#341 Fouten maken is menselijk

‘Ik keek niet naar zijn gezicht toen ik hem vermoordde,’ zei Casper.

‘Hoe weet je dan of hij dood is?’ vroeg Angelo.

‘Later heb ik hem wel even gecheckt. Hij zag er heel dood uit.’

‘Maar waarom keek je niet terwijl je schoot?’

‘Eén keer gedaan Angelo. Ik doe het nooit meer. Het is pure horror als je iemand door je eigen pistool gedood ziet worden. Als je het lijk bekijkt na de daad is het alsof je een foto ziet van een moord. Daar kan ik veel beter tegen.’

‘En zeg eens, hoe zag hij er uit na de daad?’

‘Niet best Angelo.’

Angelo lachte en stak een sigaret op, ‘weet je wat ik pas horror vind?’

‘Nee.’

‘Als we toch nog gepakt worden door de politie.’

Hij pakte een rieten stoel en ging er verkeerd om op zitten. Zijn ellebogen leunden op de rug van de stoel. Hij blies grote rookkringen naar het vergeelde plafond. Hij staarde lang naar Casper, maar die zei niets want hij voelde zich erg leeg van binnen.

‘Straks weet niemand wat we ooit gedaan hebben en als we oud zijn dan weten we dat zelf ook niet meer door de dementie.’

‘Dat klopt niet,’ zei Casper, ‘dementerende kennen juist goed hun verleden.’

Angelo maakte een wegwerpgebaar, ‘ach die ouderen worden nooit serieus genomen, vooral niet als ze praten over een moord. Dat zou ik zelf ook niet geloven.’

‘Het gaat erom dat ik het dan nog weet.’ Casper stond op en liep naar de keuken om een beetje water te drinken uit de roestige kraan. Het water was heel smerig, maar het was beter dan niets.

‘Maak je geen zorgen, straks vertoeven we in Spanje,’ zei Angelo dromerig, ‘Ik kan niet wachten om daar een nieuw leven op te bouwen.’

‘Ik ook niet’

‘Weet je wat ik nog steeds niet snap?’

‘Zeg het eens Angelo.’

‘Dat die detective zo’n grote fout maakte. Hij stond hoog aangeschreven. En dan wij.. twee amateurs, waarvan eentje niet durft te kijken tijdens het schieten. Maar goed, je hebt goed geschoten toen hij zo plotseling de tuin in wandelde,’ zei Angelo.

Casper knikte vermoeid zijn hoofd, ‘ze zeggen dat hij de beste detective is van Europa.’

‘Was,’ verbeterde Angelo.

‘Hoe dan ook,’ ging Casper door, ‘Hij liet zich zo makkelijk pakken dat ik denk dat hij niet eens door had dat wij hier zaten. Waarschijnlijk wist hij niet eens wie we waren en wat we deden.’

‘Wat kwam hij hier doen dan?’

‘Goeie vraag. Er gaat ook een verhaal rond dat hij nooit zelf verdachten schaduwt, hij laat dat andere voor hem doen.’

‘Dat is bijzonder pessimistisch gedacht. Is een detective juist niet gebaat bij al het werk zelf doen?’

Casper haalde zijn schouders op en zei: ‘We hebben het wel over een hele bijzondere detective.’

‘Herkende je zijn gezicht niet?’

‘Nee, maar ik weet zeker dat hij het was.’

‘Ik ben klaar met dit leven,’ zei Angelo ineens.

‘Vanaf nu nooit meer stelen en nooit meer moorden.’

‘Nooit meer stelen,’ herhaalde Casper, ‘nooit meer moorden.’

‘Dat klinkt heel sentimenteel. Kom, we gaan het lijk ruimen.’

Angelo stapte het vervallen huis uit. Buiten schemerde het. Met een spade tegen zijn schouder gedrukt keek hij uit over de paarse heide. Hij sloeg de wilde zwijnen gade die de mooie struikjes omwoelden. Hij staarde er naar totdat Casper zich bij hem voegde. Samen gingen ze de schuur binnen, maar die was leeg. Alleen geronnen bloed op de grijze tegels, de werkbank en op het venster. Geen lichaam. Niets. Het raam stond halfopen en kraakte in zijn scharnieren.

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt Katja, ik heb meteen 1x paarse weggehaald en van plantjes struikjes gemaakt. Twee moordenaars die spraken over de detectives fout terwijl ze op het laatst er achter kwamen dat ze zelf ook een fout hadden gemaakt leek mij wel leuk als introductie van een detective. 😂

10 maart 2021 - 21:45

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi LGB, weer eens wat anders, een geperforeerde spoorloze detective. Of volgt je Krimi Casper en Angelo op het pad der deugdzaamheid? Btw: dementerenden hebben een ennetje nodig, vertoeven vind ik niet echt boeventaal, en bij "na de daad" heb ik heel andere associaties. Leest overigens lekker weg!

10 maart 2021 - 22:56

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi LGB, wat een origineel verhaal. Goed verzonnen, leuk geschreven, met plezier gelezen. 
Ik vond nog wel een paar dingetjes in de tekst.

