Mooi weergegeven Nancy, deze uit de toon vallende buurtbewoner. 'Steptoe and son'*, was mijn associatie en ik zag ze voor mij. Waarvoor ze 'ons' gekozen hebben vermeld je verhaal niet, maar gelukkig is er hier de verwijzing naar #142. Maar als je het buiten deze opdracht zou plaatsen moet je daar misschien iets over zeggen. Of niet, dan laat je het geheel over aan de fantasie van de lezer. Dat kan natuurlijk ook! *Misschien zegt Steptoe and son je niks, vandaar even een link: https://nl.wikipedia.org/wiki/Steptoe_and_Son

Mooi beeld van de man en de gekte van mensen! typo: antwoord hij en verder wil je je misschien verdiepen in de regels over het schrijven van gesproken tekst en het gebruik van aanhalingstekens (bijv. geen spatie na aanhalingsteken openen) om het geheel nog iets prettiger leesbaar te maken.

@Nancy, [Jij bent niet eens een Labradoodle] = humor. Het zijn de antiallergiehonden toch? Jij en je honden. ;) Het ruiken aan papier, een goed gekozen detail. Het voelen, ruiken en horen knisperen van papier van een boek bijvoorbeeld is zo nostalgisch, voor mij te verkiezen boven een e-book. Een plausibel heremietverhaal schreef je. (een groep mensen heeft?)

Ik vind de kern mooi, Nancy. Wat mij stoort, is het gebruik van de namen.

'Heb je mijn nieuwe auto gezien, buurman?' Peter kijkt naar de groep mensen die zich bij zijn buurman op de oprit heeft verzameld. 'Ja mooi Henk.' antwoordt hij en loopt naar zijn voordeur. Hij hoort zijn buurman nog iets roepen over de prijs van het vehikel.

Met excuses voor het feit dat ik jouw stukje heb uitgekozen om dit punt van kritiek eens neer te pennen. Ik zie het namelijk heel vaak dat in de eerste of tweede zin de naam van de hp wordt opgevoerd. Vaak voegen die namen - naar mijn idee - in korte stukjes niets toe. Sterker nog, ik vind ze vaak afbreuk doen aan de sfeer. Vergelijk: 'Heb je mijn nieuwe auto gezien?' Hij kijkt naar de buurman en de groep mensen die zich op diens oprit heeft verzameld. 'Ja mooi,' antwoordt hij en loopt naar zijn voordeur. Hij hoort zijn buurman nog iets roepen over de prijs van het vehikel. Binnen ploft hij op de bank. Zijn asbak Finn gaat voor hem zitten en duwt zijn kop tussen zijn benen. Terwijl hij zijn steun en toeverlaat knuffelt en kroelt 'vraagt' hij de hond wat hij ervan vindt. 'Het lijkt wel een babyborrel, de hele straat loopt uit voor een metalen blik. Ja ik weet het jongen, wij passen nergens bij. Jij bent niet eens een Labradoodle en ik rij in een oud wrak. Het groen in de voortuin schijnt tegenwoordig onkruid te zijn. Waarom ik het niet betegel zoals de rest van de straat, vragen ze mij. Dan kunnen we net zo goed op een kerkhof gaan wonen, toch jongen? Gister klaagde de achterbuurman dat hij toch wel last had van onze houtkachel. Stankoverlast! Ik ben het zat Finn, wat jij?' Hij opent zijn post. 'Kijk Finn gewoon een brief, geen mail, sms, whatsapp, nee gewoon een brief, handgeschreven.' Hij ruikt aan het papier voordat hij de brief helemaal openvouwt. Een gewoonte waarvan hij de oorsprong niet kent. Van kinds af aan ruikt hij al aan boeken, kranten, tijdschriften, voordat hij ze leest. Als hij de brief leest springen tranen van geluk in zijn ogen. 'Het is zover Finn, ze hebben ons gekozen.' Bomen, weides, koeien, een molen, de laatste Hollandse vergezichten schieten langs. Als de trein de grens passeert voelt hij direct de altijd aanwezige beklemming uit zijn lijf vloeien. Eindelijk vrij!' Mist de lezer de namen? Ik denk van niet. Volgens mij krijgt een goed verhaal - zoals dit - daar waar namen overbodig zijn en worden weggelaten meer zeggingskracht. Nogmaals met excuses dat ik jouw mooie bijdrage aangrijp, en aanpaste, om dit punt aan te halen.

