Mijn naam is Water. Jullie kennen mij misschien. Aangenaam allemaal. Ik heet niet enkel zo, ik ben het ook. Kraan open, hallo daar ben ik. Frisse duik in het zwembad, ik streel je lichaam. Grote golf, ik slok je op. Je bent zo lekker soms. Het valt niet mee om Water te zijn. Ik ben overal, altijd. Zelfs in de lucht die jij nu inademt. Hey, it’s me again. Het maakt me moe, uitgeput raak ik ervan. Jullie zijn zo veeleisend. Ik moet dorst lessen, wassen, plezierig zijn, romantisch zijn, leren zwemmen, kindjes redden. Maar niet te nat en niet te wild want ‘ho maar’, er vallen weer eens levens. Ik doe mijn best, echt waar. Niet uithollen, niet smelten, geen te grote golven, niet te vaak uit wolken vallen. Het spookt zo vaak door mijn onbestaande hoofd. Hou je aan de regels, Water. Wees rustig, niet te fel. Maar zal ik iets verklappen? Soms wil ik niet, soms kan ik niet. Ik ben ook maar gewoon zoals jullie. Voel me kwaad, wil me wel eens laten gaan. En ja, stormen zal het dan, regenen, gieten, met bakken uit mijn lucht. Weg, allemaal weg. Ik weet het, ik ben niet altijd de meest evidente om mee om te gaan. Ik hoor het ook waaien dat ik moeilijk in te schatten ben. Het spijt me daarvoor, ik zal beter mijn best doen. Maar dit wil ik wel even kwijt: doe ook eens jullie best. Hou me schoon en heb respect. Wees vriendelijk, niet enkel voor mekaar maar ook voor mij. En probeer me niet steeds in toom te houden. Daar hou ik niet zo van. Weet dat ik het beste met jullie voor heb. Ik zal er altijd zijn, reken daar maar op. Veel liefs. Jullie trouwste en dierbaarste vriend, Water.