#504 Een poppetje en een speld 2.0 Gewijzigde versie

Gewijzigde versie naar aanleiding van de vraag van sommige Sol leden het verhaal in de tegenwoordige tijd te zetten.

Met trillende handen zet ik de doos op tafel en til het deksel eraf. Mijn handen zijn klam en mijn hart bonst. Hoe groot is de kans. Helemaal compleet. Ik grinnik om mijn eigen verbazing. Nu snel handelen. Uit de kast pak ik de platenspeler en zet die naast me neer. Dan pak ik eerbiedig de pop uit de doos en leg die voorzichtig neer. Nu nog het mooiste. Opgewonden loop ik de kamer uit, leg mijn oor tegen de deur van mijn zus. Ik blaas mijn adem uit. Niets. Snel loop ik naar binnen, trek een la in haar kast open en grijp wat los spul. Haast me terug naar mijn kamer. Neuriënd neem ik een kanten hemdje. Ik lach hardop. Ze wordt gek als ze mij zo bezig ziet met haar ondergoed. Snel begin ik te knippen. Na een paar minuten ben ik tevreden met het resultaat en trek het over de kop van de pop. Geweldig. Wat zou ik graag zo meteen haar gezicht zie als ik aan het werk ga. Onbetaalbaar. Nu is het zaak de aanwijzingen op de plaat goed op te volgen.
Met trillende vingers leg ik de plaat op de draaitafel en zet hem op 33 toeren. De kamer vult zich met een donkere, huiveringwekkende stem die me nu al de rillingen over mijn rug doen lopen. Met de pop in mijn ene hand en de speld in de andere hand luister ik geconcentreerd . Zacht prevel ik de teksten voor me uit. Dan pak ik een pen en voor de zekerheid schrijf ik het op. Ik pak de pop en de speld en houd ze in de lucht. Geen idee wat ze nu aan het doen is. Stel je voor dat het echt werkt. Om je rot te lachen. Onder het uitspreken van de zinnen steek ik de speld in de arm van de pop.

Een paar kilometer verderop vliegt Irene van haar stoel af en grijpt met een van pijn vertrokken gezicht naar haar arm. Tot haar verbijstering loopt er bloed uit, zo wijnrood als de drank in het glas dat op tafel staat. Haar vriendin springt van schrik van de stoel af en slaat haar handen voor haar gezicht.
‘Wat gebeurt er, lieverd.’
Een onbeschrijfelijke pijn trekt een onzichtbare lijn door haar lichaam. Irene gilt en kronkelt over de grond. 
Mensen kijken en maken dat ze weg komen, stoelen en tafels vallen op de grond. Net zo plotseling als het is gekomen is het opeens afgelopen. Huilend blijft Irene in een plas van bloed op de grond liggen tot ze na seconden die uren lijken te duren overeind komt en wankelend op een stoel gaat zitten.
‘Ik wil naar huis, ‘huilt ze, ‘ik wil naar huis. ‘

 

 

 

 

 

 

Profile picture for user Fief

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi John, wat een originele insteek (no pun intended). Je verhaal laat me wel achter met de vraag waarom de ik-personage zijn zus zo wil pijnigen. 
Voor mij zou het verhaal in de tegenwoordige tijd nog beter uit de verf komen, maar behalve dat met plezier gelezen.

1 mei 2024 - 16:47

Profile picture for user Hadeke

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Voor het wat groter verrassingselement zou ik de titel heroverwegen. Verder sluit me ik me aan bij Fief, waaronder de laatste bijzin uit haar reactie. 😀

2 mei 2024 - 18:39

Profile picture for user Gerie222

Lid sinds

2 weken 6 dagen

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi John. Een enigszins griezelig aandoend verhaal. In de eerste alinea zet je de landspeelplaat op. Die zou ik daar klaar willen leggen, omdat je hem in de tweede alinea opnieuw opzet, nu met een pop in de ene en een speld in de andere hand. Ik zelf ben niet zo handig, dus ik zou eigenlijk niet iets anders vast willen houden in de hand waarmee ik ook de platenspeler bedien. Het verhaal zelf vind ik leuk om te lezen, ik ben benieuwd naar wat er aan vooraf ging en naar wat er na gebeurt.

4 mei 2024 - 10:52

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Gerie222, klopt. Bedoelde dat de plaat werd aangezet, want hij was al opgezet. Dank. Tsja, Hadeke. Die titel zat ik al over te broeden, wilde niet te veel weggeven maar ben er nog niet uit. Denk dat in de tegenwoordige tijd minder kanten op kan met het verhaal, Fien. Bedankt voor het meedenken. Emily, nog een speldenprikker? Ga dat even uitzoeken. Dank voor het lezen, zijvanhetkasteel.

4 mei 2024 - 14:30

Profile picture for user Musonius

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Twee zaken die mij bij het lezen van dit griezelverhaaltje bij mij opkwamen, heeft Fief al genoemd, dus daar sluit ik mij bij aan. Dat je met de tegenwoordige tijd minder kanten op kan, snap ik niet. Volgens mij kan het hier uitstekend. Probeer het maar.

4 mei 2024 - 20:53

Profile picture for user ManMetPen

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Aansluitend op Mussonius: als je toch een herschrijf naar tegenwoordige tijd zou doen, verander dan ook eens de volgorde. Als je begint bij het slachtoffer, kun je meer suspense opbouwen dan in de huidige verhaallijn. Leuke oefening!

5 mei 2024 - 12:18

Profile picture for user Fief

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi John Doe, in de tegenwoordige tijd leest het echt een stuk beter. Je trekt me nu meer in het verhaal. Het eind met al dat bloed vind ik iets te overdreven. Daar verliest het verhaal voor mij geloofwaardigheid. Haar broer steekt een speld in haar arm, maar het leest nu alsof hij haar met een mes bewerkt. 

6 mei 2024 - 14:28