De vogeltjesdans En het dondert en het bliksemt en de rest weet ik niet meer en nu zit dat stomme lied ook nog in mijn kop. Hoe krijg ik het eruit? Aan een aantal dingen heb ik een hekel. Aan liedjes die niet uit mijn hoofd verdwijnen en aan liedjes waarvan ik niet op de naam van de uitvoerenden kan komen. Vroeger kon ik twee typen muziek goed onthouden. De muziek waar ik een hekel aan had en de muziek die ik waanzinnig goed vond. Ik herkende ze aan de eerste tonen van het intro, maar wist op basis daarvan de bagger niet van de schoonheid te onderscheiden. Daardoor zette ik de radio ook harder op momenten waarvan ik enkele momenten later alweer spijt had. Guus Meeuwis. Het is een lied van Guus Meeuwis. Guus ga naar huus, want de koeien staan op springen. Nee, nu weer een ander niet te negeren lied. En wie was daarvan de zanger? Alexander Curly natuurlijk. Dat is uit het leven gegrepen. Alexander Pola. Nee, niet die oude rommel. I hope I die before I get old. People try to put us down. The who. Down, down deeper and down. Status Quo. The first cut is the deepest. Sheryl Crow. Baby here I am, I’m the man on the scene. The Black Crows. For the man who sold the world. David Bowie. Nee, stop, hou op. Thunderbolt and lightning, very, very frightening me. Queen. Snel het lied dat alle andere liedjes wegdrukt: Tu, tu, tu, tu, tu, tu, tu tu, tu, tu, tu, tu, tu, tu tu, tu, tuu, tuu, tuu, tuu, tuu, tuu, tu