Afbeelding

Rob Steijger.

Kill your darlings, niet de redacteur

Over het nut van de redacteur.Bij deze wil ik nogmaals een lans breken voor tekstredacteuren. Die worden in het POD-proces vaak overgeslagen. Maar, ik wil er ook eentje breken voor alle POD- en selfpublishing-auteurs. Die kwamen er in mijn laatste stukje wat bekaaid vanaf, terwijl ik ze juist heel moedig vind! Met elk verhaal, of het nu autobiografisch is of ‘fictief’, geeft een schrijver zichzelf een beetje bloot. Maar omdat iedereen zijn blinde hoek(en) heeft, is het ook hierom zonde als de redactieslag wordt overgeslagen.

Een redacteur controleert lang niet alleen op spelling, grammatica en leestekens. Hij of zij kijkt ook naar de inhoud van het manuscript. Hij geeft aan waar en waardoor het te langdradig, ingewikkeld, of saai wordt. Daarnaast zal een redacteur het manuscript nog op tal van andere zaken controleren.

Je kunt hem eigenlijk zien als een recensent: eentje die het boek beoordeelt nog voordat het wordt uitgegeven. De meerwaarde van een redacteur boven bijvoorbeeld een familielid is hierbij dat hij niet bang hoeft te zijn onterfd te worden – hij mag dus eerlijk zijn.

Een redacteur (of proeflezer) haalt de zinnen boven water die wel voor jou als schrijver, maar niet voor zích spreken – of die gewoon glashard onduidelijk zijn. Zodra de lezer denkt: hè, bedoelt-ie nou?, haakt hij af. De redacteur zal dit struikelpunt markeren en toelichten in de kantlijn. Het is dan aan de auteur om hier wel of niet iets mee te doen.

Dit maakt gelijk het belang duidelijk van verschillende redactierondes: de jacht op fokschapen is zonde van de tijd als er nog herschreven moet worden.

Rob Steijger besloot na een lange carrière als programmeur het roer om te gooien. Sinds 2012 is hij tekstredacteur. Bekijk hier zijn website.

Uitgeven