Ik kijk om mij heen. Ik had beter niet kunnen komen. Anette, streberig als altijd, is nu aan het woord. Ik luister niet. Zekere Thomas heeft daarnet alle kritieken van zijn klasgenoten weerlegd met dat irritante,betweterige toontje van hem. Iedereen krijgt de beurt om zijn verhaal voor te lezen en daarna wordt het door de groep besproken op een uiterst beschaafde wijze. Er is nooit iemand die het volkomen waardeloos vindt wat een ander in elkaar gewrocht heeft. Zelfs ik heb nooit de moed kunnen opbrengen om de waarheid te zeggen. Ik heb niks om voor te dragen, ik heb een gigantische kater. Het was zeer gezellig gisteren en dientengevolge is mijn huiswerk voor vandaag erbij ingeschoten. Gisteren heb ik geleefd. Dat zou ik vaker moeten doen. Het voelt veel prettiger dan dromen over een succesvolle carrière als schrijver.