Hoi Schmetterling, het is mij niet helemaal duidelijk wat je probeert te vertellen. Ik heb het vermoeden dat het om misbruik gaat, maar wat de acties van de broeder zijn, blijft vaag. Ook wat de rol van de moeder daarin is. Ik haal er ook niet uit of de ik-persoon  slachtoffer is. Waarom zou de moeder ervoor zorgen dat de ik-persoon bij de broeder in de klas komt?

Ik voel zijn hand op mijn knie. Zij gaat langzaam omhoog .. ---> het leest wat vreemd om "zij" te lezen als het zijn hand is. De hand is zowel mannelijk als vrouwelijk. Mooier lijkt me dan: "Hij gaat langzaam omhoog ..." 

Normaal ging ik samen met mijn beste vriendje naar de klas met een meester. Zij werd door mijn moeders voorspraak ingeruild voor de andere met de broeder als titularis. ---> in deze zinnen is het voor mij niet helemaal duidelijk wie de "zij" is. Als het om het vriendje gaat, zou ik vriendinnetje schrijven. Als het de meester betreft, zou ik er juf van maken.

Mede door het vele nablijven en bordvegen werd ik de primus van de klas, hetgeen de perfecte keuze van moeder (voor haar) bevestigde. ---> wie is de "haar" tussen haakjes? Of bedoel je hier: ..., wat voor mijn moeder de bevestiging was dat ze de perfecte keuze had gemaakt.

S., de naïviteit van de ouders was groot in die tijd. In het katholieke Vlaanderen van destijds werd de clerus op handen gedragen. Het tij is enigszins gekeerd omdat ouders van nu zich herkennen in deze 'verdrongen' situaties uit hun jeugd.  Het instituut de kerk betaalt nu terecht het gelag, maar ik vrees dat het fenomeen zich tegenwoordig heeft verplaatst naar sport- en jeugdclubs. Daar dringt zich ook een grote schoonmaak op. 

Iets wat alombekend en alomtegenwoordig was, was normaal. Nu gelukkig niet meer. Er is een nieuw bewustzijn.. 

Het leest als een getuigenis, minder als een verhaal, in die zin, ik zou niet weten hoe ik dit moet navertellen (in die zin: wat wil je precies vertellen?)

GG!

Dag Schmetterling,

Bedankt voor je verhaal. Ik vind het een gruwelijk, suggestief verhaal (in de goede zin). Voor mij is het vrij duidelijk waar je op doelt als schrijver en welk idee je naar boven wilt brengen. Waar ik minder goed achter kom, is de rol van de moeder. Ik weet niet zo goed hoe ik die moet interpreteren: zelf dacht ik dat zij eventueel op de hoogte zou zijn van de daden van de geestelijken. Misschien is het handig om haar rol les te verduidelijken, of om deze weg te laten als het niet essentieel is.

De perspectiefwisseling (belevende-ik naar navertellende-ik), vind ik verwarrend. Misschien zou je dit de hoofdpersoon in een dagboek terug kunnen laten lezen of iets dergelijks?

Ik zou de zin ‘Neen, zijn…die rand’ schrappen. Het voegt niet zoveel toe en als je dat weglaat blijft er nog iets oningevuld voor de lezer. Dat creëert extra spanning.