Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#449 Andersen, zoals Hans Christian

Mijn papa is schoolmeester in de jongensschool die in dezelfde straat ligt als ons huis. Mama spreekt altijd Frans met mij, maar ook met papa want ze komt niet uit ons dorp.
Ik ga naar de meisjesschool. Ze ligt 
net voorbij die van de jongens. De ingang bevindt zich langs een drukke weg. Mama brengt mij daarom iedere dag tot aan de poort. Soms praat ze met de zuster. Ze zegt dat alle soeurs heel goed Frans kennen, maar in de klas wordt enkel Nederlands gesproken.
Ik moet altijd in de achtertuin spelen.  Als papa in de voortuin werkt, mag ik hem helpen.
Er komen kinderen voorbij. Ze groeten beleefd. Eén van de jongens vraagt of ik mee mag om in zijn straat te spelen.
“Jij bent toch Toon Andersen?”, vraagt papa.
“Zeker, meester Andersen.”
Wat grappig, wij hebben dezelfde familienaam als die jongen.
Joepie, het mag van papa als Toon mij straks weer veilig terugbrengt.
“Dat beloof ik, meester”, zegt hij.

In de winter brengt de Sint een nieuwe fiets. Ik vraag aan mama of ik op straat mag gaan rijden. Niet verder dan het huis van Antoine, zegt ze. Zo noemt ze Toon in het Frans.
 “J’aime bien ses parents”, zegt ze. Dat betekent dat ze de ouders van Toon graag heeft.

In de lente doe ik mijn eerste communie. Er zijn werken in de dorpskerk. Daarom heeft de viering plaats in de feestzaal van de jongensschool, dat is lekker dichtbij. Wij moeten enkel de straat oversteken. Ik draag een hagelwitte jurk met roze linten en witte glitterschoenen. De meisjes zitten links in de zaal, de jongens rechts. Omdat onze namen hetzelfde zijn en met een A beginnen, zitten Toon en ik helemaal vooraan. Hij draagt een rode vlinderdas en zwarte laqué schoentjes. Dat woord heeft mama mij geleerd. Als we te communie gaan staan wij naast elkaar.
“Wat ben je mooi”, fluistert Toon.
Het is of er een vlindertje in mijn buik zit. Misschien gaan wij later trouwen. Dat zou leuk zijn, dan heet heel onze familie Andersen, ook onze kinderen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal, Gi. Nu eens een fille in de hoofdrol. Dat van die achternaam is schattig. Over Vlaams ga ik deze week niet beginnen, maar ik vermoed dat het in de klas wordt gesproken. Ik vind de titel goed gekozen: hij drukt uit dat de achternaam veel betekent voor het meisje. Grammaticaal gezien zou ik dan veranderen in als in de openingszin.

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi,

Bedankt voor je verhaal. Ik vind de opdracht geslaagd. Van de verhalen die ik tot nu toe van je gelezen heb, zeg ik met voorzichtigheid dat ik dit het beste verhaal van je vind! Je schrijft beeldend, in het perspectief van het kind en het houdt me tot de laatste zin bij de les. 

Het enige wat ik een beetje gek vind, is dat de vader zo soepel is met het afspreken, terwijl het voor de rest een streng gezin lijkt. Daar vind ik het contrast iets te groot.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Kruidnagel, als, natuurlijk! In de klas wordt er gewoon AN gesproken maar (door de Franstalige nonnetjes) met Vlaamse accentjes en doorspekt (lardé) met Franse niemendalletjes. Merci.
@ Anna, dank voor het compliment. Soepel met het afspreken is relatief, het gezin was meer dan streng. De straat van Toon lag amper twee straten ver, maar was wel de absolute grens. Daarnaast kende de vader (en de moeder) het gezin van Toon en wist hij van op school dat de jongen te vertrouwen was.  

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal Gi, ergens blijf ik op mijn honger om andere details of shows te horen dan degene die je shared, maar misschien maakt dit het net ingrijpend.

De link met Hans Christian ontgaat me wat?

PS: het verklarende van frans zou ik weglaten: bv 'Zo noemt ze Toon in het Frans.'

GG!

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, ik begrijp jouw PS niet. Buiten het feit dat Andersen sprookjes schreef is er totaal geen link, behalve dat iedereen in de tekst Andersen heet. Goed dat je het edoch mooi vond. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi: 

Niet verder dan het huis van Antoine, zegt ze. Zo noemt ze Toon in het Frans.
 “J’aime bien ses parents”, zegt ze. Dat betekent dat ze de ouders van Toon graag heeft.

Hoewel het jouw stijl is, en het siert zou ik dit gewoon doen:

Niet verder dan het huis van Antoine, zegt ze.
 “J’aime bien ses parents”, zegt ze. 

If that makes any sense, dat betekent dat ik me afvraag of dat enigszins zin heeft ;))

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Voor mij niet, Tony. Het kind vindt het raar dat haar moeder Toon plots Antoine noemt en ik vrees zonder uitleg en vertaling een aantal lezers ook, dat heb ik hier al eerder ondervonden. Met Engels heb je hier doorgaans geen problemen. 

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, mooi verhaal, vlot geschreven, met plezier gelezen.

Als papa in de voortuin werkt mag ik hem helpen. ---> komma tussen werkt en mag

In de winter brengt de sint een nieuwe fiets. ---> Sint met hoofdletter.

Joepie, het mag van papa als Toon mij straks weer veilig terugbrengt.
“Dat beloof ik, meester”, zegt hij. 

Toon is even oud als het meisje, toch? Ze doen samen communie. Dan zijn ze tussen de 6 en 8 jaar, las ik ergens. Hoezo vertrouwt de vader op Toon dat hij zijn dochter veilig thuisbrengt als hijzelf nog maar een jochie is?

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Fief. Toch weer een komma vergeten, verdikke. Sint stond eerst met een hoofdletter en toen heb ik ze om een onverklaarbare reden weer weggehaald. Het verhaal speelt jaren geleden in een zeer veilige buurt met nog ongeharde straten. Toon woont vlakbij. Vanuit kinderperspectief stelt de papa/meester zijn dochter gerust dat ze Toon mag vertrouwen. Daarnaast gaat het om een groep kinderen, die het meisje zonder twijfel ook weer in groep zullen terugbrengen. In die tijd was men nog niet zo achterdochtig. In de winter mag het meisje trouwens helemaal alleen met haar nieuwe fiets tot bij Toon rijden. 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal. Kleinigheidje: zelf had ik het logischer gevonden als Toon Twan was geweest, als het afgeleid is van Antoine.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Arcana, het is omgekeerd. Wie zegt dat Toon afgeleid is van Antoine. Het is de Franstalige moeder voor wie Toon raar klinkt en dus heeft zij er Antoine van gemaakt, ze zou ook Toine kunnen zeggen, maar in deze context nooit Twan. 

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi

Mooi verhaal! 
'Een drukke baan', heeft in Nederland een andere betekenis dan in België maar de uitdrukking geeft tegelijk aan dat het verhaal zich in België afspeelt en niet in Nederland. Om die reden voegt het eerder iets toe dan dat het stoort. 
'iets verder' en 'net naast' wrijft een beetje. Het kan wel, maar je zou ook kunnen kiezen voor 'net voorbij die van de jongens', dat geeft net iets meer afstand. 
Maar hoe dan ook, mooi gedaan, goed in je personage gebleven. En echt leuk om te lezen. 
 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Willy voor de feedback. Ik heb de verkeerstermen aangepast aan de terminologie in Nederland.:-)

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Leuk verhaal met een romantische inslag. Ik moest even wennen aan het feit dat 'school' ook vrouwelijk is.

Graag gelezen. 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, dank voor de reactie. Als een woord in het Nederlands zowel vrouwelijk als mannelijk is, kiest een Nederlander meestal voor de mannelijke versie en de Belg (Vlaming) meestal voor de vrouwelijke. Voor de Vlaming heeft dat mogelijk te maken met de invloed van onze tweede taal, het Frans. Zo is school in het Frans ook vrouwelijk. Gesproken of geschreven klinkt Vlaams meestal veel zachter.