Bomen, weides, koeien, een molen, de laatste Hollandse vergezichten schieten langs. Als de trein de grens passeert voelt Peter direct de altijd aanwezige beklemming uit zijn lijf vloeien. Eindelijk vrij!

Zeer fraaie paradoxale afsluiting :thumbsup:

oe interessant punt @Angus moet ik toch echt wel over denken namen maken het toch wel iets persoonlijker, geloof ik, nog los van welk beeld welke naam oproept ik ga het eens goed in de gaten houden hier ...

Als je zin hebt in een experiment, dat ik naar aanleiding van jou reactie bedacht, schrijvenmaar. Pak er Hils Like White Elephants van Hemingway eens bij. Lees het en vervang 'she' door 'Maggy' en 'he' door 'Bob'. Blijft er niets over. De namen zijn niet interessant. Er vind geen karakterontwikkeling plaats. Er wordt een scene beschreven waarin namen geen enkele rol spelen. Dat is vaak zo bij korte verhalen. Het gaat om de handelingen, de dialogen, de kern. De handelaars, sprekers, zijn ondergeschikt. Bij mij roept het niet functionele gebruik van namen de sfeer van een verhaal voor kinderen op. Die hebben een houvast nodig.

sowieso niet als je iedere he en she vervangt, nee ;) en bovendien is het wel een verhaal dat drijft op een zekere afstandelijkheid en onuitgesprokenheden (in hoeverre dat een woord is), maar dat scheelt natuurlijk per verhaal. de vraag blijft natuurlijk vanaf wanneer naamgebruik functioneel is. Jij associeert het met kinderverhalen, maar ik met een soort gezelligheid. Niks mis met een beetje meer 'kletsverhaal' en juist de toevoeging van een verder overbodige naam, kan die sfeer oproepen. Los van of het beter of slechter is, vind ik Nancy's verhaal met of zonder naam weldegelijk een ander verhaal. Maar ik ga je experiment op meer verhalen toepassen, in beide richtingen.

Dag Nancy, hartelijk dank voor je mooie bijdrage. Je hebt er voor gekozen om het kluizenaarschap te verbinden aan vrijheid. Interessante gedachte. Het ruiken aan de brief vind ik een mooi detail. Geuren zijn heel belangrijk. Met de feedback van Angus ben ik het helemaal eens. Namen kunnen dikwijls achterwege gelaten worden. Probeer het maar eens. De laatste alinea is pakkend. Ik vraag me alleen af of voorbijschieten correct Nederlands is. Kun je hier niet iets aan veranderen? Misschien flitsen voorbij? Heel graag gelezen. :o :o

[...]en bovendien is het wel een verhaal dat drijft op een zekere afstandelijkheid [..].

Zoals ieder kor verhaal. Dat is het geheim van een kort verhaal; van afstand en toch binnendringen en raken.

nee hoor, er zijn ook korte verhalen voor de gezelligheid - je kunt ze bijvoorbeeld in damesbladen wel vinden

nee hoor, er zijn ook korte verhalen voor de gezelligheid - je kunt ze bijvoorbeeld in damesbladen wel vinden

Het spijt me (nou eigenlijk niet) maar van dit soort reacties hou ik niet zo. Ik lees uit jouw bijdragen niet dat dat je referentiekader is. Als je je gelijk wil halen, vind ik dat prima. Stem ik gewoon in. Stop ik geen moeite meer in de uitwisseling van de gedachten. Terug naar Ajax tegen Lyon. Discussie gesloten. Verhalen in damesbladen zullen ook lezers trekken, maar ik leg de lat iets hoger.

