[kort verhaal] De stille getuigen

De stille getuige De oude eikenboom stond op die zonnige zaterdagochtend als stille getuige in het midden van het plein. Wat vroeger een levendig dorpsplein was, was in de laatste jaren veranderd in een uitgestorven plein. De laatste winkel aan dit dorpsplein die zijn deuren nog open had voor de dorpsbewoners was de bakker. Maar ook daar zouden de lampen snel gaan doven. De bakkerij werd gerund door David en zijn vrouw Sara, een stel dat al sinds hun tienerjaren samen was en nu dicht tegen hun AOW’tje aanzat. Doordat het stel kinderloos was, hadden ze niemand aan wie ze de bakkerij konden doorgeven. De oude eikenboom die op het midden van het dorpsplein stond, was die zaterdagochtend waarschijnlijk als enige getuige hoe de bakkersvrouw de winkeldeur voor de laatste keer van het slot haalde. Na 55 jaar zouden de broodovens vandaag voor het laatst vuur in zich hebben branden, de koek was op en David en Sara keken uit naar hun pensioen. Die zaterdag was het net zo rustig als dat het anders was. De vaste klanten, de veelal oudere bewoners van het dorp, kwamen voor de laatste keer hun brood halen en een praatje maken in de bakkerij. Na deze zaterdag zouden ze bijna vijftien kilometer moeten rijden naar het dichtstbijzijnde andere dorp. Nadat het laatste brood verkocht was en de ovens waren afgekoeld, was de oude eikenboom op het midden van het plein waarschijnlijk als enige getuige hoe David en Sara samen voor de laatste keer hun winkel afsloten. De lampen gingen uit, het bordje ‘Gesloten’ werd voor gedraaid en het slot ging erop. Even bleven David en Sara voor de bakkerij staan waarna ze zich langzaam omdraaiden en naar hun huisje verderop in het dorp liepen. De oude eikenboom wiegde die zaterdagmiddag mee in de wind en leek, zo op zijn manier, het oude bakkers stel uit te zwaaien. Het dorp had een paar honderd inwoners, veelal mensen die rond of boven de pensioengerechtigde leeftijd zaten, een paar vrijgezelle boeren van middelbare leeftijd die nog niet door Yvon Jaspers waren benaderd en nog een paar kluizenaars die de dorpsbewoners nooit zagen. Het aantal jonge gezinnen was of op twee of op vijf handen te tellen. Dit kwam doordat de meningen verdeeld lagen of de gezinnen die slechts parttime in het dorp verbleven tot dorpsgenoten gerekend mochten worden. Het dorp had een oude vervallen kerk waar al sinds de jaren zeventig geen diensten meer werden gehouden. En zoals een goed dorp betaamde hadden ze een dorpsfeest wat voornamelijk bestond uit een potje jeu de boulen door de oudere mannen terwijl hun vrouwen de laatste roddels over de kluizenaars aan elkaar vertelden. Het dorpsfeest werd afgesloten met het drinken van een biertje in de lokale kroeg welke gek genoeg niet aan het dorpsplein lag. Op die avond zou een van de dorpsgekken, ja dit dorp had meerdere personen die een klap van de molenwiek hadden gekregen, zich compleet voor schut zetten waar vervolgens de komende twee dagen volop over gesproken zou worden. Dit dorpsfeest werd praktisch iedere zonnige zondag gehouden simpelweg omdat niemand iets anders te doen had. Ook die zondag nadat de bakkerswinkel zijn deuren had gesloten hadden de dorpsbewoners plannen om op hun dorpsplein bijeen te komen voor een potje jeu de boules. Wat de dorpsbewoners niet wisten was dat de oude eikenboom die zaterdagnacht waarschijnlijk als enige getuige zou zijn van een dorpsschandaal waar men nog lang over zou spreken en die hun dorpsfeestje die zondag zou doen laten cancellen. Die zaterdagnacht zag de oude eikenboom in het duister hoe een silhouet gebogen stond bij het slot van de bakkerij. Doordat het silhouet donkere kleding droeg en er vrijwel geen straatverlichting bij het plein was, was hij nauwelijks zichtbaar. Lang hield het slot van de bakkerij hem niet op want binnen een minuut had hij de deur geopend en snelde naar binnen met een donker geverfde big shopper. De deur deed hij zachtjes achter zich dicht. Door de etalageruit was niet te zien dat er iemand binnen was. Het silhouet deed geen lamp aan en bewoog zo in het donker door de bakkerij. Zelfs de oude eikenboom kon via de etalageruit niet zien wie er binnen was of wat hij aan het doen was. Binnen vijf minuten stond het silhouet buiten, boog zich over het slot en vertrok in de zelfde richting als waar hij eerder uit het donker was gekomen.