Lid sinds
5 maanden 1 weekRol
- Gewone gebruiker
Anders #486
Het verlangen wordt alsmaar groter, mensen tellen af tot de kerst zich eindelijk aandient. Maanden vooraf zag Sarah al advertenties voorbij komen op facebook: Nog 254 dagen tot kerstmis! Walgelijk, de gedachte alleen al zorgt ervoor dat Sarah wil vluchten. Weg van alle gemaaktheid, van het opzitten en pootjes geven.
Wie heeft er eigenlijk ooit bedacht dat je met kerst jezelf moet opdirken in kleding die voor een vrouw veel te koud is voor de tijd van het jaar, terwijl mannen in pak er in verhouding warmpjes bij mogen zitten. Elk jaar een soort zelfde ritueel, prullen kopen voor elkaar omdat het zo hoort.Eten van de plaat, in te kleine pannetjes of nooit variatie in het driegangen diner, hoewel viennetta wel altijd lekker blijft.
Waarom is het zo moeilijk tradities te verbreken?Iets nieuws te beginnen wat ook gezellig en samen is, maar zonder traditie en verwachtingen. Samen iets maken, weg van huis en zorgen voor een blijvende herinnering om mee te dragen en met een glimlach op terug te kijken.
De kerstboom staat in de hoek, de lichtjes zijn gedoofd en worden dagelijks vergeten om aan te zetten. Sarah telt de dagen af tot januari, dan mag de boom eindelijk weer weg. Ze hoopt op een mooie zonnige nieuwjaarsdag, het is zo fijn als meteen de ramen open kunnen en de frisse lucht vol verwachting van het nieuwe jaar naar binnen kan stromen. Ze kijkt ernaar uit, dan is het haar beurt om af te tellen. Aftellen naar mooi warm weer, lekker buiten eten en leven. Vrij zijn van verwachtingen van anderen.
Ja, volgend jaar gaat ze het anders doen. Volgend jaar zal ze niet meedraaien in wat er verwacht wordt. Volgend jaar zal er vast weer niks veranderd zijn.
Leuk geschreven, leest fijn…
Lid sinds
14 jaar 1 maandRol
Leuk geschreven, leest fijn. Waarschijnlijk zijn er meer mensen die er zo over denken. Grappig eind, en ook herkenbaar: je wilt het anders maar uiteindelijk pas je je toch weer aan!
Het woord ''walchelijk'' viel me op: mag met een G
Hoi Josina, die…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Josina, die verplichtingen kunnen inderdaad tegen gaan staan. Herkenbaar verhaal.
viennetta ---> volgens mij is dit een merknaam en hoort met een hoofdletter geschreven te worden.
Bij een paar zinnen ontbreekt een spatie na de punt.
worden dagelijks vergeten om aan te zetten. ---> "om" mag je hier weglaten
Ja, volgend jaar gaat ze het anders doen. Volgend jaar zal ze niet meedraaien in wat er verwacht wordt. Volgend jaar zal er vast weer niks veranderd zijn. ---> dit einde vind ik niet zo mooi beschreven. De eerste twee zinnen zeggen voor mijn gevoel allebei hetzelfde.
Mooier vind ik om eerst het nummer van de opdracht te schrijven en daarna de titel.
Hi Josina, Bedankt…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Hi Josina,
Bedankt voor je verhaal. Ik denk dat heel veel mensen herkenning zullen vinden in je verhaal. Ik vind het ook goed dat je in dit hele korte verhaal toch een personage neer hebt weten te zetten. Met erg weinig woorden zie ik Sarah wel voor me. Misschien zou je nog een zinnetje hieraan kunnen wijden.
Ook vind ik dat je hoofdpersoon in een passieve rol zit met kerst. Het leest een beetje als een klaagzang. Vaak wil de lezer niet (alleen) het probleem weten, maar vooral wat de hoofdpersoon eraan gaat doen en hoe de hoofdpersoon de kwestie op gaat lossen. Een personage dat vanaf de zijlijn toekijkt, ergert de lezer meestal.
Ook werp je een vraag op (‘Waarom is het zo moeilijk om tradities te verbreken?’), maar mij is het antwoord niet duidelijk. Wat vind de hoofdpersoon hiervan? Nu ben ik als lezer met vragen achtergelaten, want ik wil weten waarom specifiek Sarah dit moeilijk vindt.
De voorlaatste alinea vind ik erg mooi, dat schept echt een beeld en een contrast in het verhaal. De meeste mensen lijken kerstmis leuk te vinden, maar Sarah houdt van de zonnige januaridagen.
Ik vind de laatste zin weinig suggestief en ik zou dan ook aanraden om deze weg te laten. Zo vul je niet alles in voor de lezer.