Meestal heb ik zoiets van: 'dat moet kunnen,...', ikzelf heb er geen probleem mee. Maar in een jeugdroman... Kun je geen andere term verzinnen zonder dat daar God in voorkomt, en die toch krachtig genoeg is dat de vonken eraf spetteren...

Weet ik toms. Ze zeggen het wel, en nog erger ook. Maar zwart-op-wit zetten vind ik iets anders. Net alsof je het dan legitiemeerd.

Er is een enorme discussie over vloeken in kinderboeken op dit forum, zoek die eens op.

Ik vind dat godverdomme gerust kan. Wie zich daardoor beledigd voelt, is gewoon niet goed wijs. We leven hier toch niet meer in de middeleeuwen ofzo. Af en toe eens goed GODVERDOMME zeggen, kan goed doen.

een paar verwante onderwerpen: http://www.schrijvenonline.org/forum-onderwerp/51… http://www.schrijvenonline.org/forum-onderwerp/12…

Zo'n term wordt toch niet snel in een kinderboek gebruikt. Misschien kun je er iets neerzetten als: 'Een vloek ontglipte hem.' Zie verder de topics waar Dries naar verwijst.

Je kunt het wel in je manuscript schrijven, maar als je je boek wilt laten uitgeven, kan ik me voorstellen dat een redacteur hem niet zal willen publiceren in zijn fonds. In serieuze kinderboeken kom je zelden deze vloek tegen. Hoe FM en andere pod-uitgevers daarmee omgaan, weet ik niet. Het gaat er niet altijd alleen om wat jij vindt kunnen, maar ook hoe anderen erop kunnen reageren.

Volgens mij staan de meesten er niet bij stil wat GVD betekent. Ik zou het niet opschrijven. Hooguit het woord vervangen door *&$^% of potverdorie. Er is genoeg keus.

Alleen de titel al zo op de vroege maandag morgen. Nee, zo'n jeugdboek gaat oma niet kado geven aan haar kleinkind.

Ik had al moeite om het boek "how to write a damn good novel" aan te schaffen.

God, verdoem me! Ik vraag me af wat God daar beledigend aan vindt... Ontopic: ik zou het niet doen. 'Shit' zou een herkenbaardere vloek zijn, al is het nogal redelijk 'hip' woord. Hippe woorden doen het niet altijd zo goed. 'Verdorie', is dat wat? Met het woord maak je duidelijk dat iemand baalt of zich ergert, en dat lijkt me wel voldoende. Als het een jeugdroman voor 13/14 jaar is, zou je 'godverdomme' er toch niet in doen. Het woord klinkt fel en grof. In een roman voor oudere lezers is het wel te doen. Ik vind het zelf een prachtig woord om te schrijven.

Zo'n term wordt toch niet snel in een kinderboek gebruikt. Misschien kun je er iets neerzetten als: 'Een vloek ontglipte hem.' Zie verder de topics waar Dries naar verwijst.

'Ontglippen' vind ik niet helemaal de juiste term, want hij doet het niet per ongeluk. "Hij vloekte hartgrondig"

God, verdoem me! Ik vraag me af wat God daar beledigend aan vindt...

Of: verdoe me (doe me weg). Het is een verzoek, tegen jezelf gericht. 't Is een stomme vloek, eigenlijk, die in zijn betekenis al niet in een kinder- of jeugdboek thuishoort.

Ik las laatst een boek van Tosca Menten. Die gebruikte in dat boek de krachtterm: 'Wel alle Chinezen.' De eerste keer zelfs met uitleg erbij. Dat er zo veel Chinezen zijn of zoiets en dat het daarmee dus heel krachtig is om dat te roepen.

