Lid sinds

5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#482 - Adellijk

Ze had het zo vaak in haar dromen beleefd, het geritsel van haar satijnen jurk gehoord en het ingesnoerde lijfje gevoeld. Ze had zichzelf in het raamkozijn achter het venster, dromerig naar het binnenplein zien staren. Daar waar het druk en bedrijvig was en zij uitkeek op de smederij waar haar geheime liefde werkte. Zelfs in de herfst liep hij in een hemd zonder mouwen, waaronder zijn spierballen glansde in het zweet. Als hij met zijn onderarm het zweet van zijn voorhoofd wreef, tilde hij zijn hoofd zo op dat hij naar het raam keek waarachter zij een boek las. Ze zuchtte, zal zij ooit weer zijn liefde voelen? 

Nu kwam, met het kasteel in zicht, haar droom steeds dichterbij. De kasteelkamer die ze had gereserveerd, bezat zo’n nisje waar je in kon zitten met een raam dat uitkeek op de binnenplaats. Er was een pleintje en een verlaten smederij. Precies zoals in haar droom.  

Haar dochters zaten in een prinsessenjurk uitgelaten op de achterbank en Paul reed geconcentreerd de smalle toegangsweg op naar het kasteel. Niemand had door dat zij stiller was. Gelukkig maar. Ze schaamde zich voor de gedachte dat zij zeker wist dat zij vroeger van belangrijke adel was en in een kasteel met geheime liefde had gewoond. Wie zou haar nou geloven? Of erger nog uitlachen. 

Maar bij aankomst werd al snel duidelijk dat het raam in het nisje niet uitkeek op de smederij. De tuinman had een bierbuik ipv een mouwloos hemd met gespierde armen. De prinsessenjurkjes van de meiden veroorzaakten uitslag  en het was veel minder romantisch dan in haar dromen.

Toen Paul alle koffers naar boven had gedragen en met zijn onderarm het zweet van zijn voorhoofd afveegde besefte ze, ik ben een vrouw met een grote liefde naast mij. 

 

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi, welkom en leuk dat je meedoet! En direct een veelbelovend verhaal, vermakelijk hoe haar geheime fantasie uiteen valt. Eén klein zeurtje: ik vind de slotzin zo mierzoet en braaf, dat ik je hoofdpersoon daar niet geloof... ik denk dat ik haar in huilen had laten uitbarsten, al dan niet overweldigd door de stinkende oksels van haar echtgenoot.

Groet!
Martin

Lid sinds

5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi ManMetPen, Dank je wel voor je 'zeurtje'. Ik had het zo niet gezien maar je hebt gelijk. Een eind met een stinkende oksel was verrassender geweest. Ik neem je feedback mee voor mijn volgende verhaal. 

Groet Sandra
schrijfster in oefening :-) 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal Sandra een sprookje met een pijnlijke afloop. Het lijkt op ontwaken uit een slechte droom. Met plezier gelezen.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Sandra, welkom op het forum. Ik sluit me aan de opmerking van ManMetPen. Met zijn suggestie maak je er een net iets leuker verhaal van. Verder met plezier gelezen. 
Je kunt je verhaal aanpassen met de knop "Bewerken" bovenaan je verhaal.

Ik heb ook een zeurtje:
Boven je verhaal staat nu in de titelbalk: "Wekelijkse schrijfopdracht #482 - Onttovering - Adellijk". Je hoeft de titel van de opdracht niet te noemen, alleen het nummer van de opdracht en je eigen titel. Die eigen titel valt nu niet echt op. Ik zou ervan maken: #482 Adellijk
 

Lid sinds

5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel Fief. Ik wist inderdaad niet wat de gewenste titel voor de schrijfopdracht was. Dank dus voor je 'zeurtje'. Ik heb de titel aangepast. 

Daarmee heb ik gelijk een vraag. Is het toegestaan de tekst na publicatie nog te veranderen? 

Groet Sandra 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja, dat mag zeker. Daar kunnen de leden dan ook nog op reageren. Liefst wel vóór de nieuwe opdracht verschijnt. 
Als je een paar woorden verandert, zou ik deze in de bestaande tekst plaatsen. Als je veel in de aanpast, is het handiger om de herziene tekst boven de oude tekst te plaatsen. Dan kunnen de lezers de twee teksten vergelijken.

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

... maar het moet niet. Ik doe het zelden (behalve deze keer dan, want minimaal), verder is een verhaaltje als dit vooral een leuke vingeroefening, met voor mij waarde zoals het is. De ene keer raak, de andere keer wat minder. Maar in etappes je verhaal verbeteren is ook leerzaam. Dus wat jij wil.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ook van mij een welkom, Sandra en ook ik sluit mij aan bij Martin en Fief voor wat betreft de slotzin. In die zin ontbreekt er trouwens een 's' aan koffer(s). 

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Dag Sandra,

Bedankt voor je verhaal en welkom op het forum! Wat een sprookjesachtig verhaal. Ik vind dat je erg goed in de opdracht geslaagd bent, zeker voor een eerste keer. Wel zou ik meer gebruikmaken van onvoorspelbaarheden in het verhaal. Vanaf de zin ‘Haar dochters…het kasteel’, weet je eigenlijk wel welke kant het opgaat. Dit zou je kunnen voorkomen door te experimenteren met de structuur.

Ook mis ik een dialoog, al zijn het maar twee zinnetjes. Ook zou ik gebruik maken van meer zintuigen dan alleen het zicht. Wat ruikt de hoofdpersoon in haar fantasie, wat hoort ze?

Soms struikel ik wat over je zinnen. Hier vind je meer informatie over het schrijven van mooie zinnen.

 

 

Lid sinds

5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Anna.saffier, dank je wel voor je reactie. Het is inderdaad mijn eerste verhaal en ik zie het als oefening om mijn schrijfsels te verbeteren. Ik struikel zelf ook over hoe ik mijn zinnen goed structuur kan geven. Dus dank voor je tip. Zeer welkom. 

Groet Sandra

Ps. Gi de 's bij koffer heb ik toegevoegd. Thanks
 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sandra het meervoud van koffer is koffers. Ik zette de 's' tussen aanhalingstekens in mijn vorige opmerking, maar dat wil niet zeggen dat er een apostrof moet worden toegevoegd.