Hai hai, Hierbij weer een bijdrage van mij! Hij is blond, model bloempot en heeft een bril. Altijd een overhemd met een pullover en een pantalon aan. We zijn beide 15 jaar oud. Het is een echte nerd. Ik zie er goed uit. Mooie merkkleding volgens de laatste mode. Ik ben de leider van de klas, de stoerste en de populairste. We zitten in het laatste jaar. Mijn god, wat is die Joris altijd bijdehand. Bij elke vraag ook het eerst zijn hand opsteken en alles beter weten, zelfs beter dan de leerkrachten. Ik wacht hem op na school, hij deed weer bijdehand en had een grote mond tegen me. Hij komt de school uit met zijn boeken en zijn huiswerk in de hand. Voordat hij het doorheeft sla ik zijn boeken uit zijn hand en geef hem een kopstoot. Het bloed spuit uit zijn neus over zijn jas en schoenen heen. Dat zal je leren, zeg ik tegen hem. De volgende dag moet ik bij de directeur komen, ik moet me verantwoorden voor mijn gedrag. Ik luister naar het verhaal van de directeur, ik moet sorry zeggen tegen Joris. Ik zeg ja en amen en besluit om hem na school te grazen te nemen. Ik wacht buiten op hem, ik zie hem het gebouw uitlopen met een grijns op zijn gezicht. Hij ziet me staan en verbleekt voor een seconde, en lacht daarna weer. Op dat moment voel ik een tikje op mijn schouder en draai me om. Ik voel nog net de pijn door mijn hoofd schieten voordat ik op de grond val en het donker voor mijn ogen wordt. Zo voelt het dus om neergeslagen te worden… 20 jaar later zijn Joris en ik beste vrienden. Dit had ik nooit gedacht toen ik 15 was… Groeten, Micter