‘Maak je geen zorgen, straks vertoeven we in Spanje,’ zei Angelo dromerig, ‘ik kan niet wachten om daar een nieuw leven op te bouwen.’  --> volgens mij is de zin na dromerig een nieuwe zin, dus moet "ik" met een hoofdletter.

‘Hij liet zich zo makkelijk pakken dat ik denk dat hij niet eens door had dat wij hier zitten. Waarschijnlijk wist hij niet eens wie we zijn en wat we doen.’ -->  vanaf  "door had" moet de zin ook in de verleden tijd staan. 

‘Nee maar ik weet zeker dat hij het was.’ --> achter nee hoort een komma. Lees de zin maar eens hardop, dan hoor je achter nee een pauze. Die pauze geef je aan met een komma.

Hij sloeg de wilde zwijnen gade die de mooie struikjes omwoelden. Hij staarde er naar totdat Casper zich bij hem voegde. Samen gingen ze het schuurtje binnen, maar die was leeg. Alleen geronnen bloed op de grijze tegels, de werkbank en op het venster. Geen lichaam. Niets. Het raampje stond halfopen en kraakte in zijn scharnieren.

Probeer verkleinwoordjes zoveel mogelijk te vermijden, zeker als ze elkaar zo snel opvolgen.

 

11 maart 2021 - 1:14

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha LGB, ditmaal een lekker vermakelijke stijl. Leuke typetjes en ik heb genoten van de humor in de dialogen.

Als ik één keer mag mekkeren: in de zin hieronder staat drie keer 'dat' om een nieuwe bijzin in te leiden. Misschien is er wat meer variatie mogelijk.


Hij liet zich zo makkelijk pakken | dat ik denk | dat hij niet eens door had | dat wij hier zitten. 

 

11 maart 2021 - 9:42

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

vertoeven vind ik niet echt boeventaal

Het was ook niet de bedoeling om ze als echte boeven over te laten komen ;o Een aanwijzing was Casper die niet durfde te kijken tijdens het schieten.

 

Hoi LGB, weer eens wat anders, een geperforeerde spoorloze detective. Of volgt je Krimi Casper en Angelo op het pad der deugdzaamheid?

Welke kant het verhaal precies opgaat weet ik niet (ik weet uberhaupt niet of ik het uit ga werken haha). Ik denk dat het zal gaan over Casper en Angelo die het hazenpad kiezen en het liefst zo snel mogelijk hun verleden vergeten. Zij zijn onvrijwillig criminelen geworden. De sfeer moet enigszins zo luchtig blijven als dit verhaal, maar anderzijds wil ik ook een sfeertje zetten zoals bij No Country For Old Men. Dat klinkt wel heel tegenstrijdig allemaal en ik weet ook niet of het mogelijk is.

Leest overigens lekker weg!

Dankje Bobcom!

@LGB: wat een fout verhaal, eh, ik bedoel menselijk.

Gi, het grappige is dat er door drie mensen fouten worden gemaakt. 1. De detective 2.Casper en 3. Ik, die nog veel te veel foutjes maakt tijdens het schrijven. ;-)

Fief, bedankt voor de waardevolle feedback. Ik ga het meteen aanpassen. De verkleinwoordjes doe ik altijd onbewust. Nu je het zegt is het erg storend. Het voelt net alsof de personages in een hele kleine wereld leven.

Ha LGB, ditmaal een lekker vermakelijke stijl. Leuke typetjes en ik heb genoten van de humor in de dialogen.

Dat is een groot compliment!

Als ik één keer mag mekkeren: in de zin hieronder staat drie keer 'dat' om een nieuwe bijzin in te leiden. Misschien is er wat meer variatie mogelijk.

Bedankt voor de feedback kruidnagel, drie keer dat in één zin is inderdaad teveel van het goede.

11 maart 2021 - 10:51

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een originele insteek LGB, mooi gevonden! Je hoofdpersonen zijn menselijk en ik voel zelfs iets van sympathie, ondanks het feit dat ze zojuist een detective dood schoten, dus dat heb je mooi gedaan in deze scene. Ik zie voor me hoe Casper niet keek toen hij schoot, en dat heeft iets aandoenlijks. Ook dat ze willen stoppen met dit verkeerde leven draagt daar natuurlijk aan bij. Tegelijkertijd voel je als lezer dat het dus heel goed mogelijk is dat ze de verkeerd dood schoten, of dat hij niet dood was 'hij zag er dood uit.' De detective is beroemd en als lezer kan ik me bijna niet voorstellen dat hij zich door deze twee heeft laten verrassen, zoals ze dat zelf ook moeilijk vinden om te geloven. Verder weten we niet veel van de detective; dat had je meer kunnen uitwerken. In een dialoog heb je als schrijver daar zeker de ruimte voor. 

Deze zin loopt niet; 'Hij staarde lang naar Casper, maar die zei niets want hij voelde zich erg leeg van binnen.' Je zit in Angelo's hoofd en tegelijkertijd in dat van Casper. Maak er twee zinnen van, of laat Casper iets doen waardoor Angelo, en de lezer, ziet dat hij zich leeg van binnen voelt. 

 

13 maart 2021 - 11:24