Ik zou het nooit gebruiken, maar volgens mij kan het wel. Het maakt goed duidelijk wat er aan de hand is, en wat wil je als schrijver nog meer? :) (niet dat ik voor vloeken ben, wel voor duidelijkheid en tegen vage omschrijvingen)

Ik zet vloeken nooit letterlijk neer. Ik vind het voldoende om het te beschrijven als dat nodig is voor het verhaal: "hij vloekte zacht" o.i.d. Er is nog steeds een aanzienlijke hoeveelheid mensen die er aanstoot aanneemt, dus waarom zou je dat deel van je potentiele lezers tegen je in het harnas jagen?

Ik zet vloeken nooit letterlijk neer. Ik vind het voldoende om het te beschrijven als dat nodig is voor het verhaal: "hij vloekte zacht" o.i.d. Er is nog steeds een aanzienlijke hoeveelheid mensen die er aanstoot aanneemt, dus waarom zou je dat deel van je potentiele lezers tegen je in het harnas jagen?

Voor een roman voor oudere lezers: waarom zou je het niet willen beschrijven? Als een schrijver denkt zo het te kunnen benadrukken, moet hij dat vooral doen. 'Hij vloekte zachtjes' is een beetje soft. ''Godverdomme,' fluisterde hij.' klinkt zoals een vloek hoort te klinken. Tegelijkertijd geeft het emotie. Een lezer die over dit woord struikelt, een oudere lezer in dit geval, is dan ook niets gewend. Ga dan maar lekker een stuiverroman lezen, hoor! Als je 'godverdomme' op straat hoort, neem je dat toch ook voor lief? Of je moet erg christelijk zijn...

Zo'n term wordt toch niet snel in een kinderboek gebruikt. Misschien kun je er iets neerzetten als: 'Een vloek ontglipte hem.' Zie verder de topics waar Dries naar verwijst.

'Ontglippen' vind ik niet helemaal de juiste term, want hij doet het niet per ongeluk. "Hij vloekte hartgrondig"

Ontglippen kan wel, denk ik. Als ik naar mezelf kijk, vloek ik voor ik dat zelf doorheb. Stoot ik mijn teen, ontglipt mij een 'kut!' of 'fuck!' zo gauw de pijn te voelen is. Pas daarna vloek ik bewust, als ik over mijn gedeerde teen wrijf en zeg 'verdomme.' Of weer 'fuck'. Ligt eraan hoe ik uit bed ben gestapt. Mijn linkerbil eerst, of mijn rechter? Ik val altijd uit bed. Ook daarbij ontglippen mij de vreemdste vloeken.

Zo'n term wordt toch niet snel in een kinderboek gebruikt. Misschien kun je er iets neerzetten als: 'Een vloek ontglipte hem.' Zie verder de topics waar Dries naar verwijst.

'Ontglippen' vind ik niet helemaal de juiste term, want hij doet het niet per ongeluk. "Hij vloekte hartgrondig"

Ontglippen kan wel, denk ik. Als ik naar mezelf kijk, vloek ik voor ik dat zelf doorheb. Stoot ik mijn teen, ontglipt mij een 'kut!' of 'fuck!' zo gauw de pijn te voelen is. Pas daarna vloek ik bewust, als ik over mijn gedeerde teen wrijf en zeg 'verdomme.' Of weer 'fuck'. Ligt eraan hoe ik uit bed ben gestapt. Mijn linkerbil eerst, of mijn rechter? Ik val altijd uit bed. Ook daarbij ontglippen mij de vreemdste vloeken.

Bij ontglippen denk ik meer aan dat je het niet doorhebt van jezelf. Dat je het niet van jezelf bewust bent. Het kan ook zijn dat ik het verkeerd zie natuurlijk.

"Hij vloekte hartgrondig"[/quote] Dit vind ik een hele goede oplossing. GVD zeg ik zelf ook erg graag als ik echt kwaad ben, het ontglipt me gewoon, maar om dat zou in een jeugdboek te schrijven. Zou ik misschien eerder nog voor 'verdomme' gaan. Shit vind ik ook een hele goede. Succes ermee en kijk vooral naar die discussie hierover op een andere plek. Misschien brnegt het je nog op een goed idee.

nee, niet zomaar opschrijven. Juist omdat het geen uitzondering meer is dat er door jonge mensen gevloekt wordt, zou ik het heel bewust weglaten. De omschrijving dat er hartgrondig gevloekt wordt is op zich al heel sterk en beeldend genoeg. iedereen heeft waarschijnlijk zijn of haar eigen stop-vloek-woord dan al tijdens het lezen bedacht.

