#314 Interpunctie

Mijn hoofd bonkt. Gisteravond was een fiasco. Karel zat de hele tijd te flirten met een bimbo twee tafels verderop. Op onze trouwdag notabene. Ik heb wel gezien hoe die trut met haar opgespoten lippen naar hem keek. Natuurlijk begon hij daarna te zeiken dat ik het verkeerd had gezien en dat ik niet zoveel moest drinken. Nee, ik ga vrolijk toe zitten kijken. Eikel!
Ik gooi twee pijnstillers in een glas water en open mijn mail. Meneer de redacteur heeft weer iets te zeuren:

Hoi Mia, ik heb net je verslag over de bijeenkomst van De Vlijtige Huisvrouwen gelezen. Eerlijk gezegd schaamde ik me over je gebruik van, of liever gezegd het ontbreken van, de nodige interpunctie. Je woordgebruik is allesbehalve professioneel. Dit ben ik niet van je gewend. Kijk het stuk nog een keer na en lever het opnieuw in.

Interpunctie. Altijd dat gezeur over interpunctie. Er staan toch komma’s en punten. Wat wil je nog meer? Dubbele of enkelvoudige aanhalingstekens, who gives a fuck. Ik ram op het toetsenbord om hem van repliek te dienen. Tevreden zet ik een vette punt achter de laatste zin.
Nu weet hij waar hij dat uitroepteken kan stoppen.

===============

Neuriënd ga ik achter mijn bureau zitten. Nog nagenietend van een heerlijke nacht staar ik naar het beeldscherm en zie het goddelijke lijf van Karel voor me. Zoals hij daar …
‘Je zult hem echt eerst aan moeten zetten, schatje,’ zegt mijn collega.
Ik schrik op uit mijn gezwijmel en kijk haar aan met een grote blos op mijn wangen.
‘Was me het avondje wel zeker?’ lacht ze.
‘Het was hemels.’
Met een diepe zucht start ik de computer op en ik lees het mailtje van onze redacteur:

Hoi Mia, ik heb net je verslag over de bijeenkomst van De Vlijtige Huisvrouwen gelezen. Eerlijk gezegd schaamde ik me over je gebruik van, of liever gezegd het ontbreken van, de nodige interpunctie. Je woordgebruik is allesbehalve professioneel. Dit ben ik niet van je gewend. Kijk het stuk nog een keer na en lever het opnieuw in.

Ik open de bijlage. Met het schaamrood op mijn kaken zie ik wat hij bedoelt. Wat een flater. De zinnen kloppen voor geen meter door het ontbreken van komma’s. Geen aanhalingstekens bij de quotes. Heb ik dat zó ingeleverd?
Ik herschrijf het verslag en stuur het naar hem terug. Even later krijg ik een antwoord:
Zo ken ik je weer!