Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Vertalingen in een dialoog

10 oktober 2010 - 8:58
In een van mijn verhalen zegt een personage (X) iets in een andere taal, en meteen daarna zegt X wat het in het Nederlands is. Hoe zouden jullie dat opschrijven? Ik heb het nu zo: 'Andere taal, vertaling!' Een proeflezer zei dat het moest zijn: 'Andere taal; vertaling!' maar dat heb ik nog nooit ergens gelezen. (dit is niet om de proeflezer af te kraken, maar om andere meningen hierover te horen)

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 9:03
Ik houd mezelf eraan om alles wat niet NL is, cursief te zetten. Dus zoals jouw proeflezer het doet. Uiteindelijk zal het toch je uitgever zijn die zoiets bepaalt, denk ik? Welke andere taal is het? Moet het wel worden vertaald? (Engels niet, lijkt me, Cyrillisch wel...)

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 9:10
Ik heb het omgekeerd: de vertaling is bij mij cursief en bij het redigeren heb ik er geen commentaar op gehad. Voorbeeld: Ze nam hem een poosje bedachtzaam op. ‘B'fhéidir,’ reageerde ze uiteindelijk. Misschien.

Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 9:15
@Janheij, het is een taal die maar heel weinig mensen spreken in Nederland, dus een vertaling is wel gewenst. En ja, die uitgever :) ik hoop niet dat mijn uitgever het op wil lossen met een voetnoot. Dan laat ik de andere taal wel gewoon zitten. Grappig dat jullie allebei iets met cursief doen.

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 9:17
Nou, ik heb ook stukjes waarbij ik de vertaling in het antwoord verwerk: Bijboorbeeld: [...] draaide ze zich naar hem om en zei: ‘An feirm.’ Leunend tegen het aanrecht blies Mischa een wolk rook richting de houten gebinten. ‘Wat is er met de boerderij?’

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 9:39
Ik had pas ook zo'n stukje, waar ik twijfelde of het niet teveel was. Mijn manier was net als die van Peregrine en mijn gevoel zegt me dat het zo kan: Fedar gebaarde met zijn armen. “Wrotlat,” zei hij en stak een voor zijn doen lang verhaal af. “Ah,” zei Anliin, toen de jongen was uitgesproken. “Dus de troon zelf bepaalt wie de nieuwe Koning wordt.” Fedar schudde woest zijn hoofd. “Kansh shar wrolc.” “Wie het niét wordt?” Een stortvloed van woorden volgde, tot Anliin tenslotte knikte. “Ik begrijp het. Dus iedere inwoner van Rockath kan op de troon gaan zitten, en er gebeurt niets. Alleen wanneer volgens de troon de beste kandidaat plaats neemt, wordt deze geaccepteerd. Door een licht, zei je?” “Shay-ian ar.” “Een goddelijk licht? Fedar knikte...

Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 9:58
@Peregrine, ik heb een stuk waarin personage A aan personage B vraagt: 'wat is (...) in (andere taal)?' en dan zegt B wat het is. @Graylorne, mijn gevoel zegt dat het zo niet kan. Omdat A. weet wat F. bedoelt, en het dus niet zal herhalen zoals hij nu wel doet (Dus iedere inwoner van R. kan op de troon gaan zitten, en er gebeurt niets. Alleen wanneer volgens de troon de beste kandidaat plaats neemt, wordt deze geaccepteerd.). Het kan wel, denk ik, maar dit vind ik iets te ver doorgevoerd. Edit: sorry, ik zit mijn eigen verhaal te corrigeren a.d.h.v. feedback, en dan schiet ik vanzelf in de proefleesstand.

