#326 Een bord in de tuin

 

Een huis, dat is gewoon een hoop stenen met wat ramen, een deur en een dak erop. Zo had ik dat tenminste altijd gezien. Totdat er een bord in de tuin kwam en een raamposter zijn schaduw wierp over de slaapkamervloer. Te koop. Vanaf dat moment begon het huis te leven.

Over de reden van de verkoop zal ik niet uitweiden. Laten we het erop houden dat niet alles in het leven een happy end heeft. In ons hoofd leefden we al lang apart. Hij zijn leven, ik het mijne. Gesprekken waren stilaan verstomd, de stilte hing als een verstikkende deken om ons heen.
We begonnen elkaar te ontlopen.
Als ik met mijn bord aan tafel schoof, had hij al gegeten en gedronken. Als hij in bed kroop, sliep ik al. Alleen het huis hield ons nog samen. En op een dag werd ook dat ons teveel.
‘Ik heb iets anders gevonden.’ Dat waren zijn laatste woorden. Hij stond al bij de deur, een koffer in zijn hand. Ik mocht met het huis doen wat ik wilde. Hij zag het dan wel op zijn rekening.
Toen hij de straat uitreed, belde ik de makelaar.

Ik stap de deur uit en denk aan de eerste keer dat we hier samen binnen kwamen. Het huis vult zich met zoete geuren van weleer. Maaltijden die we wél samen genoten. Lasagnes of kruidige curry’s. Appeltaart. Tomatensoep. Kaarslicht in de winter. En dan naar bed, naar bed, naar bed …
’s Avonds spoelt douchewater de tranen van mijn wangen.

Vanmiddag komt er iemand kijken. Het huis ziet er smetteloos uit. De vaat gedaan, het stof uit de kasten geveegd. Nu zit ik als een modepop te wachten. Alsof ik zelf bezichtigd word.
De bel gaat.
Stijf sta ik op en schrijd met ingehouden passen door de gang. Aarzel, maar doe dan toch de voordeur open. Even verstar ik, maar dan voel ik hoe een glimlach naar mijn ogen kruipt en ik stamel:
‘Jij?’

 

Profile picture for user Wilfried

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste Annetteke,

Ik heb genoten van je verhaal. 

Ik heb een paar mooie dingen gelezen.

Zoals: - ... een raamposter zijn schaduw wierp over...

- ... alleen het huis hield ons samen...

- ... alsof ik zelf bezichtigd wordt...

Om er maar enkele te noemen.

Knap einde, verrassend.

Succes

Wilfried

27 november 2020 - 17:51

Profile picture for user Fief

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annetteke, een mooi verhaal, alleen de laatste zin vind ik raadselachtig. Wie is die "jij"?

Tip: met 1x enter heb je al een witregel. Nu zijn ze erg breed.

In ons hoofd leefden we al lang apart. Hij zijn leven, ik het mijne.  ---- de tweede zin is dubbelop.

had hij al gegeten en gedronken --- deze uitdrukking gebruik je meestal als je na het lezen of zien afkerig van iets bent. Ik zou achter gegeten een punt zetten. 

27 november 2020 - 19:21

Profile picture for user Annetteke

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Fief: dank voor je hulp vanwege die witregel ☺. Voor wat betreft het gegeten en gedronken: wat jij beschrijft is precies de bedoeling. Hij kon haar niet meer zien. En wie die 'jij' zou kunnen zijn, mag uit de context blijken ...

Alleszins dank voor je commentaar. Zet altijd aan het denken.

@ Kruidnagel. Dank voor je opmerking. Zo zie ik het ook

27 november 2020 - 20:35