Hoi Hadeke, wat een bijzondere en ontroerende twist in je verhaal. Het hakenkruis lijkt er nonchalant ingeschreven en krijgt op het eind onverwacht veel betekenis. Met bewondering, verwondering en ontroering gelezen. 

Tenslotte laten ze los.  ---> "uiteindelijk" leest volgens mij beter.

Over vier dagen de nationale herdenking en de dag daarop bevrijdingsdag. Het is moeilijk voor te stellen dat in deze stad treinen vol mensen aankwamen om in een zwijgende optocht naar het strafkamp te wandelen. Dat in deze winkelstraat het leven zo goed en kwaad als dat kon zijn gewone vorm aannam. ---> bij het herlezen van je verhaal twijfelde ik of je deze informatie erin moet verwerken. Het is voor mij een te toevallige (minder geloofwaardige) samenloop van omstandigheden: de hp denkt aan de komende herdenkingsdagen, Hij ziet het hakenkruis en ontdekt dan dat de twee mensen bij een stolperstein stonden.
Als je het er toch in wil laten staan, zou het voor mij de verontwaardiging van de ontdekking van het hakenkruis sterker maken als je het na het noemen van het hakenkruis zet. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om een hakenkruis te kerven als je weet dat hier treinen vol mensen aankwamen om  ... 

Hai Hadeke, heb toch wel een beetje moeite met de invulling. Allereerst dat je aangeeft dat de mensen wandelen in een zwijgende optocht. Wandelen associeer ik met een ontspannen genoegen in de buitenlucht. Dit ging om mensen die niet wisten waar ze heen op weg waren in een radeloze en angstige onzekerheid, begeleid door soldaten. Hoezo "de sportzaak." Probeer gewoon "een sportzaak". Ik zou gaan voor versmelten in een langdurige omhelzing. Verdwijnen klinkt zo abstract. De wereld trekt ze aan voorbij doet meer recht. Tot slot bestaat er geen fastfoodwinkel. Het is een fastfoodrestaurant. Verder mooie invulling van de opdracht.

Hoi Hadeke, 

Ik mis iets en ik weet niet wat het is. Waarschijnlijk maak ik een bepaalde koppeling niet helemaal goed. 
Maar mijn verwarring ontstond bij de laatste zin. 

Ik lees die nu als: de ik-figuur ziet een gedenksteen voor een huis, waar op staat dat de 21-jarige bewoner naar Auschwitz is afgevoerd op 30 april 1943.
Dan zou ik denken dat de bewoner daar in Auschwitz is gestorven, maar dan is het waarschijnlijk zo dat die het heeft overleefd en nu ten lange leste weer een geliefde ontmoet. Is dat zo? 

Als dat zo is, dan zou het wat mij betreft net iets te toevallig zijn dat de bejaarde die de ik-figuur ziet, ook die bewoner is, ook omdat daar geen concrete aanwijzing is om dat te bevestigen. Als je personage het bovenstaande denkt, dan is het idee van de projectie prima, maar dan mis ik in de uitwerking hoe je personage nog verder projecteert over hoe de bejaarde Auschwitz overleeft heeft. 
En als het puur symbolisch is en de steen er is om het verdriet te symboliseren, dan mag je net iets meer aandacht besteden aan de eigenlijke ontmoeting van de ouderen en iets minder aan de setting van je personage (het eten van de hamburger). Dan wordt het net iets meer 'meeleven' dan 'toekijken'. 
Vooropgesteld dat ik nu dus de juiste interpretatie van de tekst raad, natuurlijk. 

De omhelzing an sich beschrijf je heel mooi! Je zoomt zowel in als uit als het gaat om hoe je de omhelzing als lezer meekrijgt. Je beschrijft de meer intieme details van 'dichtbij' genoeg om het intieme ervan mee te krijgen, maar ook van 'veraf' doordat er een hondje komt snuffelen dat niet wordt opgemerkt. 

Groet, 

Nadine
 

Ik vind het juist wel mooi dat de relatie tussen de twee onduidelijk blijft. De herdenking over 4 dagen, het hakenkruis en de stuikelsteen vloeien zonder dat het er dik bovenop ligt mooi in elkaar over. Met bewondering gelezen. 

Een mooi ontroerend verhaal. En ik vind het juist wel mooi dat niet alle antwoorden gegeven worden. Wat is de relatie tussen die twee? Was de vermoorde bewoner familie? Of een vriend? Zijn zij ook in Auschwitz geweest? Of bezoeken zij 'gewoon' allerlei plaatsen waar struikelstenen liggen? Ik vind het mooi dat het op verschillende manieren te interpreteren is. Goed geschreven (en goed de gegeven feedback verwerkt).

Hadeke, kunstig geschreven en ik zie wat je wil bereiken. Waarschijnlijk bereik je het voor de meeste lezers, ik knap er wat op af. Banken beschadigen?! Wat een onrust! Mocht je de aanwezige beschadiging teweer gaan met wat schuurpapier....

 ;)

GG!

Hi Hadeke, voor mij was de link al snel duidelijk. De vraag rest wat de relatie is tussen de overledene en de twee mensen. Waren het ooit alle drie vrienden? Familie? Buren? Juist dat maakt het verhaal voor mij aantrekkelijk, de invulling open blijvend voor de lezer. De verontwaardiging van het hakenkruis mag ook wat mij betreft iets meer aangedikt worden.

Dank voor het schrijven van dit verhaal. Laten we de geschiedenis levend houden.

Geen idee wat je allemaal hebt aangepast, maar het verhaal dat ik hier lees, vind ik heel begrijpelijk en prachtig. Erg mooi opgebouwd en vervlochten met informatie en handelingen. Top!