# 344 Betty

Wie kent nog Betty Mellaerts? In haar radioprogramma ‘Het Vermoeden‘ op de Vlaamse Radio 1 zender, had ze de rubriek ‘Toevalverhaal’. Het is lang geleden want de reporter die dit verhaal kwam ‘inblikken’ had nog een heuse bandopnemer.

Tijdens een bloedhete zomer trokken Rob, Ludo, Romain en ikzelf over Vlaamse wegen: de vier Lau’s of Arabia, stervend van de dorst. Voor deze trektocht waren de instructies van de jeugdleiding duidelijk geweest: nérgens binnengaan! Wie kon ons echter zien in dit godvergeten landschap met de in de verte als een oase opduikende kroeg?

Sterven of drinken? Drinken dus! Het op dit zwoele middaguur lege dranklokaal had de typische geverniste hoge toog waarachter de waardin opdook, het blonde haar hoog opgestoken als een korenschoof op de zinderende velden. Vier limonadeflesjes waren er niet meer, wel grote flessen, niet gekoeld, maar daar kon aan verholpen worden. De ijsblokken, die vroeger de ijskelders koelden in kastelen van de hoge adel, had men gedemocratiseerd. Voortaan vond men een kunstmatige versie van deze magische koelstof ook in zinken of loden bakken op Vlaamse kermissen en in cafés. Wij vonden haar voorstel ‘cool’, waarna de blondine achter de tapkast verdween in de kelder met biervaten. Wij hoorden het  hakken in het ijs en even later kwam ze aan de oppervlakte met hamer, beitel en vier enorme ‘ice-cubes’, die zij fier in onze glazen deponeerde.  

Precies één jaar later werden ‘bij toeval’, Rob, Ludo, Romain en ikzelf geloot uit een groep van veertienjarige kerels om samen een soortgelijke trektocht te ondernemen. Op de alweer snikhete zomerdag kwamen wij voorbij een drankinstelling en …wij kregen dorst. De gezette blonde waardin met opgestoken haren achter de geverniste toog had enkel grote niet gekoelde limonadeflessen … of wij er een ijsblokje in wilden, hamertje en beiteltje, luik open, hakken van ijs ... Dit was onze eerste déjà-vu lang vooraleer wij het woord leerden kennen. Wij proestten het uit van het lachen: dezelfde hitte, eenzelfde brede dame, het blonde opgestoken haar, de toog, het luik, de drank, de kelder, het ijs en ... bovenal onze eeuwige vriendschap. Later vernamen wij dat dit soort ijs nooit ofte nimmer mocht geconsumeerd worden. De maagpijn is al lang vergeten maar wat blijft is de zoete herinnering.

De opname voor het programma werd helaas nooit uitgezonden omdat de hoofdredacteur later besloot dat de toevalsfactor niet voldoende sterk was. Wat als de beide waardinnen nu eens Betty hadden geheten?

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal over toeval, hoewel het voor een programma niet toevallig genoeg was. Het laatste deel van je verhaal is een herhaling op het eerste deel, maar daar zit juist het toevallige in natuurlijk. Goed bedacht en mooi geschreven. 

30 maart 2021 - 12:01

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, weer een mooi verhaal. Jammer dat jouw verhaal het niet gehaald heeft in het programma. Gelukkig kunnen wij er nog van genieten. Graag gelezen.

In de vroege jaren zestig had men het kunstijs gedemocratiseerd, dat vroeger de ijskelders koelde in kastelen van de hoge adel.  ---> deze zin loopt niet lekker. Naar mijn idee moet er staan:
In de vroege jaren zestig had men het kunstijs, dat vroeger de ijskelders koelde in kastelen van de hoge adel, gedemocratiseerd. 

De gezette blonde waardin met opgestoken haren achter de geverniste toog had enkel grote niet gekoelde limonadeflessen…of wij er een ijsblokje in wilden, hamertje en beiteltje, luik open, hakken van ijs...Dit was 

Voor en achter een beletselteken hoort een spatie.

30 maart 2021 - 14:08

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank LGB, Tony, Fief, Katja en Bob voor de prettige reacties en terechte terechtwijzingen. Ik heb de tekst waar nodig aangepast. Bob, ik heb ten onrechte steeds gedacht dat het ijs dat in ijsfabrieken geproduceerd werd 'kunstijs' was. In ieder geval waren de aan huis geleverde ijsblokken niet voor consumptie bedoeld. Blokken in ijskelders waren daarentegen 'echt' en werden uit bevroren waterplassen in de buurt gehakt.

30 maart 2021 - 17:16

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Gi, ik vind het een mooi, sfeervol verhaal. Normaal ben ik wat te nuchter voor bloemrijke vergelijkingen, maar deze vond ik mooi en toepasselijk: 'het blonde haar hoog opgestoken als een korenschoof op de zinderende velden'. Inderdaad was de toevalsfactor sterker geweest bij twee Betty's. En wat leuk dat er een Vlaams radioprogramma was met toevalverhalen.

31 maart 2021 - 9:29

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tilma, op mijn profielpagina staat een lijst met mijn schrijfsels op dit forum. Hier en daar hebben collega schrijvers in dezelfde trant gereageerd, dus het lukt mij blijkbaar als verteller af en toe te overtuigen.
Vraagje: onder jouw profiel vind ik drie boektitels, zijn dat eigen werken en waar vindt men er meer informatie over?

31 maart 2021 - 17:59

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Chantal, dank je voor de belangstelling. In dit verhaal is niets verzonnen, totaal autobiografisch, zelfs de namen kloppen. Het tweede café in het verhaal heette 'The Ponderosa' zoals de ranch in de beroemde TV-serie Bonanza uit die tijd. Er stonden nog houten afrasteringen waaraan men zijn paard kon vastknopen. Naar het schijnt zou menig late cafébezoeker zonder paard er in het donker bij het verlaten van de kroeg zijn onderbuik aan bezeerd hebben ...

In reply to by edwinchantalen… 31 maart 2021 - 23:22

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haha, dus die naam 'Ponderosa' komt van tv? Weer een raadsel uit mijn jeugd opgehelderd.

Even inventariseren op goden in mijn recente verhalen. 

344: check, maar die kwamen van Frank.
343: godenvrij
342: kerk, refo: zijdelings
341: domina, Absalom.

Ik begrijp je, Gi. Maar ik denk dat je die scene wel vaker tegenkomt in mijn verhalen van de afgelopen vierenhalf jaar. Het zit nu eenmaal in het beestje. Met mijn genadeloze opmerking zie ik het verband eerlijk gezegd niet. Wel met de Ponderosa.

1 april 2021 - 10:27

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel, nu valt mijn frank (oude Belgische munteenheid uit het Ponderosa tijdperk). Ik dacht dat je met de hoofdredacteur Frank, de opdrachtgever bedoelde en zag geen verband met zijn commentaar. Het zinnetje over "genadeloos" bengelde maar wat achteraan omdat je nog geen verklaring had gegeven. Het had dus niets vandoen met de godenkwestie alhoewel er in de kerk van Rome veel over genade wordt gepalaverd.
Zo, kunnen wij nu weer naar de orde van de dag.

In reply to by Kruidnagel 1 april 2021 - 11:07

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Gi, ik gniffel hier mee met de commentaren. Mooi, je nostalgische verhaal naar een tijd waar dertienjarige jonkskes nog limonade dronken. Schoon geschreven. (een mini foutje: de ijsblokken koelden (niet koelde)) Groetjes, V.

4 april 2021 - 11:21

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tks VKey, dan pas ik één zinnetje aan n.a.v. Bobs terechte opmerking over kunstijs en vergeet ik een 'n'. Ter info: de vier kornuiten uit het verhaal zijn nog binnen het jaar naar vers getapte 'pintjes' overgestapt (zonder ijsblokjes).

4 april 2021 - 11:34