Mili, het is duidelijk dat jou deze tijd niet bekoort. (mij ook niet) Het is vreselijk en we zullen het verliezen.

Beste Mili, deze komt wel binnen! Afschuwelijk maar tegelijkertijd heel bijzonder vanwege de actualiteit. Knap gevonden en uitgewerkt. Ook goed de taal en denkwereld weergegeven. Met vriendelijke groet Ton Badhemd

Mili, Een indringend verhaal, over een tijd waar je dus eigenlijk niet wilt leven. Je hebt het mooi zakelijk geschreven, onderkoeld is het woord dat bij mij opkomt. En daardoor komt de boodschap des te harder binnen, ik krijg het er koud van. Knap gedaan.

Mili, nu jij dit zo schrijft wordt de werkelijkheid nog wreder en ga je denken hoe is dit allemaal mogelijk. Hoe kan dit zo voortduren; tot bezinning komen lijkt onmogelijk te zijn. Je schrijven is overgekomen.

Ik vond het een leuk en boeiend geschreven verhaal.

@Mili, wat knap hoe jij als schrijver in het hoofd van de daders bent gaan zitten. Je geeft daarmee een, naar mijn mening, realistische weergave van hun radicale gedachten. Neemt niet weg dat de machteloosheid, afkeer en radeloosheid van jou (en mij en vele anderen) heel herkenbaar is. Een walgelijk onderwerp op een indrukwekkende manier verhaald. Ik moest wel een paar dagen denken om de juiste woorden voor mijn feedback te vinden. Complimenten, Groet Connie

*** in een haal geschreven uit walging en woede en vast ook verdriet ***

Ik ben je [even] kwijt, Mili. In deze drie emoties kan niet geschreven worden - in een haal - vanuit het hart. Het hart mag zijn bij diegene die geliefden hebben verloren. Als jij - uit jouw hart - schrijft voor diegene, dan 'verwacht' ik dat je ook weer schrijft voor mij en ik je weer mag vinden.

Koud, hard, rauw en boos. Uit het diepste van je emotie neergezet in deze vorm. Omdat je niet wegkeek. Omdat je walgde. Ik begrijp dat.

Mili, er is moed voor nodig dit ijzingwekkende verhaal te schrijven vanuit het perspectief van de dader. Een dader die slechts leeft in zijn eigen gruwelijke werkelijkheid. Je bent erin geslaagd in zijn huid te kruipen. Alleen in deze passage schemert m.i. de mening van de schrijver door:

wij komen uit grote families waarin vrouwen baarmoeders zijn. Het maakt niet uit wie er overheen gaat, we willen strijders. God is groot.

Met name in: “het maakt niet uit wie er overheen gaat" Zou de hp dat zo zeggen? Ik vraag het me af. Je verhaal komt keihard binnen.

mili,

in een haal geschreven uit walging en woede en vast ook verdriet

Dat is idd te merken aan de tekst - het is de directe mening vd schrijver, geschreven vanuit de (media)waan van de dag. Als verhaal vind ik het nietszeggend.

Mili,

Mening van de schrijver voortgekomen uit mediawaan? Het heeft niet plaatsgevonden? Het strookt niet met feiten? Is het dat je het liever niet wilt inzien om reden x of y? Een nietszeggende reactie.

Er vinden op deze planeet elke dag onnoemelijk veel wreedheden plaats, de media bepaalt welke van die wreedheden je te zien krijgt. Dat noem ik mediawaan. Maar goed dit is een schrijfsite. Overigens heeft mijn reactie betrekking op hetgeen je geschreven hebt. Een dergelijke reactie nietszeggend noemen vind ik ongepast.

Voorzie me echter niet van eerdere opmerkingen.

Het staat elk forumlid vrij te reageren, uiteraard met inachtneming van de regels die hier gelden.

Mili, diep aangrijpende gebeurtenis zet je hier neer, ik begrijp je emotie heel goed en vreselijk dat dit de hedendaagse oorlogsvoering is.

Mili, in de eerste alinea geef je goed weer vanuit welke gedachte de strijd gevoerd wordt. Allah is groot en alle mannen die in hem geloven zijn strijders: zijn broeders, zijn naaste familie. Waarschijnlijk noemt hij de vrouwen die ook strijden, zijn zusters. Andere vrouwen behoren tot het niet onbelangrijke fokvee. Meedogenloos koude stellingname die zinloos doden gemakkelijker maakt.

woede en walging zijn duidelijk, ja met enige bezinning had je er wellicht nog een scherp geformuleerd Mili-stuk van kunnen maken, nu is het puur onderbuik en zegt het niets over jouw kunnen als schrijver

Rauw en vol emotie geschreven. De eerste alinea komt gelijk binnen, met de vermenging van broers en neven en de vrouwen die baarmoeders zijn.

Vrank en vrij. De kilte leeft in het hart vd dader . Frustratie en woede doen de wereld telkens stilstaan. We leven in een vermaledijde wereld.

@schrijvenmaar, worden de digitale pennen geslepen? Bezinning, puur onderbuik, waarom deze termen in deze context? Kan het niet eens anders liggen? .

Ik snap je reactie niet. Ik dacht, en dacht te begrijpen, dat jouw stukje direct voortvloeide uit rauwe emotie. Ik ken je als iemand die intrigerende teksten weet te schrijven en daar is dit er niet een van. Als je zelf al aangeeft dat dit "in een haal uit walging en woede en vast ook verdriet" geschreven is, snap ik niet dat je je kunt verbazen dat ik een moment van bezinning meen te missen. In je laatste zin lees ik bovendien vooral angst. Woede en angst lijken mij evident de voedingsbodem van pure onderbuikgevoelens. Derhalve lijkt het gebruik van deze termen in deze context mij geenszins verwonderlijk. Kijk nog eens naar je opening: "Ik wil niet klinken als mijn neef maar als mijn broer. Daarom zijn mijn neven ook mijn broers." Daarom? Serieus? Denk jij serieus dat dat iemands overweging is? Het had de opening van een satirisch stukje kunnen zijn, maar dat strookt niet met de toon van jouw stuk. Van alle idiote, walgelijke en volstrekt onbegrijpelijke kronkels die in dergelijke lui hun kop omgaan, kan dit er niet een genoemd worden. En dan kom je met de reeds genoemde "er overheen gaan" opmerking. Ik ben er in de eerste alinea er geen moment van overtuigd dat je in de huid van het beoogde personage gekropen bent. Daarnaast vind ik de manier waarop Londen terugkomt na Mosul niet logisch, niet fraai en niet duidelijk. Is het feestje niet hetzelfde als het op de menigte inrijden van de broer? Daarom dacht ik dat als je het weggelegd had en later opnieuw geschreven, dat er iets scherpers uitgekomen zou zijn. Ik heb geen idee wat nu anders zou moeten en/ of kunnen liggen.

Dag Mili, het liefst zou ik je willen omarmen en over je haar strijken, want een verdrietige mens behoort getroost te worden. Ik wil niet gaan muggenziften over eventuele schrijfwendingen die misschien niet helemaal juist zitten. Dat is totaal onbelangrijk in dit geval. Men heeft mij geleerd dat er maar één grond-emotie is en dat is verdriet. Hoe dieper het verdriet des te dieper de woede. Je hebt alle redenen om verdrietig te zijn want als mensen andere mensen doden om welke reden dan ook, is er grondig iets mis. Je inzending klinkt als een stormklok. En we hebben ze allemaal gehoord. :{}