#156- Te laat
Te laat ‘Je hebt wàt gedaan?’ Achter hem galmt de voordeur na in de stilte. Onweer dreunt. Onze toekomst heb ik verpest. Levens naar de klote. Een eeuwig schuldgevoel. Voor altijd: had ik maar … Vooral: Wat als? Een waterig zonnetje als ik open doe. Vanachter de bos rozen jouw lieve, schuldige gezicht. ‘Het spijt me, gun je ons een kans?’ Mijn droom van gisteren wordt vandaag mijn nachtmerrie. Leger dan leeg als ik thuis kom. Vanuit de hemel huilt het mee. Wezenloos staar ik uit het raam. Zelfs de olievlekken van je motor zijn van de oprit weggespoeld. Na zes weken heb ik jouw lege plekken in ons huis nog niet op kunnen vullen. Verdriet overschaduwt mijn blijde verwachting. Het regent. Ik hijs mezelf uit het grote bed. De nacht was weer kort. Vandaag D- day. De afspraak staat om 9 uur. Ik zucht. Mijn misselijkheid blijft weg. Alsof de baby het weet. Het spijt me. Ik kan het niet alleen. ‘Je bent wàt?’ Achter hem galmt de voordeur na in de stilte.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dit komt inderdaad hard binnen, Marietje. Het pijnlijke thema zal ook in de realiteit leiden tot het teruggaan in de tijd. Dat is hier mooi verwoord. De zesde alinea ('Na zes weken [...]) springt er voor mij uit. Vooral:
Mijn misselijkheid blijft weg. Alsof de baby het weet.
Ik twijfel over 'blijde verwachting'. Als het als aanwijzing bedoeld is, vind ik het overbodig. Niet met plezier gelezen (en dat bedoel ik als compliment), wel onder de indruk .
19 augustus 2017 - 11:20

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heftig verhaal. En heel knap de spanning opgebouwd naar het einde (begin) van het verhaal. Klasse.
Wauw, en ik twijfelde toen ik het plaatste! Dank je wel. :o
20 augustus 2017 - 22:24

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Marietje, wat heb je een ongelofelijk verdietige situatie indrukwekkend verwoord. Knap neergezet binnen de opdracht :thumbsup:
Ik blijf blozen. Thanks!
20 augustus 2017 - 22:26

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dit komt inderdaad hard binnen, Marietje. Het pijnlijke thema zal ook in de realiteit leiden tot het teruggaan in de tijd. Dat is hier mooi verwoord. De zesde alinea ('Na zes weken [...]) springt er voor mij uit. Vooral:
Mijn misselijkheid blijft weg. Alsof de baby het weet.
Ik twijfel over 'blijde verwachting'. Als het als aanwijzing bedoeld is, vind ik het overbodig. Niet met plezier gelezen (en dat bedoel ik als compliment), wel onder de indruk .
Ik las het aan mijn zoon voor en voor hem was het niet duidelijk dat het om een abortus ging dus daarom de blijde verwachting toegevoegd. Idd dus als aanwijzing. Ik ben benieuwd of anderen er net zoals jij tegen aan kijken. :? Jij ook hartelijk dank voor je complimenteuze reactie. :thumbsup:
20 augustus 2017 - 22:36

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Marietje, ... om stil van te worden. Je neemt de lezer mee met woorden, maar ook met de beelden die zij oproepen. 'Zelfs de olievlekken van je motor zijn van de oprit weggespoeld.' Dankjewel.
Jij ook bedankt voor je heerlijke reactie. :o
20 augustus 2017 - 22:50

Profile picture for user RichardOtten

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Verdomme, mag ik verdomme gebruiken? Ja? Verdomme wat een verhaal! We hebben allebei voor fictie gekozen, maar ik ben blij dat je het gedaan hebt :) Krijg een brok in mijn keel als ik het lees, het past allemaal.
21 augustus 2017 - 21:55

Profile picture for user jules du lac

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Marietje. Heel scherp de emoties weergegeven, hoe je na de abortus in de steek gelaten wordt door je partner. Je hebt mij als lezer wel wat op het verkeerde been gezet, vind ik, met de regels:
Mijn misselijkheid blijft weg. Alsof de baby het weet. Het spijt me. Ik kan het niet alleen. ‘.
Ik meende bij het lezen namelijk dat het over een ongewenste zwangerschap ging. Maar heel mooi beschreven. Compliment.
21 augustus 2017 - 23:31