En het dondert en het bliksemt en het regent meters bier. Whiskey is misschien beter, maar ik drink niet. Buiten is het stil. Het dondert en het bliksemt maar ik vind het stil want ik hoor geen andere geluiden dan alles. Vanuit mijn raam op zolder bekijk ik het stille alles, spring vanuit het raam op Witje die ongeduldig trappelend op me wacht en samen kunnen we alles aan. De flatgebouwen vormen om tot bergtoppen. Onderweg verlies ik mijn kleren. Ik mis niets want verwarm me aan de bliksemschichten en en warme donker. De regen is warm. Het is ook veel. Veel regen, veel paard, veel licht en duister tegelijk. Mijn hart barst bijna uit mijn borstkas. Het zwelt en het zwelt want ik hoor hierbij. Ik hoor hier, in het alles, zonder alles. De regendruppels zijn meer dan genoeg, de bassen van de donder jagen ons voort. Ik adem, ik vlieg, ik dans door stroboscopisch licht. De whiskey vergeten.