Een verrassend verhaal van je, Nancy. Bovendien aangevuld met leerzame reacties. :thumbsup:

ik was heel serieus en had nog niet aan een gelijk gedacht. Je zult in mijn bijdagen ook weinig namen gelezen hebben. Het fascineert mij hoe het toevoegen of weglaten van een naam een verhaal verandert, en dat ik mij daarvan totdat jij het opmerkte nauwelijks bewust was. Daarnaast vind ik het heel leerzaam om heel verschillende dingen te lezen, juist om de verschillen te ontdekken en nu weet ik dus dat een naam, alleen een naam, zo'n verschil kan zijn. Ik zou trouwens best willen dat ik luchtige verhaaltjes kon schrijven zoals ze in de bladen staan, maar het lijkt mij een vak apart. En ook dat fascineert mij.

waar komt nou toch het idee vandaan dat ik het met Angus oneens ben?

Het was een beetje rare discussie om onder jouw verhaal te plaatsen, maar daar ontstond hij nu eenmaal toevallig. Ik was wel blij weer eens aan het denken gezet te worden; ik merk dat ik te vaak schrijf zonder ... :o

Dag schrijvenmaar, Ik vond de discussie raar worden door je verwijzing naar de verhalen in damesbladen volgend op een verwijzing naar - wat mij betreft - het ultieme korte verhaal. Verhalen in damesbladen zijn - zonder die verhalen in tekort te willen doen - niet mijn referentiekader. Wel een vak apart. Maar goed, dat is het risico van een online platform - voor mij dan - dat ik dan een rode lap zie en heftig reageer zoals in #13, Excuses. Voor het overige is het slechts mijn mening in #5. :

Angus je hebt helemaal gelijk. Ik lees het zonder en het is gewoon rustiger, krachtiger. Ik ga het straks aanpassen. Dankjewel, dat is een hele goede tip :thumbsup:

Het is enkel mijn mening, Nancy. Maar naar mijn mening hebben verhalen zoals deze inderdaad meer zeggingskracht zonder namen. Ook weer geen wetmatigheid. Als een verhaal begint met: 'Samuel Goldstein staarde zwijgend naar de vallende sneeuwvlokken' wordt de lezer volgens mij gevangen. Ook een naam, maar toch. 'Jan de Vries staarde zwijgend naar de vallende sneeuwvlokken.' vind ik dan weer een flutbegin. (Tenzij uit het verhaal blijkt dat Jan de Vries een verband legt tussen zijn onopvallende naam en de anonimiteit van sneeuwvlokken.) Volgens mij moet in een kort verhaal ieder woord, dus ook een naam, een functie hebben.

Ik bleef steeds steken bij mijn asbak Finn. Ik pakte dat niet helemaal gelijk. Mij storen namen ook gauw, in een kort verhaal is het veelal overbodig. Maar ieder heeft zijn persoonlijke smaak denk ik dan maar. Juist dan is het schrijven van een dialoog in een korte tekst een gegeven dat aandacht nodig heeft. Het verhaal vind ik leuk hoor Nancy.

@Nancy, het mooie van dit forum is dat er veel te leren is uit andermans verhalen en alle feedback. Het is een mooi verhaal en ik ben het eens met de 'namenkwestie'. Asbak Finn is voor mij nog steeds een onbekend 'ras'. Kan me er niks bij voorstellen: grootte, vacht, snuit etc. Graag gelezen, Connie

@nancy, je hebt met de aangepaste versie de eerste weggehaald. Mij is verteld dat het beter werkt als je ook de eerste versie laat staan. Dan is er beter te zien wat verbeterd cq veranderd is. Deze versie is zeker een 'verbetering'. Leest vlotter. Groet Connie

ik vind het kort, krachtig en goed :) :thumbsup: