‘Het nieuws moet nieuwer dan nieuw zijn, verser van de pers moet onmogelijk zijn,’ zei Dirk elke dag opnieuw. Medewerkers renden nerveus over de afdeling om de opgegeven deadline te halen. Reuters en andere wereldpers zenders werden uitgekamd. Ze mochten niets missen. Afsluiten werd zolang mogelijk uitgesteld. De explosie op een luchthaven was overal al bekend. Het aantal doden en gewonden werd per uur bijgesteld. Dirk rende nooit heen en weer. Hij bewaarde altijd de kalmte op de afdeling. Maar vandaag lukte het niet. Diverse keren wezen ze hem naar de klok boven de deur van hun kantoor. De klok boven de deur werd bijna heilig verklaard. Alle horloges en tijdsaanduidingen werden altijd gedachteloos afgestemd. Op de tijdsaanduiding van de klok werd blind vertrouwd. ‘Dit gaat mij mijn baan kosten,’ zei een collega die bij het bureau van Dirk bleef staan. ‘Rustig…, we hebben alle tijd.’ ‘Dat hebben we helemaal niet, om vier uur moet alles draaien. Ze kwamen nu alle vijf om zijn bureau staan. Dirk voelde zich niet omsingeld, terwijl het wel hun bedoeling was. Hij redigeerde artikel voor artikel en bracht zijn correcties aan. ‘Hier, nog even iets aanpassen en voor jou heb ik er een kleine opmerking bijgeschreven.’ Als iets had moeten ontploffen dan waren het wel deze twee collega’s. ‘Hoe haal je het in je hoofd, je bent een …,’ verder hielden ze hun mond. Gristen het papier uit zijn handen en liepen woest naar hun bureau. ‘Dirk dit kun je niet maken,’ probeerden de anderen hem duidelijk te maken. ‘Zo kunnen ze net zo goed inpakken, je weet dat het er vandaag voor ze op aan komt.’ ‘Precies,' zei hij en boog zich weer over de artikelen. ‘Maar ze krijgen het nooit meer op tijd af,’ werd er nu geschreeuwd. ‘Makkelijk,' zei Dirk. ‘Ze hebben nog een uur.’ ‘Een uur! Hoe kom je daar nou bij.’ Ze hadden Dirk te pakken, hij had zich in de tijd vergist. Nu konden ze eens zien hoe hun hoofdredacteur met paniek om zou gaan. Hoe relaxed hij eigenlijk echt was. ‘Het is vier uur Dirk,' werd er weer even hard geschreeuwd als daarvoor. Een verhitte discussie lag voor de hand en zou zeker voor het nieuwste nieuws hebben gezorgd, ware het niet dat hij net op tijd zei: 'De klok staat nog op de zomertijd.' De bom die had moeten ontploffen liep leeg als een ballon.