Om deze moest ik glimlachen, schrijvenmaar. Ik vind het een geweldig weergegeven show&tell hoe Anna en de heremiet het dorp in de maling nemen.

schrijvenmaar, Subtiel verhaal, mooie sfeer. Noot:

als het hele geloof op zich eigenlijk niet meer dan één grote leugen was?

als je 'op zich eigenlijk niet meer dan' schrapt, krijg je: Als het geloof een grote leugen was? Naar mijn smaak voldoende.

@schrijvenmaar, 'de vertrouwde spanning in haar kuiten'. Hoe veelzeggend uitgedrukt. In een woord een prachtverhaal. Ik zou het bijna geraffineerd noemen. ;)

Dag schrijvenmaar, Je hebt me blij gemaakt met je "geraffineerd" verhaal. Hoe krijg je het verzonnen! Heerlijk zoals Anna en de heremiet van de verboden appels genieten. Je inzending is een juweeltje waar de humor van af druipt. De schrijfopdracht is aan de zware kant, daar ben ik me van bewust, jij hebt laten zien dat alles relatief is. Goed gedaan. :o

Dag schrijvenmaar, Ergens was dat ook een beetje mijn bedoeling; mensen aan het denken krijgen. Suggestie :o : corrigeer even je reactie - 4 zeurtjes :o getekend door een blije Blavatski

@schrijvenmaar, goede sfeer beschreven. Met een glimlach voor de beelden van Jezus en Maria. Ik worstel veel met ott en ovet. Kun je zeggen waarom je voor ovt hebt gekozen? Was fijn om te lezen, Groet Connie

Schrijvenmaar, een prachtig en subtiel spel met appels, kruis- en Mariabeelden en onwetende dorpelingen. Ik heb genoten.

Dag schrijvenmaar, het is je vergeven, maar nu nog dat ene zeurtje, zoeken maar. :unibrow:

Wat een prachtig verhaal, wat een mooie woorden en wat een sfeer zet je neer. Hoe verzin je het, ik heb er van genoten, schitterend.

Ik voel mijn mond samentrekken door de manier waarop je het eten van de appel beschrijft. Met andere woorden het komt binnen. Top verhaal, moet meer dan glimlachen, grote grijns door dat ondeugend vrouwmens van een HP ;) Tussen god en gebod e.v een prachtzin :thumbsup:

Hoi, Die appel is een metafoor voor het verboden genot, toch? Erg leuk! En ik was echt benieuwd waar het naartoe ging. Complimenten!

'Zij wierp een laatste blik in de spiegel en blies een kushandje naar Maria, die vertwijfeld haar handen ten hemel hief.' Heerlijk schrijvenmaar! Trouwens, je hele alinea over de lichtzinnige Anna is heerlijk. Ik zie haar frivool het pad opdraaien en verend die berg bestijgen. En het hele verhaal is subliem. Schijnheiligheid ten top, hier prachtig verwoord: 'Ze waren uitermate tevreden dat de lichtzinnige Anna, die altijd ergens halverwege tussen God en gebod rondgedwarreld had, en zo de zwakkere broeders meer dan eens in verzoeking voerde, nu eindelijk het geloof en de ware weg van God gevonden leek te hebben.' :lol: :thumbsup: :{}

Ze was zich ongewoon bewust van de vertrouwde spanning in haar kuiten bij het bergopwaarts gaan en liet haar passen veren.

Dit is mijn favoriete zin in dit mooie sfeervolle stukje, omdat die - voor mij - laat zien dat het verlangen van Anna oprecht is, en dus in wezen onschuldig. Het roept ook, vreemd genoeg, het beeld op van een zonnige dag

Wat een knap geschreven stuk! Je laat de beelden tot leven komen door 1 woordje toe te voegen en ze krijgen daardoor een prachtige rol. Met moede ogen keek Jezus Maria, die vertwijfeld En deze vind ik ook mooi: halverwege tussen God en gebod

Wauw! Klasse, Schrijvenmaar! :thumbsup: Bedrieglijk eenvoudig maar ondertussen ... Ik ben hier serieus van onder de indruk.

@Angus: Wat leuk! Ik schreef hem om verliefdheid uit te drukken, maar toen ik teruglas viel me op hoe het ook ondeugendheid zou kunnen zijn, de wetenschap dat je iets doet wat niet mag en juist daarom er extra van geniet ... Jouw lezing pleit voor je ;)

Dat laatste laat ik dan aan jou. Soit. De zin heeft wat dat betreft - voor mij - een mooie paradox: spanning in de kuiten die toch verwijst naar lichtvoetigheid en inderdaad verliefdheid. Ik las 'vlinders in de buik' maar dan anders, origineler, verwoord. :thumbsup: