Nu het Sinterklaasfeest weer ten einde is en alle kinderen blij spelen met hun nieuwe speelgoed, zit Poenpiet achter zijn Excel. De boekhouding toont rode cijfers en niet voor het eerst. Dat is ook niet gek, want jaar op jaar worden de wensen van de kinderen gekker en groter. Waar zijn de tijden dat Sint en de Pieten kinderen blij maakten met een tol of een bal? Nu brengen ze telefoons, spelcomputers; hij heeft dit jaar zelfs een pony en een vakantiehuis afgeleverd.

Piet staart somber naar zijn scherm. Hoe gaat hij dit jaar de boekhouding weer sluitend krijgen? Hij heeft werkelijk geen idee. Hij kijkt jaloers naar de andere Pieten, die ontspannen op het dek zitten uit te rusten.

De telefoon gaat, het is de bank. Piet laat hem overgaan; ze bellen vast niet met goed nieuws. Hij pakt een blaadje en krabbelt wat ideeën op papier om geld te verdienen. Misschien kunnen de andere Pieten nu gaan werken als verhuizers of inpakkers. Of misschien kan Sint lezingen gaan geven over vrijgevigheid. Nog beter, hij kan een crowdfundingactie onder de ouders opzetten; zij kunnen wel een centje bijdragen. Of is het een optie om de boot te verkopen en in Nederland te gaan wonen? Die hele verhuizing van Spanje naar Nederland ieder jaar kost tenslotte bakken vol geld.

Piet hoort de telefoon weer overgaan en besluit nu toch op te nemen. Het is een notaris. Dat lijkt Piet al helemaal geen goed nieuws. De notaris vertelt echter dat een anonieme schenker zijn kapitaal aan Sint heeft nagelaten; het blijkt een zeer riant bedrag te zijn. Piet klikt snel in zijn Excel, en zijn hele lichaam ontspant.

Dit jaar hoeven ze de boot nog niet te verkopen.