Voor een roman voor oudere lezers: waarom zou je het niet willen beschrijven? Als een schrijver denkt zo het te kunnen benadrukken, moet hij dat vooral doen. 'Hij vloekte zachtjes' is een beetje soft. ''Godverdomme,' fluisterde hij.' klinkt zoals een vloek hoort te klinken. Tegelijkertijd geeft het emotie. Een lezer die over dit woord struikelt, een oudere lezer in dit geval, is dan ook niets gewend. Ga dan maar lekker een stuiverroman lezen, hoor! Als je 'godverdomme' op straat hoort, neem je dat toch ook voor lief? Of je moet erg christelijk zijn...

Mijn boeken vallen in het genre "liefdesroman", maar kosten wel meer dan een stuiver. ;-) Ik denk niet dat een vloek letterlijk citeren noodzakelijk is om emotie uit te drukken. Persoonlijk vind ik het niet prettig lezen als een boek vol staat met vloeken of met het nodeloos benoemen van bepaalde lichaamsdelen. Het zal best "normaal" zijn tegenwoordig, maar ik vind het onnodig. Ik denk dat vooral "godverdomme" een woord is dat heel veel gradaties in emotie aan kan duiden, van het uitdrukken van een werkelijk diepe hartgrondige ellende tot het stoten van een teen. Het is vaak afhankelijk van de achtergrond van de lezer wat zijn associaties er mee zijn. Botst dat met de intentie van de schrijver, dan is de vaart uit het verhaal. Als je neerzet "hij vloekte" of het gewoon weg laat, maar aangeeft dat iemand ergens kwaad om is of zich ergert, dan laat je meer ruimte over voor eigen interpretatie en zal men zich gemakkelijker in die persoon kunnen inleven. Dat is mijn mening, in ieder geval. Natuurlijk heeft iedere schrijver zijn eigen stijl. Voor sommigen zal het misschien een heel natuurlijke manier van uitdrukken zijn, ook op papier. En het zal ook lang niet iedereen afschrikken, want er zijn genoeg voorbeelden te vinden van boeken waarin heftig wordt gevloekt. Mijn stijl is het in ieder geval niet. En nee, ik ben niet christelijk en ik vloek zelf wel (af en toe).

Ik denk, nee, ik weet dat de uitgeverij zo'n vloek zal veranderen in een "gadverdamme." Of het moet een boek zijn dat vol zit met vloeken omdat dat bij de persoon hoort. Maarre... ik denk het eerste. Ze veranderen het liever.

Ik vind het niet nodig om een vloek in een boek uit te spreken. Ik vloek zelf nooit en vind het onprettig als anderen het doen. Voor een jeugdboek is het helemaal onnodig. Je hebt als schrijver in zo'n boek toch een voorbeeldfunctie, vind ik.

De normen en waarden vervagen toch al zo. Laten wij daar nou niet aan meehelpen, denk ik dan. Dat het in een volwassenenboek voorkomt vind ik totaal begrijpelijk, maar ik een jeugdboek zou het me gewoon tegen de borst stuiten. Je kunt het, zoals velen voor mij al meldden, makkelijk vervangen voor iets anders dat toch niet onder de noemer scheldwoord valt. Maar zo denk ik er dus over. Groetjesss

ot: ik meen dat het aanvoegende wijs is, dus "God, verdomme ... en dan op de puntjes van wie je zou willen dat God verdoemt. Ik zou het zeker niet doen in een jeugdboek, helemaal niet eigenlijk. Ik vind het een zwaktebod.

Ik zou het ook niet doen.

Psst, Toms: Jeff vloekte hartgrondig en het is helemaal een prima oplossing! :thumbsup: