Hij zakte met een zucht in zijn fauteuil. Zijn zere rug drukte zachtjes in de kussens terwijl hij zijn voeten warmde aan het haardvuur. Het zat er weer op, deur aan deur met zijn bontgekleurde helpers en zakken vol cadeautjes. Hij kon geen ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ meer horen. Verward zocht hij zijn favoriete likeurtje dat hij altijd van de burgemeester kreeg als bedankje voor zijn trouwe diensten. 

Nu had hij eindelijk tijd om het cadeautje van Julia uit te pakken. Het bekende rechthoekige pakje, in Sinterklaaspapier verpakt, bracht een glimlach op zijn gezicht bij de herinnering aan hun eerste Sinterklaasviering. Ze had toen, als 5-jarige, trots laten zien: ‘Kijk Sint, ik kan zelf mijn veters strikken’.

Diezelfde wijsheid had haar, een jaar later al in de weg gezeten. Hij had haar onderzoekende blik gezien tijdens zijn bezoek aan haar school. De geruchten over de echtheid van zijn bestaan bereikten steeds jongere kinderen. 

Waar de tweelingbroer van Julia deze info zorgeloos naast zich neerlegde, wist hij dat Julia dit met precisie en geduld zou onderzoeken, net zoals ze had geleerd veters te strikken. Het zou niet lang meer duren of Julia zou ontdekken dat ze dezelfde achternaam ‘Weitblick’ deelden.

Een knipoog, als begrip voor haar geheim, had ze kunnen herkennen en daarom had hij haar, bij wijze van hint, het boek ‘Het meisje dat nooit fouten maakte’ van Mark Pett cadeau gedaan. Hij hoopte dat zij, net als Isabella in het boek, zou leren dat het oké is om niet altijd perfect te zijn.

Een jaar later had Julia hem ‘De brief voor de koning’ van Tonke Dragt cadeau gedaan. De klassieker met het verhaal van Tiuri, die bij belangrijke opdracht wordt bijgestaan door ouderen die hem begeleiden tijdens zijn reis. 

En zo was een traditie geboren. Julia en de Sint gaven elkaar vanaf dat moment ieder jaar boeken met een knipoog cadeau. In de puberteit had hij haar ‘Hoe overleef ik mijn ouders’ en "Harry Potter" van J.K. Rowling cadeau gegeven. Zij op haar beurt had meeslepende familie romans zoals 'Het achtste leven (voor Brilka)' van Nino Haratischwili of het hilarische boek ‘‘Poging iets van het leven te maken: het geheime dagboek van Hendrik Groen’ cadeau gedaan. Het was hun teken van liefde voor elkaar.

Nu lag na de sinterklaasviering van dit jaar, waar hij de stoepkrijtjes van zijn achterkleinkinderen had opgegeten omdat hij deze voor snoepjes had aangezien, het bekende vierkante pakje in Sinterklaaspapier weer op zijn schoot. Wat wilde Julia, 32 jaar inmiddels, hem dit jaar vertellen? 

Hij maakte het pakje open en las de achterflap. Daar stond dat het gaat over een opa die erg vergeetachtig wordt. Hij denkt dat hij een kindje is en vraagt de Sint of zijn kleinkinderen hem willen adopteren. Hij draaide het boek om en las ‘De Sint, zijn boeken en mijn opa’ van Julia Weitblick.