#75 het boze oog

wekelijkse schrijfopdracht #75: het boze oog Met bezweet gelaat en trillende benen ontving ze het kind in haar armen en schrok van de onnoemelijke schoonheid van het moment. Direct liet zij het huis geheel, en de babykamer in het bijzonder, behangen met chamsa's, maar geen aantal scheen haar genoeg. Dag en nacht waakte zij bij de wieg, gebeden prevelend in alle talen waarin zij ze bedenken kon. Juist toen zij overwoog misschien toch ook maar een mes in de wieg te proberen, nam de god die haar gebeden aanhoorde en haar gedachten las een besluit. Een dergelijk gebrek aan vertrouwen kon niet ongestraft blijven en het onschuldige kind stierf op zijn zevende dag. Ijselijke kreten uitstotend stortte zij zich ter aarde en beklaagde zichzelf luid en veelvuldig. Het kind dat haar geluk en haar leven had moeten worden, het schoonste en rijkste bezit dat zij ooit kende, was haar ontnomen en zij zag geen andere mogelijkheid dan dat haar kinderloze buurvrouw daaraan schuld had. In plaats van hun smart te delen zoals de buurvrouw in al haar goedheid probeerde, verveelvoudigde zij het leed tot het punt waarop zij minstens drie levens volledig verziekt had. Zij leefde nog vele, bittere jaren, vol van haar eigen geloof, maar dan toch in zalige onwetendheid van het feit dat zij haar extreem hoge leeftijd enkel bereikte doordat geen enkele god zich er ooit toe kon zetten haar tot zich te roepen.