Sympathiek dat mijn schrijfcoach ons toestemming heeft gegeven om de ruimte te gebruiken voor deze oudejaarsavond, hè?’ zegt Tom. Vergenoegd wrijft hij in zijn handen. Erik grijnst. ‘Kennelijk sta je goed bekend bij haar.’ Tom grinnikt. 'Dat kun je wel zeggen.’ Bij binnenkomst hebben ze de inrichting veranderd, zodat ze in een kring kunnen zitten. De lege flesjes bier zetten ze voor zich op de grond. ‘Aangezien we in een schrijverscafé zitten, stel ik voor dat we een stukje schrijven over de feestdag die de meeste of minste indruk op je gemaakt heeft,’ zegt Tom. ‘Bekijk het even,’ reageert Erik agressief. ‘Ik ga liever door met drinken en slap ouwehoeren.’ Er klinkt instemmend gemompel. Tom begrijpt het wel. Zijn vrienden zijn niet allemaal geïnteresseerd in schrijven. ‘Nog anderhalf uur en dan is het twaalf uur,’ merkt een andere vriend op. ‘Zullen we vast beginnen met vuurwerk afsteken?’ De anderen laten instemmende geluiden horen. Met een tas vol vuurwerk gaan ze met zijn achten naar buiten. ‘Mag ik beginnen?’ vraagt Erik. ‘Ik heb prachtige spullen gekocht.’ Niemand maakt bezwaar. Als hij zijn vuurwerk de lucht heeft ingeschoten, gaat Tom klaarstaan. ‘Ik heb geen siervuurwerk, omdat ik dat te duur vond. Daarom heb ik alleen knalwerk gekocht.’ ‘Je hebt toch geen gevaarlijk spul bij je, hè?’ vraagt één van de mannen argwanend. ‘Natuurlijk niet.’ De derde ontsteking is desastreus. Twintig minuten later ligt Tom bewusteloos in een ambulance. Zonder benen zal het moeilijk worden om het schrijverscafé in de toekomst nog te bezoeken (Yes.Precies 250 woorden)