Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#155 - Onweer

Van mij hoeft het niet meer. Onweer. Vroeger kon ik er echt van genieten. Voor het raam staan. Lichtspektakel. Onheilspellende donder. En maar tellen hoe ver weg het was. Maar sinds ik een kind heb. Doodsbang is-ie ervoor. En ontroostbaar. Lig ik de halve nacht naast hem in bed, verzeker hem steeds dat-ie niet bang hoeft te zijn, dat het over gaat, dan nog ligt hij onophoudelijk te rillen en te bezweren dat het voorbij gaat. Nee, ik vind zo’n onweersbui tegenwoordig niks meer aan. Van mij mogen ze ze afschaffen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Gijs, voor mij spreekt hier jouw grote liefde voor je gezin uit waar ik vaak over heb kunnen lezen. :nod:

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, dat beeld van de beschermende vader! Jouw kleintje mag zich gelukkig prijzen met zo'n vader. En wij SOL-lersdat wij jou hier mogen lezen.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Eh... op gevaar af dat dit te kritisch is...Niet inleveren waar jij ooit van genoot, maar de newborn uitnodigen zijn angst onder ogen te komen. Er zit niks anders op en jij hebt goud in handen met je onweerangstloosheid 8)

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Pindarots: dank voor je reactie. Geen newborn maar een 12-jarige jongen met een autistische stoornis; angst onder ogen laten komen gaat niet werken, vrees ik. Onweerangstlooshied heb ik niet echt. Als je in mijn stukje 'onweer' vervangt door 'vuurwerk' (voor mijn zoon is dat ongeveer hetzelfde) kom je heel dicht bij non-fictie. @marceline, @i-Kat, dank voor jullie reactie. Wat betreft 'kleine'/'kleintje': zie boven. @Mili, dank voor je reactie

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
En weet je, als dit kind groter is kan het zelf genieten van het natuurgeweld, maar ook op de grandioze bescherming van een liefdevolle vader. De tijd dat je erbij in bed moet liggen ter bescherming gaat ooit over. Fijn weekend, Connie

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat heftig is dat, ik moet wel denken aan de zin, voor mij blijf je altijd klein. Misschien is een noice cancelling koptelefoon een idee om hem te kalmeren tijdens onweer? Bedankt voor je openhartigheid en veel sterkte.

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Gijs, Vaderliefde zou de titel van je onweer-verhaal moeten zijn. Na het lezen van dit stukje en het commentaar achteraf, begrijp ik de weemoed die ik in je inzendingen bespeurde. :nod:

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ gs, ik begrijp dat ik teveel heb ingevuld, dank je voor je openhartige reactie! Daar leer ik van. En wat zal je 12-jarige blij zijn met deze vader die hem zó graag goed doet!

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
GS, ik begrijp de tegenstelling tussen jou en je zoon. Maar het onweer of het weer afschaffen, betekent weer zoveel ontslagen mensen. Liefdevol stukje.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Connie, dankjewel. @Marietje: Ik heb geaarzeld of ik deze week zou meedoen aan de opdracht. Dat ‘onmogelijke willen doen’ in dit verhaal maakte het voor mezelf interessant genoeg om me over de streep te trekken. @i-Kat: dank voor je meeleven. Die heftigheid kan ik wat nuanceren: zo vaak onweert het nu ook weer niet, en de eerste tien jaarwisselingen van zijn leven is mijn zoon door het vuurwerk heen geslapen (de elfde was wel heftig ja, dat was die nacht dat ik tot een uur of vier naast een jammerend jongetje lag) @janp, dankjewel

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Blavatski, @Riny, dank jullie wel. @Pindarots, je had het in ieder geval goed dat het geen fictie was (ongeveer 95% van wat is schrijf is volledig uit de lucht gegrepen; ik ben wel eens compleet verrast doordat iemand mij sterkte toewenste) Dankjewel. @Tja. Je hebt een punt. Waar zou het journal mee moeten eindigen als er geen weer meer is. Ik moet er niet aan denken.