Mijn gevoel

Er draait een loopband rond in mijn hoofd, ik zit in een rollercoaster, honderden gedachtes dringen zich op. Waarom ik?
Ik luister naar de artsen, het dringt niet tot me door. Ik Google alles dat ook maar rakelings verband houdt met mijn lot. Het brengt slechts onrust en verwarring in me teweeg.
'Doe wat je goeddunkt,' zegt Bauke.
'Wat me goeddunkt?' ik kijk hem verward aan en vraag: 'Hoe dan?'
'Volg je gevoel.'
'Makkelijker gezegd dan gedaan.'
'Bespreek het met je arts.'

Voor me liggen mijn medicijnen, ik kreeg ze gisteren mee nadat de eerste chemo zes uur lang via het infuus mijn lichaam indruppelde. Tien pillen voor vandaag en dan een wisselende dosering gedurende drie weken totdat ik weer in de druppelstoel plaatsneem, in een zaal zo kaal als de dame die naast me lag.
Bauke ziet me naar de pillen staren, staat op en zegt: 'Sorry Charlotte, ik moet gaan.'
Als de deur achter hem dichtvalt blijf ik achter, alleen. De telefoon rinkelt, het is niet de beltoon die ik hoor als een van mijn kinderen belt. Ik neem op en voor de tigste keer doe ik mijn verhaal, dit keer tegen een nichtje dat via via hoorde dat ik kanker heb. Ze laat me uitvertellen, iets dat me deze dagen zelden overkomt, en zegt: 'Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier, volg je gevoel, je kunt het.'
Luister je wel, wil ik zeggen, ik vertel toch dat ik het niet begrijp, er gebeurt teveel en te snel, maar ik slik mijn woorden in. 'Moe,' stamel ik.' Ik ben niet vermoeid, misschien later, mijn nichtje weet dat niet.
Weer die doordringende ringtone en dit keer hoor ik het verhaal hoe drie vriendinnen van mijn collega ook door kanker getroffen werden. Als ze eindelijk even stil is, zegt ze erachteraan: 'Volg de adviezen op, jij komt er wel overheen.'
Lief, al die betweters om me heen, en toch weet ik het even niet meer. Veertig procent kans op overleving en dan? Mijn kinderen zonder moeder en een ex die spoorloos verdween?

Weer telefoon, wat een belangstelling, ik moet er blij mee zijn. Zal ik het laten rinkelen? Dat lukt me ook al niet. Het is Bauke:
'Ik wil je een goede nachtrust wensen. Wil je één ding niet vergeten?'
'Wat dan?'
'Volg je gevoel.'
'Welterusten Bauke, ik ga nu naar bed en mijn gevoel? Dat schakel ik uit.'