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 10:05
@Peregrine, ik heb een stuk waarin personage A aan personage B vraagt: 'wat is (...) in (andere taal)?' en dan zegt B wat het is.
Oké, ik snap hem. Volgens mij hoef je dan helemaal geen cursief te gebruiken, want het is een dialoog. Waarom zou je dat dan cursief schrijven? Volgens mij "moet" dat alleen als er geen vertaling via het dialoog is en de lezer toch die vertaling moet weten. Niet helemaal precies zoals je bedoelt, maar wel zoiets in het volgende voorbeeld (jee, ik blijf aan het voorbeelden geven...:) ) ‘Wat bedoel je?’ vroeg hij, zonder zich om te draaien. ‘Ik hoopte dat je dit keer een… een…’ Hij wist dat ze het juiste woord niet kon vinden en keek vragend om. ‘Cailín,’ zei ze. ‘Vriendin,’ vertaalde Mischa, terwijl hij de draad van de lampjes handig langs de muur in de richting van het stopcontact legde en de stekker erin stak, zodat de lichtjes aanfloepten. ‘Nee, tante Siobhan, ik heb geen vriendin.’ Ik zou dus als het echt gesproken woorden zijn geen cursief gebruiken. aanvulling: ook hier kreeg ik geen opmerkingen over na het redigeren.

Via

Lid sinds

14 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 10:09
Toch vind ik de stukjes van Peregrine/Graylorne de mooiste oplossing. Zo voel je je als lezer ook nog een beetje slim, net alsof dat je zonder verdere uitleg de vreemde taal kan begrijpen. Het is wel de lastigste manier om het in een verhaal te verwerken. Natuurlijk is het niet zoals een gesprek in het echt zou gaan, maar dat zijn dialogen in fictie nooit. Denk ook eens aan telefoongesprekken die in een film/serie gehouden worden, die zouden ook bizar zijn, maar als kijker neem je het gewoon voor waar aan. (De schuingedrukte stukjes hoor je dus niet, maar zo zou het gesprek dan gaan:) Peter: Hallo, met Peter. Mien: Hallo, met Mien. Peter: Hallo, Mien! Mien: Er is iets ergs gebeurd! Peter: Is er iets ergs gebeurd? Mien: Je moeder ligt in het ziekenhuis! Peter: Ligt mam in het ziekenhuis? Mien: Je moet onmiddellijk komen! Peter: Ik kom er onmiddellijk aan!

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 10:13
Ben het met Waus eens wat betreft Graylorne, overigens (sorry off topic maar Waus heeft zijn antwoord al, volgens mij ;)). Het is een variatie op het eenzijdige telefoongesprek waar de persoon die we horen herhaalt wat de andere spreker zegt zodat de lezer het kan begrijpen. Zeer ergerlijk. Overigens hoop ik niet dat Graylorne ooit dat stukje uit zijn eigen boek moet voorlezen tijdens een presentatie of zo. Of eigenlijk wel }) Peregrine, het is zonder s :P ;)

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 10:14
Geeft niet, Waus; proeflees maar. Ik was niet duidelijk: ze zijn met een groepje en A. vertaalt het voor de anderen. @Peregrine: dat ben ik met je eens. Niet cursief, lijkt me; dat gebruik ik zelf alleen voor gedachten, niet voor dialogen.

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 10:15
Heheh, Via! Ik was mijn stuk nog aan het tikken. Toch aardig dat ik niet de enige ben die het opmerkt. Behalve dan dat jij het een geaccepteerde methode vindt en ik vind het vreselijk.

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 10:16
Oh, en ik dacht dat Waus intussen wel begrepen had dat de uitgever uiteindelijk bepaalt wat er cursief moet en dat je je daar helemaal niet druk om hoeft te maken, want dat doet elke uitgever weer anders. Daar zijn al zoveel topics over geweest....

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 10:33
Ik heb de zinnen geoefend, Micha. grondig geoefend. Maar eerlijk gezegd hoop ik het met je mee, want als ik ergens een bloedhekel aan heb is het spreken voor volle zalen... Niet dat ik ooit een volle zaal zal trekken, natuurlijk. Maar misschien dat ik de vreemde woorden nog beter styleer; het is pas een eerste schrijf, tenslotte.

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 18:56
:D 't Is off topic, maareh... is jouw naam ook Russisch?
Nee, hebreeuws, je spreekt het ook uit met een harde G, niet met sj ;)

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2010 - 19:01
Dat het met een G wordt uitgesproken lijkt me logisch (tenminste... er staat ch, dus persoonlijk zou ik het dan met een G uitspreken). Kan me daarnaast voorstellen dat mensen zich erin vergissen en het met sj uitspreken (al moet dat voor jou erg storend zijn :D ). Maar helaas, de naam "moet" Russisch zijn. Kan hem dus ook niet wijzigen, al vind ik Micha een prachtige naam ;)