(Terwijl ik mijn tekst nalees vind ik in de zin 'De geboorte van mijn vader' inspiratie. Het heeft iets ironisch, omdat niemand een vader is bij geboorte. Dit zou dan ook een proloog overbodig maken. Ik was nl van plan om een proloog te schrijven om te laten zien dat de 'ik' in het boek de dochter van de hoofdpersoon is. Ik ga daar eens mee stoeien, ondertussen ben ik nog steeds benieuwd naar andere meningen).

Bedankt voor jullie reacties! Jullie hebben gelijk. Ik hoef het boek niet chronologisch te schrijven. Het was wel min of meer een bewuste keuze, omdat ik zelf niet hou van flashbacks in een boek. Dan doel ik op hele hoofdstukken als flashback. Even wat achtergrondinformatie geven bij een gebeurtenis vind ik niet storend. Maar ik ga er toch nog mee stoeien. Wie weet kan ik het op een prettige manier ergens in m'n verhaal verweven. Thematisch was ik overigens ook min of meer van plan door per gebeurtenis een thema uit te werken. @ Rudolf (of anderen): wat zijn volgens jullie goede biografieën? Ikzelf heb me laten inspireren door Marianne Fredriksson's 'Simon'. Het is niet officieel een biografie, maar wel gebaseerd op haar jeugd. Ik vind haar stijl van schrijven echt fantastisch. En ik vond koningin Noor's boek ook goed.

Dank je wel Pluisebol, voor je persoonlijke welkom :-) Waar kan ik die biografieën vinden? Om één of andere reden zie ik alleen nieuw geplaatste reacties. En zijn een aantal categorieën niet beschikbaar. Moet m'n weg hier nog even vinden, merk ik...

Haha, zo is het duidelijk :-) Mogen trouwens ook biografieën zijn van mensen buiten dit forum. Ik heb vandaag De eeuw van mijn vader van Geert Mak maar eens besteld. Dat lijkt me ook een mooie inspiratiebron.

Wat een leuke ideeën. @ Marria: dat had ik me gisteren inderdaad ook bedacht: ik begin gewoon met hoofdstukken schrijven en dan kijk ik daarna wel in welke volgorde ik ze in het boek zet. Eerlijk gezegd is het schrijven van het boek voor mij op dit moment ook therapeutisch, omdat ik mijn vader aan het verliezen ben, en hem zo levend hou. Dus eerst lekker schrijven, en daarna er een goed boek van maken. @ Aart: leuk dat je ook een biografie schrijft! Dan kan ik nog eens met jou bomen over de keuzes die je maakt. Waar ik bv mee worstel is dat ik zijn jeugd nu als de alwetende verteller schrijf, terwijl ik straks zelf in het boek voor ga komen. Dan zou ik eigenlijk in een combinatie van de ik-vorm (waarbij de dochter dus de ik is) en de alwetende verteller willen doorgaan, maar ik weet nog niet of dat werkt. @ Marlies: dat is zeker origineel! Echt in de ik-vorm vind ik te verwarrend, omdat de rest van het boek niet in de ik-vorm is, maar het vanuit zijn beleving schrijven, kan heel leuk zijn! Een uit de losse pols: "Waar is de uitgang toch?" Hij wist dat het zijn tijd was om te gaan. De ruimte werd te krap. Hij had er genoeg van. Hij zag wel een opening, maar het leek hem sterk dat hij daar doorheen pastte. "Wie dit gemaakt heeft, mag de volgende keer beter nadenken", mompelde hij. Hij drukte zijn hoofd tegen het gat. Als het niet anders kon, moest het maar zo. Eigenlijk is dit heel ironisch, want mijn vader zit nu in een gesloten afdeling. Hij is daar ook onrustig, op zoek naar zaken die hij kan maken, en op zoek naar de uitgang. Goh, best een mooie start dus! Bedankt Marlies.

Hoi Rudolf, Bedankt voor je antwoord. Met dat 'loopje met de waarheid' worstel ik eerlijk gezegd. Ik ben begonnen met schrijven van zijn eerste 5 jaar, en merk dat ik veel zelf invul. De gebeurtenissen die ik beschrijf weet ik zeker dat ze plaats hebben gevonden, bv het overlijden van een broertje, maar hoe het exact is geweest is moeilijk te achterhalen, omdat mijn opa en oma niet meer leven, en mijn vader niet meer kan vertellen. Op basis van de karakters van de personages denk ik dat het 'zo heeft moeten gaan'. Mij lijkt dat dit altijd tot op zekere hoogte gebeurt in biografieën die geschreven zijn over niet-levende (of in mijn geval niet kunnen vertellende) mensen, toch? Bijvoorbeeld wat betreft details, dialogen en beschrijven van emoties van verschillende partijen. Ik weet voor mezelf niet waar de grens ligt. Kan jij (of iemand anders) mij vertellen wat de 'eisen' zijn aan een biografie? Bv hoeveel mag je invullen? Wat is het verschil tussen een roman en een biografie? Eventueel kan een oplossing zijn om het uiteindelijk geen 'biografie', maar een 'roman' te noemen. Of voorin te melden dat het gedramatiseerd is. Lijkt mij.

:-) Gelijk heb je inderdaad! De grens bepaal ik zelf. Ik ben een beginner (in ieder geval in dit genre) en merk dat ik nog wel eens onzeker word. Dan ben ik bang dat ik grote blunders maak. Maar kan dat natuurlijk altijd creatieve vrijheid noemen achteraf, haha. Zodra ik zover kom dat ik het gevoel heb dat het boek van de grond komt en ik hem af ga maken, wil ik met meer mensen praten, zoals mijn vaders oudere broer. Maar totdat ik meer info heb, vind ik het moeilijk om te schrijven. Beetje kip-ei-verhaal. Gelukkig weet mijn moeder me ook al veel te vertellen. En ben ik begonnen met uit de losse pols schrijven, zonder te letten op taal en originaliteit. Gewoon de feiten van a tot z. Daarna kijk ik weer verder.