@ Stella, Het hele verhaal zou je omver blazen. Dat komt waarschijnlijk nog wel een keer bij een andere opdracht. (mijn moeder en schoonmoeder zijn beiden op 28 december overleden op de middag. Met 1 jaar verschil) Ik dacht dat mijn accent er duimendik oplag :-) Als zuiderse uit Noord-België, valt mij dan weer op hoe "Hollands" deze site is, alhoewel vele leden ook aan deze kant van de grens wonen. Alvast bedankt voor je reactie.

Stella M., Nancy, en alle anderen, Mens en dier gebruiken taal om zich verstaanbaar te maken. Onze lichaamshouding is een deel van de communicatie die we lichaamstaal noemen. Ogen spreken soms meer dan woorden. Dat we door ons accent laten weten uit welke richting we komen, is toch heel mooi ? Wanneer we beschaafd en beleefd blijven, dan is ons accent toch een aanvulling zoals de vrolijke, norse, opgewonden, ... toon waarmee we spreken. Hoe we praten, en dus schrijven, is een eigenheid. In de Benelux zijn we bijna met 25 miljoen Nederlandstaligen en toch spreekt bijna ieder met een eigen accent. Wanneer naar onze kleding kijken, kunnen we bijna hetzelfde zeggen. Een uniform past bij een bepaalde groep en bij deze wil je daar dan ook wat mee zeggen. Zou het niet eentonig zijn dat we allemaal een oranje hoed en driekleur das zouden dragen ? Voor mij mogen en moeten er taalregels zijn. We weten wat tafel en stoel betekenen, dat maakt dat we elkaar begrijpen. Dat zij een kleedje draagt en jullie dit onder de tafel leggen, is toch om vrolijk van te worden ? Grammatica heet heel mooi "spraakkunst" en we hebben ook "woordenschat". Twee prachtige woorden waarmee we leren tussen de lijntjes te kleuren. Een accent geeft taal en communicatie kleur. Al hoeft het voor mij geen "plat dialect" te zijn, want dat verruimt onze horizon niet. Voor sommigen heeft dat zijn charme, maar buitenshuis behoor ik graag tot de groep Nederlands sprekenden, zonder uniform van stad of land. Ik behoud wel graag mijn eigenheid. En jullie ?

Dank je Saskia voor de tips. Ik heb verbeteringen in de tekst aangebracht, maar niet overal. Eigenlijk is de dag maar 2 alinea's lang. We hebben de kerstboom gezet en we hebben geschenkjes gekocht. De telefoon rinkelde, waardoor ik eerst binnen kwam. Moeder de vrouw doet bij ons nu eenmaal de communicatie ;-) . Ik kwam binnen, ik neem de telefoon op (opeenvolging van handelingen) ... Om het contrast met de slechte boodschap nog duidelijker te maken, heb ik daarna verteld wat er eerder die week is gebeurd ten gevolge van wat er het jaar vooraf heeft plaatsgevonden. Niet exact de opdracht. Ik wou het drama vernoemen en het moeizaam terugvechten tegen verdriet, waardoor het telefoontje niet "zomaar" slecht nieuws was. Zoals je merkt in mijn reacties, heb ik een probleem om iets "kort" te schrijven. Voor mij zijn dit écht moeilijke oefeningen, maar ik wil dit wel kunnen en zonder mijn eigenheid te verliezen. Een hele evenwichtstraining dus.

Dank jullie van harte.