Ik open de app. Kies je favoriet, staat er. Hmmm, maakt niet uit, allemaal even … en begin bij de bovenste. Met het puntje van mijn tong tussen mijn lippen manoeuvreer ik hem naar het water. Met mijn digitale voet laat ik hem struikelen. Kopvoor kukelt hij er in. Dan ga ik op zijn rug zitten en duw hem onder. Hij spartelt niet eens echt tegen. Wat mijn vermoeden bevestigt; weinig tot geen ballen. Even later trek ik de druipnatte persoon aan de kant en gooi hem in het gras. Net echt. De eeuwige grijns is van zijn smoelwerk verdwenen. Mijn mondhoeken krullen omhoog. Nog drieëntwintig uur en vijfenveertig minuten, vermeldt het scherm. Mooi zo. Vier per uur, keer vierentwintig. Dat ruimt lekker op. Ik kies de volgende … (Mijn persoonlijke app. Gratis te downloaden)