#70 Opstaan

Veren Een dof gebonk in mijn oren, ik probeer het te negeren, maar het gaat niet voorbij. Ik open mijn ogen en tuur in het donker. Het is nog zo vroeg. Wat kan het zijn? Ik sla slaperig het dekbed open en kom steunend tot zit. Schuif naar de rand van het bed, draai mijn linkerbeen, dan rechts, sta langzaam op en loop blootsvoets over de koude tegels in de richting van het geluid. De honden slapen nietsvermoedend door, maar de kat zit op het vinkentouw. Het is even stil, dan zie ik het. Buiten beukt een merel in op zijn spiegelbeeld in het keukenraam. De veren spatten ervan af. Als ik zwaai, verdwijnt hij. Maar niet voor lang. Want ik lig nog maar net of...