Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#127 De zwarte roos

In de familiekamer hangt een explosieve sfeer. De moeder van het stel breidt een mits in haar stoel. De blauwe ogen van haar man flitsen door de kamer heen. Het jongste kind speelt op de vloer. Buiten dondert het. Iets wat binnen duidelijk voelbaar is. Met een harde bons wordt er op de deur geklopt. Een diepverdrietige stemming is het gevolg wanneer er een middelbare man binnenkomt. De man stapt het kaarslicht in. Het valt op dat er een traan op zijn wang blijft hangen. 'De urn heb ik opgehaald,' klinkt het kortaf. 'Bedankt John.´ De moeder staat voorzichtig op. Vervolgens schuifelt ze met haar rollator naar de tafel. De vader klopt John afwezig op zijn schouder. Een zwarte roos heeft zijn plaats gevonden op de tafel. De urn torent erbovenuit. Fenna speelt met een rode bal, terwijl opa, oma en haar vader in stilte naar hun handen kijken. ´Fenna, pas op voor de tafel..´ De rest van de zin kan oma niet afmaken, het is al te laat. De urn is kapot gesprongen en de korrels vlogen als rakketten door het tapijt heen. Van schrik sprong John op en greep Fenna stevig beet. ´Hoe kon je?' schreeuwde moeder door de kamer. 'Rustig, het is maar een kind.' 'Ik heb nog zo gezegd dat ze moest oppassen.' 'En dat heb je te laat gezegd. Het was al gebeurd,' zei John beduusd tegen zijn moeder. 'Edward, reageer jij ook eens!' Een ijsstille reactie was het gevolg. Edward stond op, pakte zijn bril van de plank, nam zijn hoed en gaf zijn zoon een stevige handdruk. Daarna verdween hij in de bliksem. 'Heb je mij nog wat te vertellen?' Johns moeder klakte met haar tong. 'Fenna, wil je oma gedag zeggen?' Fenna loopt met open armen naar toe en kust haar gedag. Voetstappen klinken voor de laatste keer in de hal. De deur trekt John met een ruk achter zich dicht. Hij hoort zijn moeder huilen aan de andere kant van het raam.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi, Je tekst roept wat vragen op. Zoals de vraag van wiens as zich in de urn bevindt. Waarom de vader in de bliksem verdwijnt. Kan dat, verdwijnen in de bliksem? Het is me duidelijk dat de mensen boos zijn of angstig en je benoemt dat dit omslaat in verdriet bij binnenkomst van de zoon. Een zwarte roos heeft zijn weg gevonden etc., klinkt alsof de roos er zelf naartoe is gelopen. Deze tekst leest voor mij ijzig en afstandelijk. Is dat de sfeer die je wilde neerzetten? Er is een ruzie, maar ik heb de indruk dat dat niet alleen om de kapotte urn is. De sfeer was al verziekt, voordat de zoon binnenkwam. Gelet op de woorden explosief en dondert. Groet, Imena

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag MCKleuver, ik ben het eens met het commentaar van Imena, de inhoud van het verhaal is mooi, alhoewel verdrietig, maar het komt niet in klare taal naar me toe. Te veel vragen, te veel rompslomp. Ik stel voor om het opnieuw te schrijven, maar dat je de helft van de tekst schrapt. De tragedie zal beter uit de verf komen. Succes en dit is bedoeld als goede raad, hè?! :o

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Allebei super bedankt! Misschien dat ik de tekst later nog eens herschrijf. Eerlijk gezegd vind ik het voor nu een heel mooi compliment dat jullie de inhoud mooi vinden, maar teveel vragen oproept. Vragen oproepen bij lezers is goed, teveel misschien wat overdreven, haha.