@schrijvenmaar, ik lees hier over een vrouw met jonge kinderen, handenbinders. Je laatste zin, een hele fraaie.

@schrijvenmaar. Ik had even een duwtje nodig met de reactie van Mili. Met dat beeld herlezen en vind je kwatrijn bijzonder origineel. De laatste zin is prachtig!

Dat je in de kleine kinderen zit, Lisette, zou je met een beetje fantasie uit je kwatrijn kunnen afleiden. Onlangs nog met je kinderen naar de poppenkast gekeken en daar kwamen ze voorbij Jan Klaassen en Kwatrien. En was Katrien ook niet de vrouw van Donald Duck? Deze namen uit de kinderwereld lepel je niet zomaar op als je geen klein grut dagelijks om je heen hebt lopen. So wie so ben je in die toestand niet instaat helder te denken, door steeds maar afgeleid te worden door mama dit en mama dat. Geef de hoop niet op, je redding is nabij, er sijpelt zonnegoud langs en door de vitrage, de eerste stralen hebben je al bereikt.

In de eerste zin kon ik mij vinden, ik maakte daarom mijn titel zandtapijt. En dan zie ik jou zitten, je mijmert over je vers, je kinderen dartelen om je heen, en het goud wat de glans toevoegt. Ik vind t prachtig in vier zinnen samengevat.

Schrijvenmaar, Ik vind het een mooi kwartijn over hoe de dagelijkse hectiek je van het schrijven afleid.

Ik haal hier een dagdroom uit. ;)

Poëtisch verwoord hoe je worstelde met de opdracht en dan toch zo iets moois er van maken, knap!

@schrijvenmaar, kan me helemaal vinden in de associatiechaos, terwijl je je hersenen pijnigt met de wil om de schrijfopdracht in te vullen. Soms frustrerend, soms verrassend. Goede weergave, Groet Connie

Schrijvenmaar, Ik op mijn beurt associeer jouw tapijt dan meteen weer met een vliegend tapijt en zie Alladin verschijnen met zijn wonderlamp. Het wordt druk met al die sprookjes- en stripfiguren. ;) De laatste zin van je Perskwatrijn intrigeert. Schreef je dit vroeg in de ochtend?

Schrijvenmaar, mooie beelden, zo herkenbaar, die associatie-chaos. :thumbsup:

Dag schrijvenmaar, Origineel tapijt, van katers naar gouden gordijnen, graag gelezen. :o

Ik moet steeds aan tapijten denken en aan katers bovendien Dan komt ook Jan Klaassen storen, gevolgd door Donald en Katrien De associatie-chaos verstoort iedere orde Hoe de zon goud door de gordijnen schijnt, willen mijn woorden nog niet zien

Hallo schrijvenmaar, Een grappige opvatting van het kwatrijn. Associëren kan vreemde dingen opleveren, zoals dit licht ironische gedicht. Ik lees de laatste regel als een knipoog naar de weemoed die de meeste Perzische kwatrijnen uitdrukken. Leuk gedaan, groet van Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal