/verteller zou ik me hier minder van bedienen, er zijn vaak andere manieren om het te zeggen. In het voorbeeld vind ik het te dicht op elkaar staan (maar dat kan ook komen omdat je ze gearceerd hebt).

Ik vind het wel grappig.

Clichés (zonder de apostrofe) vind ik in boeken een verschrikking. Vermijd ze, het komt soms erg armoedig over. Dat meen ik. Zeker de voorbeelden die je noemt... Met het bijltje de gesneden hoek hakken ;) Maar dat is mijn mening. Ik heb de eindredactie voor een sportblad verzorgd, en kwam soms hele lelijke zinnen tegen. Na rust tapte NAC uit een heel ander vaatje ;)

Ik zou me als lezer vreselijk storen aan de voorbeelden die je geeft. :confused:

"Met een enorme hakbijl hakte hij op de boom in, hij had duidelijk vaker met dit bijltje gehakt." Toen Cat te laat kwam voor het eten, vond zij de hond in de pot. Valt toch wel mee hoe storend dat is?

wat wel weer leuk is, is een variant op een cliche, kan zo snel niet wat bedenken, maar ... is duidelijk toch?

Ik vond die van FS helemaal niet storend ;) Voor de rest sluit ik me aan bij Dargor en Zjors.

De overstroming zorgde voor heel wat paniek in de polder, maar boer Westra had op tijd zijn schaapjes op het droge. Hier willen de media weleens gebruik van maken, een spreekwoord in de letterlijke zin gebruiken ;) Is niet storend, soms zelfs wel grappig. Je kunt ook in indirecte zin spreekwoorden gebruiken. Dat soms ook twee druppels water enorm van elkaar kunnen verschillen, bewijzen Geert en Jan. De broers lijken nauwelijks op elkaar. Zoiets dus, ik verzin het even ter plekke.

Ik heb een heel verhaal gebaseerd op spreekwoorden/gezegdes. Ik wist eigenlijk niet wat ik er mee moest. Dus heb ik er niets meegedaan. Zelf vond ik sommige stukken wel geinig, anderen niet. Het laatste gedeelte is anders (spannend, hoop ik). Hint.

Ik heb in de eerste versie van mijn verhaal veel clichés gebruikt met de bedoeling om die later te vervangen. Als je lekker aan het doorschrijven bent is het wel makkelijk om ze tijdelijk te gebruiken, maar uiteindelijk haal ik ze allemaal weg. Soms moet ik daarvoor een heel stuk tekst wijzigen. Ik kwam zojuist 'Zij lachte haar witte tanden bloot' tegen. Afschuwelijk! Nu even peinzen hoe ik dat deel ga aanpassen. Het gebruik van spreekwoorden of gezegden in indirecte zin is wel aardig gevonden van Dargor. Ook zijn voorbeeld met die druppels water is leuk. Ik heb er een in de trant van 'dat soms het geheel minder is dan de som der delen.' Het is niet zeker of dat erin blijft. Ik denk dat je ook die vorm toch maar één of hooguit paar keer kunt gebruiken.

Als ik het gevoel heb dat ik woorden of uitspraken in een clichevorm gebruik dat sla ik het "Betekenis woordenboek" van dr. l. Brouwers en dr. F. Claes erop na. Een dikke pil maar erg gebruiksvriendelijk en je komt altijd op alternatieve ideeen. Voorbeeld: Een van mijn medewerkers werd uitvaartleider en ik zocht alternatieven voor doodgaan. Ik vond 98 variaties. Er zijn ook meer romantische voorbeelden te verzinnen hoor.

Spreekwoorden mogen best, vind ik. Maar zoals alles, met mate. In dialoog kan het een persoon inderdaad een bepaalde eigenheid meegeven. Maar de schrijver zelf/verteller moet er zuinig mee zijn, vind ik. Bovendien: de beeldspraak in die spreekwoorden is vaak al helemaal doodgeslagen door het vele gebruik. Beter is het dan om nieuwe, spannender beelden/vergelijkingen op te roepen die bij de lezer nog iets triggeren...

Ja verbasteren, da's leuk. De moeder van de porseleinkast was bezorgd.

jee, die postbodes in NL bezorgen nogal wat ;)

jee, die postbodes in NL bezorgen nogal wat ;)

:lol: Knap, Saab!

Goed plan, beetje veel tell :P

Als ik het gevoel heb dat ik woorden of uitspraken in een clichevorm gebruik dat sla ik het "Betekenis woordenboek" van dr. l. Brouwers en dr. F. Claes erop na. Een dikke pil maar erg gebruiksvriendelijk en je komt altijd op alternatieve ideeen. Voorbeeld: Een van mijn medewerkers werd uitvaartleider en ik zocht alternatieven voor doodgaan. Ik vond 98 variaties. Er zijn ook meer romantische voorbeelden te verzinnen hoor.

of je kijkt nog een keer naar de "dead parrot" sketch van monty python. :lol: ook klassiek: de clichémannetjes: Kees van Kooten en Wim de Bie. Ik kan een stuk herinneren waarinz e met zijn tween eindeloos veel varianten op "neuken" gebruiken. Spelen met clichés heeft kees van Kooten als schrijver al gedaan. Is bijna ook weer een cliché.

jee, die postbodes in NL bezorgen nogal wat ;)

Over bezorgers ken ik er ook wel een: de bezorgde bezorger bezorgde het onbezorgde bezorgstuk bij de onbezorgde bezorger?

:)

Ik heb me rot gezocht, maar zie hier eigenlijk niks over. Het volgende dus: Ik merk tijdens het herschrijven dat ik nogal vaak gezegden of spreekwoorden gebruik in mijn schrijven en dan vooral in de dialoog. Is dat cliché? Doen jullie dat ook wel eens? het is toch ook een stukje spreektaal en maakt het verhaal levendig, denk ik, maar opeens valt het me op dat ik er wel patent op lijk te hebben. bijv. stukje uit mijn manu luchtwortels: 'Waar is die andere?' vraagt hij zakelijk. 'Wat verderop.' Die Martin is zo koelbloedig, hij heeft duidelijk vaker met dit bijltje gehakt. Alsof hij haar gedachten raadt, zegt hij: 'Sorry Roos, je bent geweldig, dat moet ik je nageven. Voor mij is dit gesneden koek.

In het taalgebruik worden clichés vaak gezien als gemeenplaatsen, banaliteiten of dooddoeners, maar ik vind dat het vaak erg goed toepasbaar is. Het is bijvoorbeeld een gemeenplaats dat geweld geweld uitlokt, maar het is heel verantwoord toepasbaar wanneer bijvoorbeeld de verwoesting van een huis de emoties voldoende voedsel geeft om bij wijze van antwoord een heel dorp in de as te leggen. Gerard van 't Reve heeft daar eens een verhandeling over geschreven, hieruit een stukje: Ook het cliché is voor Reve een noodzakelijk tegenwicht voor het al te verfijnd omschrijven van emoties en van 'geuren, kleuren, adjectieven en gelukte of mislukte vergelijkingen'. Hij herkent in kitsch en cliché eenzelfde door vereenvoudiging bewerkstelligde eenduidigheid, zoals ze ook beide in de ogen van critici en literatuurdocenten even verwerpelijk zijn. Met de definitie van het cliché, als zou het gaan om een woord of uitdrukking met vanwege afgezaagd taalgebruik enkel nog een zwakke betekenis, is Reve het niet eens. Hij beweert in Zelf Schrijver Worden het tegendeel: als cliché heeft het aangeduide begrip een samengebalde betekenis gekregen die door iedereen, van hoog tot laag, wordt begrepen. Het cliché heeft het bevrijdende van iets dat niet meer ter discussie staat (..). Ik eis van niemand, dat hij ooit in zijn leven ook maar één cliché nederschrijft, maar wat ik U bidden mag: houdt het cliché in ere en in voorraad, als kaarsen of verduurzaamd voedsel voor die gelegenheden waarbij het leven tot zijn naakte essentie wordt teruggebracht. (..) Het feit dat niet opzettelijke en met redelijk vakmanschap uitgevoerde kitsch ons vaak wel degelijk kan ontroeren, moge ons in ons oordeel matigen.

@ marjet: foei!

Schrijverke, dat doe ik graag!

Dank je Gerhardt, nuttig citaat, maar wat wil Reve nu? het cliché niet vergeten, maar ook niet gebruiken? leuk, op deze manier geschreven blijft het hangen. :nod: Een ander groot? thrillerschrijver, Charles den Tex, maar ik heb nooit iets van hem gelezen, zei in een interview dat ik laatst onder ogen had, dat hij vroeger het cliché schuwde. Zoals een achtervolging beschrijven, of een bloedige moordscene. Hij zei: 'Maar dat is stom denken. Je moet niet weglopen van een achtervolging, je moet er alleen voor zorgen dat je het goed doet' Vond ik ook.

Wat van 't Reve wil of liever gezegd vind, is toch duidelijk: Ook het cliché is voor Reve een noodzakelijk tegenwicht voor het al te verfijnd omschrijven van emoties en van 'geuren, kleuren, adjectieven en gelukte of mislukte vergelijkingen'. Hij herkent in kitsch en cliché eenzelfde door vereenvoudiging bewerkstelligde eenduidigheid, zoals ze ook beide in de ogen van critici en literatuurdocenten even verwerpelijk zijn. Hij vat het in de laatste zinnen samen: Met de definitie van het cliché, als zou het gaan om een woord of uitdrukking met vanwege afgezaagd taalgebruik enkel nog een zwakke betekenis, IS REVE HET NIET EENS. Hij beweert in Zelf Schrijver Worden het tegendeel: als cliché heeft het aangeduide begrip een samengebalde betekenis gekregen die door iedereen, van hoog tot laag, wordt begrepen. Met andere woorden: Je kunt als schrijver rustig het cliche gebruiken!