wekelijkse schrijfopdracht #72

De koelkast van oma. Nog geen week voor de ongelukkige dag waren we samen nog boodschappen gaan doen in Oberhausen. Mijn oma was zuinig. Heel zuinig. Duitsland was goedkoper dus reden we daarheen om inkopen te doen. Ik met de boodschappenkar en zij met haar rollator. Langs alle paden om te zien waar de beste koopjes lagen. Toen ze met een gigantisch groot pak toiletpapier in haar handen stond zei ze nog: ‘Deze koop ik ook, dan kan ik lekker mijn billen afvegen met de Duitsers.’ Ze trok haar triomfantelijke gezicht om te laten zien dat ze iets heel grappigs had gezegd. We hebben samen stiekem staan grinniken in het gangpad. Een paar dagen later stond ik weer oog in oog met onze aankopen. Ik was in de middag gebeld dat er iets niet goed was. De buurvrouw had aangebeld en toen er niet opengedaan werd was ze de reservesleutel gaan halen. Oma had op de grond gelegen in de keuken. Een hersenbloeding was de diagnose in het ziekenhuis. Ze leefde nog, maar was eenzijdig verlamd geraakt. Ze kon niet meer naar huis. Boodschappen weggooien zou uit den boze zijn geweest dus daar stond ik dan. Met een grote tas vol ben ik die dag naar huis gegaan. Broden uit de vriezer, kant en klaar maaltijden uit de koelkast en een hoeveelheid toiletpapier waar ik maanden mee zoet ben geweest. Mijn oma is helaas een aantal maanden later in het verpleegtehuis overleden en tot de dag van vandaag kan ik bij de aanblik van een groot pak toiletpapier een glimlach niet onderdrukken. Ze is zeker niet vergeten.