Verboden deugd Zozo.. stond ze weer te wachten. Geïrriteerd tikte ze met haar nagels op de auto. ‘Asociaal dit soort mensen, ze stelen gewoon je tijd,’ tik, tik….er kwam iemand aan, een wat oudere dame. Meteen zette ze haar meest charmante professionele masker op, een stralende glimlach:‘ kan ik u helpen? doet u maar rustig aan hoor,’ onderwijl haar arm aanbiedend. Mag wel een oudje zijn, dacht ze verbeten maar ze hangt maar wat zwaar aan m’n arm. ‘Gaat het zo goed mevrouw van der Wou?’ Heel even schaamde ze zich, toen ze in de stralend blauwe ogen van de oude dame keek. ‘ fijn dat je er bent Sonja,’ kom dan zal ik je eens lekker trakteren’. Na de nodige weigeringen gaf Sonja toe om mee te gaan naar één van de chiqueste restaurants uit de wijde omgeving. Minstens 4 sterren zag Sonja, dat had ze wel verdient dacht ze bitter. Binnengekomen werden ze met alle egards, die een zaak als deze eigen waren omringd. De dame praatte honderduit, blij met het goede gezelschap van Sonja, die werkelijk niets hoorde van de waterval van geluid die over haar werd uitgestort. Ze bestelde de duurste wijnen en gerechten. Ze mocht nemen wat ze maar wilde, zei de oude dame. Aan de bar zag ze een knappe wat oudere man, die steeds naar haar keek. Onderweg naar het toilet liep ze rakelings langs hem. Meteen hield hij haar staande: ‘wat doet een vrouw als jij hier? ‘ Er is niemand in de villa,’ siste ze hem toe, en de safe staat in het kantoor beneden, recht tegenover de hal,’ snel liet ze een sleutel in zijn hand glijden. Terug van het toilet, lachte ze mevrouw van der Wou stralend toe, natuurlijk wilde ze tiramisu voor dessert.