Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#478 De roos (Versie 3)


Vanmorgen durfde ik via de markt te lopen voor mijn dagelijkse boodschappen. Maar dat was echt een domme fout. Ik had een beetje moed gekregen. Het was namelijk heel grijs buiten. Echt wintergrijs, grauw, treurig, naar. Dat grijs dat mensen hun schouders een beetje naar beneden drukt, omdat het zo intens droevig is. Dus dat leek mij wel veilig. Ik dacht: wat er ook gebeurt, wat voor vrolijks ik ook tegen kom, ik heb altijd nog de natuur om mij te redden, om mij te laten zien: hoe jij je voelt is ook hoe de wereld zich voelt, en dat is ok.

Dus ik liep daar over de markt, maar al vrij snel werd ik onrustig door geuren die heerlijk zouden moeten zijn, zoals die van pinda’s of stroopwafels, die echt tastbaar – opdringerig – stroomden door de wandelgangen. Een soort van rivier van prettigheid waar ik mij doorheen moest worstelen, zwemmen bijna.

T
oen volgden oprecht pijnlijke dingen, zoals een blije moeder die kiekeboe speelde met haar schaterende baby.

I
k moest even stilstaan, mijn rug tegen een notenkraampje, mijn blik omhoog naar de diepdroeve, lage bewolking, die helemaal geen zin had om in de lucht te hangen en zich het liefst naar beneden stortte tot de dood. Toen kon ik weer verder.

Meer en meer in mezelf gekeerd lukte het me om verder te komen en de wereld, mezelf, mijn eigen gevoelens, alles wat op dit moment tegenzit te negeren. Ik kwam in een staat van “dit is eeuwig, en ik hoef niets, er is niet dat mij kan redden, en dat is ok.” Ik heb geen verplichting om te vechten. Straks ben ik weer lekker thuis en diep, diep somber. Thuis waar alles grijs en donker en hopeloos is.

Toen botste zij tegen mij op.

Z
e keek me aan, recht in mijn ogen, en drukte een roos in mijn hand.

Ik was even van mijn à propos, maar toen herpakte ik me.
‘Oh’, zei ik opgelucht, ‘Jij flyert voor de PVDA.’ Ze had dan ook een ontzettend opdringerige jas van de PVDA aan.


‘Nee,’ zei ze, heel ernstig. ‘Deze is voor jou.’ Ze zei het alsof ze me kende, alsof ze begreep waarmee ik zat en alsof ze hoopte dat ik eruit zou krabbelen.

Erger nog dan de zon, dan blije mensen, was ik hier misschien wel tegen de Godin van de Hoop op gebotst.

Ik ben weer naar huis gerend, langs de vrouw met de kinderwagen, langs kinderen die een stroopwafel aten, langs alles.

Nu zit ik hier op de bank, maar het lukt me niet meer om alleen maar somber te zijn. Ik zit hier met een roos op mijn schoot.

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Karel, je zet een personage neer dat duidelijk met zichzelf in de knoei zit. De negatieve sfeer beschrijf je goed. Hoewel ik de zinnen niet prettig vind lezen, passen ze wel bij de geestelijke gesteldheid van de hoofdpersoon. 

Het gebaar van het meisje dat je een roos geeft, lijkt je enigszins op te fleuren. Toch zou voor mij dat lichtpuntje iets beter uit de verf kunnen komen. 

De geur van pinda’s en stroopwafels stromen door de paden. ---> de geur is enkelvoud, dus stromen moet stroomt zijn. Nou vind ik "stroomt" niet bij geur passen. Geur stroomt niet. Zweeft misschien?
"door de paden" --- ik zou eerder zeggen "over de paden".

Laat mij-   ---> ik denk dat je hier probeert te zeggen dat de gedachte wordt onderbroken door het meisje dat tegen de hp opbotst. Het is dan logischer om een beletselteken te gebruiken.
Laat mij ...

Het een chirurg die geeft om een patiënt, ook al ligt die patiënt in coma.  ---> achter Het ontbreekt een woord.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Fief,

Dank voor je feedback. Jammer dat de zinnen niet prettig lezen, daar ga ik nog eens naar kijken. De concrete punten heb ik sowieso aangepast!

Lid sinds

14 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sommige zinnen moet ik een paar keer lezen, wat het leestempo eruit haalt. Wat ik een erg mooie zin vind: 

Grijze frequenties van het lage wolkendek stellen me gerust dat ik hier de normale ben. 

Pijnlijk lachend gezicht --> lachende klinkt logischer
Ik ren. Ik botst tegen mensen op, --> bots -t
Ik hem bijgesneden en met lauw water --> Ik heb hem ... 'Heb' is er denk per ongeluk tussenuit geknipt.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Voor mij lezen de zinnen ook wat lastig, maar ze geven wel de gemoedstoestand van de hoofdpersoon goed weer. 

Eén keer golflengte en twee keer frequentie vind ik wat veel trilling in zo'n kort verhaal. Ik zou in ieder geval één frequentie schrappen. 

Waar ik een beetje mee zit is de Batman opmerking. Daardoor zie ik de roos uiteindelijk ook als een soort 'gevangenis met open dak' en dat lijkt me niet je bedoeling.

Graag gelezen .

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke,

Dank voor je feedback! Ik heb het stuk herschreven, hopelijk loopt deze versie beter. Wat je overigens had gelezen wat betreft de roos was dus precies de bedoeling, maar kwam duidelijk niet helder over. Ik hoop het in deze versie iets meer naar voren te hebben gebracht. Dank voor het lezen!

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Karel,

Fascinerend verhaal. Ik heb het ademloos uitgelezen en ik kon me goed inleven in de hp. Het genre ligt mij natuurlijk wel, dat maakt het voor mij een goed, erg goed, verhaal.

Grtz,
Taco

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Karel, na de eerste versie wist ik niet meteen hoe te reageren maar deze tweede versie is het helemaal. De moedeloosheid van de hp is perfect beschreven en het kleine geluk op het einde beantwoordt precies aan de opdracht. Zeer graag gelezen. 

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Karel

Je hebt je verhaal helemaal bijgewerkt. De eerste versie was nogal warrig maar nu lees ik een tekst die gewoon erg goed in elkaar zit. Mooi opgebouwd, treffend. De lezer kan het personage volgen, dus dat geef je erg goed weer. 

Ik vind het ook erg prettig lezen, het geheel klopt gewoon.

Erg goed gedaan!

Johanna

 

 

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Karel (en anderen),

Ja, de tweede versie is meer coherent. Maar dit zal vast aan mij liggen: ik heb heimwee naar de eerste... voor mij echoot de gemankeerde psyche van de hp er meer in. Dat maakt het inderdaad minder makkelijk leesbaar - maar dat vind ik nou juist mooi. Ook het open einde past in dat beeld - we weten niet wat de hp van de roos vindt, of de koude gekte er een beetje door opengebroken wordt. Al is het gegeven dat de roos zo goed verzorgd is een hoopgevende indicatie.

Anyway, je hebt in mijn ogen TWEE mooie versies geschreven!

Cheers,
Martin