Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 485. Bemiddeling

 

 

Ze deed de deur open en keek me aan door het lange asblonde haar dat voor haar ogen hing. Ze droeg een hemd dat vroeger wit was geweest en ze was dik, zeker 150 kg. Haar buik hing over de ceintuur waarmee haar broek slordig was aangetrokken. Er hing een onaangename geur om haar heen. Een penetrante zweetgeur, vermengd met een zweem van alcohol. Haar voeten staken in kapotte pantoffels waar lange gele nagels doorheen staken. Ze stapte opzij. ‘Kom erin. ‘
Ze grijnsde toen ze me zag kijken. Er zat chocolade op haar tanden. ‘Wat denk je ? Ben ik de moeite waard. ‘
‘ Ik denk dat het heel moeilijk zal zijn u aan iemand anders te koppelen,’ antwoordde ik langzaam en naar waarheid. 
Haar ogen vernauwden zich en haar mond vertrok tot een bloedeloze streep.
Wat bedoel je daarmee, fijne dame? ‘

Ze liep waggelend voor me uit.’ Wat wil je daarmee zeggen. Dat ik niet de moeite waard ben? ‘
Ik fronste. Misschien was dit toch niet zo’n goed idee geweest. ’ Wat ik bedoel is dat zoals u er nu uitziet, ik geen kansen zie. ‘
Ik keek om me heen, ging in een schone stoel zitten, zette mijn tasje op de grond en vouwde mijn vingers in elkaar.
Toen u mij belde had ik mij iemand anders voorgesteld, ‘begon ik voorzichtig. ‘Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het helemaal hopeloos is. '

Ze bleef onbeweeglijk voor me staan, stil en dreigend. Ik glimlachte haar toe in een poging het ijs te breken.
Als u onder de douche gaat, schone kleren aantrekt en naar de kapper gaat, uw nagels laat verzorgen door een pedicure zie ik wel degelijk kansen voor u. ‘

Haar ademhaling ging snel en haar handen balden zich tot vuisten. ’Mijn hele leven ben ik nog nooit zo door iemand aangesproken. ‘
Ik probeer u zo respectvol mogelijk te benaderen, ‘antwoordde ik.

Dreigend kwam ze op me af.’ Jij vindt jezelf heel wat. ‘
Haar kaken spanden zich en haar schaduw viel over me heen.
Snel sprong ik op.’ U moet me niet verkeerd begrijpen, ik… ‘
Haar grote handen grepen mijn jasje en met een scheurend geluid trok ze de mouwen eraf.
Wacht maar, ik krijg je wel, verwaand nest. ‘

Ik rende naar de deur maar ze was me te snel af. Ik gilde. Met een ruk trok ze mijn rok uit en lachte hysterisch. Snikkend en schreeuwend om hulp rende ik naar de deur. Ze viel boven op me, draaide me om en spuugde een fluim in mijn gezicht.
Nu ben je niet meer zo deftig. ‘

Gore vingers drukten in mijn ogen. Bloed liep langs mijn gezicht mijn hals in. Ze sloeg me recht in mijn gezicht, trok de deur open en gooide me de tuin in waar ik levenloos bleef liggen. Het enige wat ik nog merkte was dat ze mijn tas achter me aan gooide.

 

 

 

 

 

 

 

 

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Holy shit! Wat een heftig verhaal. Ik heb wel gelachen, moet ik zeggen. Ik zag de vrouw voor me, en zeker het einde vond ik erg beeldend (op een goede manier). Ook vond ik de dynamiek tussen hen goed lopen. Met veel plezier gelezen!
In het begin vind ik de vrouw wel heel zwart-wit neergezet, vooral die chocola op haar tanden. Dat zou wellicht een ander detail kunnen zijn. Ook vraag ik me af of het geloofwaardiger zou aanvoelen als de vrouw op enig moment blijk geeft van de realisatie dat het advies daadwerkelijk een goed advies is (een kort moment van teleurstelling), om dan vervolgens door te slaan.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi John Doe, 

Voor mij persoonlijk is dit verhaal te cliché. Je wilt een onaantrekkelijke vrouw portretteren en daarvoor je gebruik je veelvoudig de kenmerken die daarvoor makkelijk voor handen liggen. Overgewicht, vieze kleren en onverzorgd op meerdere manieren. Bij zo iemand is er met zo'n beschrijving weinig aantrekkelijks over, zeker met het bijbehorende humeur, maar dat is nu ook zo'n beetje het enige waarmee je haar schetst: onaantrekkelijk 10.0. Als het verdere verhaal dan draait om het feit dat ze niet snel een partner zal vinden en daar woede bij komt kijken, is er voor mij niet echt een verhaal meer over. Meer het gegeven van een boze onaantrekkelijke vrouw die helemaal doorslaat. 

Het is voor mij te veel van het goede in het omschrijven van een personage, waardoor het verhaal wat erop volgt niet meer interessant is omdat ik dan al uit het verhaal ben gehaald. Het komt vanwege dat 'die grootte' van het lompe en onaantrekkelijke van de vrouw ook niet echt meer als verrassing dat ze ook nog eens gewelddadig wordt: het is bijna voorspelbaar, zo extreem als ze is. 

Je zou het verhaal meer in balans kunnen brengen door de vrouw 'gewoon' onaantrekkelijk te maken. Bijvoorbeeld 'alleen maar'  niet fris ruikend, om die andere fysieke kenmerken dan te vervangen door iets wat in haar karakter zit (behalve dan een boze aanleg) dan kan ze wat meer verrassen of groeien. 

Groet,

Nadine

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo John Doe,

Het gegeven van het verhaal vind ik goed gevonden. Ik kan alleen niet geloven dat een vrouw die zo onaantrekkelijk en ook nog onaardig is zich zou laten bemiddelen. Van de andere kant heeft ze kennelijk wel de hoop dat dat zou kunnen, dat is dan weer positief.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Allemaal bedankt voor jullie reactie. Achteraf is haar personage misschien een beetje te dik aangezet. Aan de andere kant heeft zij zo'n verwrongen zelfbeeld van zichzelf dat ze zich beschouwd als een aantrekkelijke partij. Vandaar haar reactie.